Lahat ng Kabanata ng Don't Play With The Lunatic (Don't Play Series 1): Kabanata 11 - Kabanata 20

AIRISH Kanina pa nanginginig ang mga tuhod at paa ko sa kaba sa tuwing may makakasalubong si Dean na mga kalaban. Panay na lang ang hawak ko sa mga tainga ko sa ingay ng barilan at pinapanalangin na h'wag sana akong matamaan o kahit daplis lang. Napatingin na lang ako sa kaniya nang muli siyang huminto. Napahawak siya sa mga tuhod niya habang hinihingal dahil sa pagtakbo namin. "Ano na namang kagaguhan 'to? Gusto mo na naman ba'ng magpakamatay?" tanong ko sa kaniya habang panay ang tingin sa paligid sa takot na baka may sumulpot muli na humahabol sa 'min. Nakita ko na malapit-lapit na rin kami sa highway. "Pagod na 'kong tumakbo. H-Hinihingal ako," saad nito at tinignan ako sa mga mata. "Bumalik ka na lang sa kabit mo. Ayaw mo naman sa 'kin, 'di ba? Sa kaniya ka na sumama." Hindi ko alam kung nanggagago o sadyang hahayaan na lang ako ng kriminal na 'to na mamatay sa galit sa kaniya. "Kung nandito ang boyfriend ko, talagang sa kaniya ako sasama at hindi sa 'yo!" sigaw ko. "Sumama

AIRISH Hindi ko alam kung saan kami magtutungo ni Dean dahil wala pa rin'g patutunguhan ang tinatahak namin. Kanina pa ako nakadistansya kay Dean. Ayokong lumapit sa kriminal na 'to at baka kung ano pa'ng kamalasan ang dadalhin niya sa buhay ko. Bukod dito ay kanina pa ako kinakabahan dahil iniisip ko ang lumabas sa balita kanina. Nang marahan ko siyang sinulyapan ay napansin kong nakapamulsa lang siya habang nililibot ang mga mata na tila nagmamasid. Inirapan ko na lang siya kahit hindi niya nakita. Para siyang tanga. Kaagad akong napahawak at napatingin sa tiyan ko nang muli itong kumalam sa gutom. Sa katahimikan ng gabi ay rinig na rinig namin ito ni Dean. Tinignan ko siya at gayundin siya sa 'kin. "Hmm..." sambit lang nito at inaabot sa 'kin ang tinapay. Nag-aalangan pa akong kunin 'yon ngunit wala rin akong choice dahil sa gutom ko. Hindi ko pa rin siya iniimikan habang patuloy kami sa paglalakad. Wala pa'ng isang minuto ay naubos ko na ang tinapay at nabusog. Hindi ko na gin

AIRISH "Yes po. Nandito sila ngayon sa pwader ko. Pwede ko namang i-text sa inyo ang exact location namin para kaagad kayong makapunta... Oo... Basta't siguraduhin niyo lang na dala ninyo ang five hundred thousand pesos na pabuya..." Unti-unti kong minulat ang mga mata ko at ang una kong nakita ay ang sahig. Malabo ang paningin ko hanggang sa luminaw ito at doon ko lang napansin na nasa isa kaming lugar kung saan ay tanging iilang ilaw lang ang nagbibigay liwanag sa 'min. Nanlalaki ang mga mata kong tinignan ang sarili. Nakaupo ako at nakatali ang mga kamay at paa ko. Nang lingunin ko ang likod ko ay gano'n din ang pwesto ni Dean. Wala na itong suot pang-itaas at nananatili pa rin itong walang malay. Magkabilaan kaming nakaupo sa pwesto namin. Saan kami dinala ng mga 'yon?! Lumabas na lang ang lalaking may kausap sa phone. Nang lingunin ko ang paligid ay nakita ko ang isang lalaking nagbabantay habang abala sa kung ano'ng ginagawa nito. Gayundin ay napatingin na lang ako sa ibang

NARRATOR Hinabol nina Dean at Roman ang maaaring puntahan ng dalagang si Airish upang kaagad nila itong makuha at maiwasan ang mga taong humahabol dito. Nakita na lang nila na umakyat ito sa ikalawang bahagi ng gusali. Napatingin naman si Roman sa isang lugar kung saan ay pwede nilang maging daan para maabutan ito. Ipinorma nito ang kaniyang mga kamay kaya't umapak naman doon si Dean at sumabit sa may mezzanine ng ikalawang palapag at doon ay umakyat. Gamit ang kadena ay hinila naman niya paangat ang kasama. "D-Dean!" tawag na lamang ni Airish nang makita siya nito. Kaagad itong nagtungo sa kaniya at walang ano-ano ay napayakap siya sa binata. Taka pa 'yong tinignan ni Dean ngunit napangiti na lang siya sa loob-loob niya. "Hali kayo," saad lamang ni Roman at naunang umalis. Sumunod naman ang dalawa sa kaniya. Sa kanilang pagtahak ng daan ay may biglang lumitaw na ilan sa mga humahabol. Kaagad 'yong sinalubong ng suntok sa sikmura ni Roman. Hindi rin nakatiis si Dean ay siya naman

AIRISH Nakatungo pa rin ako sa pagmamaneho nang mapansin ko na humihina ang pag-usad ng sasakyan. Napakagat na lang ako sa labi sa inis dahil paubos na ang gasolina. Ginilid ko ang sasakyan at doon ay tumirik kami. Sinubukan ko ulit 'tong buhayin sakali ngunit wala na. "Bwiset," inis kong sambit sa sarili. Tinignan ko ang paligid kung mayroon kaming mahihingian ng tulong ngunit wala akong pwedeng malaputan. Sa kaliwang bahagi namin ay may malawak na palayan habang sa kaliwa ay may mga puno. Gabing-gabi na at tirik na tirik ang buwan na tanging nagbibigay liwanag sa 'min. Nang balingan ko ng tingin si Dean ay napansin ko ang maamo nitong pagkakatulog. Halos gusto ng bumagsak ng ulo nito sa sobrang himbing. Hindi ko alam pero nakaramdam na lang ako ng biglang awa sa kaniya dahil sa nalaman ko. Sa kabila ng kagaguhan niya ay ramdam na ramdam ko ang pagmamahal niya sa asawa niya. Habang nakatingin sa maamo niyang mukha ay napukaw sa pansin ko ang nakadungaw sa bulsa niya. Kunot-noo k