Semua Bab MARRIED TO THE WRONG BRIDE (TAGALOG): Bab 1 - Bab 10

(CAUGHT) TANGHALI na ng magising ako. Umunat muna ako sabay hikab, pagkatapos ay bumangon na sa aking kama. Agad na kumalam ang sikmura ko at napagtantong nagising ako sa gutom. Dali dali akong lumabas ng kwarto para dumiretso sa kusina at maghanap ng makakain. Pagbukas ko ng ref ay tumambad sa akin ang napakaraming stocks. Magmula frozen foods hanggang sa rekados pangluto ay meron. Hindi rin nawala ang sweets na aking paborito, pati na mga prutas. Hindi ko namamalayan na nakangiti na ako. Grabe si Rebecca, hindi lang bahay kun'di pati na pagkain ay kinumpleto na. Nakaramdam tuloy ako ng lungkot, gayoong miss ko na siya. Siguro nasa Paris na siya ngayon. Mamaya ay tatawagan ko sa messenger para kamustahin ito at balitaan na rin sa nangyari sakin baka kasi napagod pa iyon sa biyahe at nagpapahinga na. Speaking of that, nabuhayan ang dugo ko ng maalala ko pala na tumakas ako sa honeymoon namin ni Fiandro. Ano na kayang nangyari sa l

(TRUTH AND TRAP)TAHIMIK kaming pumasok sa loob ng bahay ni Fiandro, sobrang nakakabinging katahimikan iyon. Tamad ang paglakad ko sa aking sapatos para marinig ang tunog ng takong non at magkaroon naman kahit konting ingay sa loob.Unang sumagi sa isipan ko ang kama, gusto kong mahiga at maidlip kahit sandali manlang. Para kasing nalusaw ang utak ko ngayon at ayaw gumana ng maayos."Wala ka na bang ibang kwarto dito?" wala sa sarili kong tanong."Isa lang ang kwarto dito." agap niyang sagot.Nasa likod ko lang siya kanina ng sumagot, nasulyap ko na dumiretso siya sa kusina nila at nilapag doon ang susi ng kanyang sasakyan sa island counter nito.Tumigil siya sa gilid ng island counter saka sinampa ang isang kamay doon. Nilabas ang cellphone at may tinawagan.Binalewala ko na iyon saka dumiretso na sa kwarto ni Fiandro. Pagpasok ko doon ay tinanggal ko ang aking stilettos at itinabi sa gilid ng pintuan sa labas. Pagod akong naglakad papunta sa kanyang kama, dahan-dahang umupo saka tum

(LIE)PAGTAPOS ng hapunan ay nanatili ako sa kusina kasama si manang Linda at nagku-kwentuhan, habang siya'y naghuhugas ng pinggan. Samantalang ako naman ang nagpupunas at nagpupunta sa paglalagyan.Si Pipay ay nasa itaas pa, marahil di pa tapos na naglilinis doon."Hija, ako na. Di mo trabaho iyan." marahang pigil sakin ni manang Linda ng matapos itong maghugas, at agad na kinuha ang pamunas sakin.Ngumuso nalang ako at hinayaang kunin ang pamunas, pero di ako umalis doon sapagkat pinanood ko siya na nagpupunas ng pinggan.Ilang saglit lang ang katahimikan sa kusina saka ako nag-pasyang nagsalita."Uhm. Manang Linda ilang buwan ka ng nagtatrabaho dito?" tanong ko.Sumulyap siya sakin, pagkatapos binalik ulit ang tingin sa pinupunasan at nangiti. "Taon na, hija." sagot niya.Bahagyang tumaas ang aking mga kilay sa bigla at mangha sa sagot ni manang Linda. "Mga ilang taon na po?" dagdag kong tanong."Labing-limang taon na..."Kumurap pa ang mga mata ko sa sinabi ni manang Linda. Sa sob

(EPIC)EVERYTHING was ready, at si Kurt nalang ang aking hinihintay. Sina manang Linda at Pipay ay umuwi na muna dahil tapos na sila sa kanilang trabaho dito kay Fiandro at para makapag-palit pa sila.Nag-message ako kay Kurt para ibalita na umuwi muna sina manang Linda at Pipay sa bahay ni Senyor Enrique. Nagreply siya na susunduin na lang namin sila pagkatapos niya akong masundo.Dumating si Kurt mga alas sais na ng gabi. Dumungaw ako sa halfglass door, at nakita ko si Kurt na kabababa ng sasakyan.Bago pa nito mabuksan ang pinto ay ako na ang nagbukas para sakanya na ikinagulat naman niya."Hi." wala sa sarili nitong bati."Hello. Tara na ba?" tanong ko sabay ayos sa aking damit.Tumango siya sabay ngiti sakin. "Yup. Ang simple mo, pero bagay sayo." komento niya sa aking kabuuan.Bigla akong namula, kahit sino naman siguro magagalak sa mga ganoong salita."Salamat. Di mo na kailangang sabihin iyan eh." sabi ko sabay yuko dahil nahihiya akong tumingin sakanya."I can't help it. I wi

(SETTLEMENT)DAHIL sa konsensya napag-isipan kong magluto ng gabihan. Gusto kong makabawi sa ginawa ni Fiandro bilang pagpapa-salamat at pag-hingi na din ng tawad.I know it's sounds ridiculous but this is the only way I could do to settle our misunderstanding.Nag-luto ako ng menudo, isa sa pinaka-paborito kong pagkain. Madalas ito ang niluluto ng lola ko noong bata pa ako, kaya naman ito ang ipapatikim ko kay Fiandro na minana ko pa sa aking lola.Agad ding nawala ang masama kong pakiramdam. Kaya nang gumaling na'ko ay doon ko napag-isipan na mag-luto para sa kanya. Masaya akong nagluluto, ni hindi ko rin alam kung bakit. Binuksan ko ang takip ng kaldero, marahan kong ipinikit ang mga mata ko ng amuyin ko ang bango ng menudo. I hope he would like it. Nag-effort ako para rito.Sinulyapan ko ang orasan, inorasan ko ang niluluto ko ng limang minuto para lumambot pa ang patatas at karots.I heard the door opened. I looked back and saw Fiandro standing in front of the door with his eyeb