"Andrie anak!"Kaba ang nasa puso ko. Hindi ko alam kung nasaan si Andrie. Hindi maalis ang lungkot sa puso ko. Sobra akong nag-aalala sa kaniya.Lumabas ako ng opisina para hanapin ko si Andrie. Nandito lang iyon kanina tapos ngayon bigla na lang nawala.Saan kaya nagpunta si Andrie? Ang anak ko nawawala. Hindi ko siya mahanap.Lumakas ang pagtibok ng puso ko. Labis akong kinakabahan dahil hindi ko matagpuan si Andrie. Saan ko siya hahanapin?Sa hindi ko namalayan nangingilid na pala ang ang mga luha ko. Hindi ko pinangarap na mawala sa aking paningin si Andrie. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko.Sabay sabay na bumuhos ang mga luha ko. Nagiging iyakin na naman ako. Pinangako ko na hindi mawawala si Andrie sa akin. Pero bakit ganito ang nangyayari?Ang anak ko! Kailangan ko siyang matagpuan sa maslalong madaling panahon. Kailangan ko siyang makita! Hindi maaring mawala siya sa akin! Hindi pwede! Ayaw kong mangyari iyon!"Anong ginagawa mo rito? Bakit ka nakapasok sa opisina ko? Bakit

"Mommy I want to play with them. Maganda po doon, oh. Marami po palang mga bata ang naglalaro dito."Kita ko ang galak sa mga mata ni Andrie habang nakangiti. Pinapanuod niya ang mga batang naglalaro sa playground. Sinamahan ko siya rito sa playground para maglaro. Para sa ganoon kahit papaano mawala man lang ang lungkot sa puso ni Andrie.Ang makita kong masaya si Andrie ay masaya na rin ako. Nawawala ang lungkot sa puso ko kapag kasama ko siya. Kailangan kong ipakita kay Andrie kung gaano kaganda ang mundo. Gusto kasi ni Andrie na lumabas kami na magkasama. Pinagbigyan ko na siya dahil alam kong minsan lang siyang maging bata. Being a young is once in a life time and never happen it again.Alam kong lubos ang tuwa sa puso ni Andrie dahil maraming mga bata dito sa playground. Kailangan ni Andrie ang mag-explore bilang bata. Natutuwa ako ang makitang masaya ang anak ko. Tumatawa na parang walang problima.Masaya ako para sa kaniya."You can play with them son. Pero huwag kang lalayo

"Ano ba kasi ang nangyari? Bakit na-kidnapped si Andrie?" Hindi na ako makapagsalita kaya napahagulgol na lamang ako sa pag-iyak. Napahaplos ako sa aking mukha. Bumubuhos lamang ang mga luha ko.Kanina pa si Ann nasaharapan ko. Labis siyang nag-aalala dahil sa pagkawala ni Andrie. Hindi siya mapakali kanina pa.Alam kong sobrang naguguluhan siya nang sabihin kong na-kidnapped si Andrie. Kaya mabilis siyang pumarito para tulungan ako. Mabuti na lang sinagot niya ang huling tawag ko kanina. Maasahan talaga si Ann bilang kaibigan. Isa siyang angel sa mga dasal ko.Napayuko na lamang ako habang humihikbi. Labis akong nag-aalala kay Andrie. I love my son very much. Kahit kailan hindi ko pinangarap na mawalay sa akin si Andrie kahit sandali lang. Parang pinipiga ang puso ko sa sakit. Labis kong inaalala ang kaligtasan ng anak ko! Baka mapano si Andrie! Hindi ko kakayanin ang mawala siya. Ikamamatay ko iyon! Sobrang malupit ang tadhana sa amin ng anak ko. Kasiyahan lang naman ang nais na

"Ikaw ang mom ni Andrie? Kailangan namin ng 100 million kapalit ng anak mo! Huwag kang masusumbong sa mga awtoridad kung gusto mo pang makita ang anak mo! Is that clear?"Para akong pinutulan ng hininga dahil sa narinig ko. Nanlaki ang mga mata ko sa takot! Nanlumo ang mga tuhod ko.Napalingon ako kay Ann. Gusto kong sabihin ang totoo pero natatakot ako! Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa mga segundong ito! Labis akong naguguluhan!Ang anak ko! Si Andrie! Hawak nila si Andrie! Pero ang hindi ko alam ay kung sino ang kausap ko? Nanginginig ang mga kamay ko habang hawak ko ang cellphone ko. Natatakot ako!"Huwag na huwag kang magsusumbong sa mga police! Dahil hindi kami magdadalawang isip na patayin ang bata kapag ginawa mo iyon!"Napasulyap ako sa direction ni Ann. Nakatingin siya sa akin. Kita ko sa mga mata niya ang pag-aalala!Natatakot ako dahil sa banta ng lalaki. Hindi ako makapagsalita. Kailangan kong iligtas ang anak ko! Kailangan kong makita si Andrie. Kailangan hindi si

"No!" I whispered. My knees trembled down in fear. My tears streaming into my face."Parang-awa niyo na! Pakawalan niyo si Andrie! Nagmamakaawa ako! Kung pera ang kailangan niyo. Ibinigay ko na!"Patuloy ang pagbuhos ng mga luha ko. Hindi ako mapakali. Labis akong naguguluhan. Ayaw ko nang mawalay si Andrie sa tabi ko."Bitawan niyo ako! Mommy!" sigaw ni Andrie habang umiiyak.Tatakbo sana si Andrie para lapitan ako ngunit tinutukan siya ng baril sa ulo ng lalaki. Napahikbi siya sa pag-iyak."Huwag! Huwag niyong sasaktan ang anak ko! Huwag niyo siyang sasaktan, please! Parang awa niyo na!"Napahikbi ako sa pag-iyak. Ang sakit sakit sa dibdib. I shook my head. Hindi ko kayang makitang nasasaktan si Andrie at umiiyak.Ang bata pa ni Andrie para maranasan niya ang mga ganitong sitwasyon. Isa siyang inosente sa mga nangyayari.Napatayo ako para lapitan si Andrie. Nanginginig ang mga paa ko. Sabay sabay ang pagpatak ng mga luha ko. Labis akong umiiyak.Agad akong tinutukan ng lalaki ng bari