"Anak Iris! Huminahon ka mo na, okay! Kanina ka pa umiiyak! Hindi kita maintindihan! Nasaan si Andrie? Nasaan ang apo ko?" Kita ko ang lungkot sa mga mata ni mom. Lubos siyang nag-aalala sa akin at kay Andrie. Hindi siya mapakali habang hawak ang mga kamay ko."Hindi ko na alam ang gagawin ko! Hindi ko na alam kung saan ako pupunta? Wala na akong ibang matakbuhan! Kinuha nila sa akin si Andrie." I shook my head. Pumapatak lamang ang mga luha ko. "Hindi ko man lang nailigtas ang anak ko! Wala man lang akong nagawa bilang ina! I'm sorry!" Napahikbi ako at napahagulgol sa pag-iyak. Labis na lungkot ang nararamdaman ng puso ko. Nag-uunahan lamang sa pag-agos ang mga luha ko.Napailing si mom habang nakatingin sa mga mata ko. Napaiyak na rin siya. Alam kong nararamdaman ni mom kung gaano ako nasasaktan. Kung gaano kabigat ang dinadala ko ng puso ko. Mahigpit niya akong niyakap. Naramdaman ko na lang ang paghagod ng kaniyang kamay sa likuran ko. Alam kong nasasaktan siya ng sobra. Kulan

Bahagya kong pinunas ang mga luhang nangingilid sa aking mga mata. Ang lungkot lungkot ng nararamdaman ko.Tama si Ann. Kailangan naming magsumbong sa mga pulis. Hindi ko kakayanin ang mag-isang lumaban! Kailangan naming mailigtas ang anak ko sa tamang paraan.Wala na akong ibang maisip kaya pinuntahan ko si Lucas. Siya ang ama ni Andrie. Kailangan ko ang tulong niya para sa anak namin.Kailangan siya ngayon ni Andrie bilang ama. Wala akong pakialam kung may asawa na siya. Ang tanging hiling ko ay magtulungan kami para kay Andrie. Para sa anak namin.Biglang gumulo sa isipan ko ang mga sandaling magkasama kami ni Lucas. Mga sandaling niyayakap niya ako. Halos ayaw na niya akong bitawan nang mga sandaling iyon.Mga sandaling pinanggigigilan niya ako habang nakangiti. Mga ngiti niyang nakakalunod pagmasdan. Mga sandaling gusto naming ihinto ang oras para sa isa't isa. Mga lambing niyang hindi ko kayang takasan. Mga haplos niyang marurupok. Mga sandaling hindi ako makawala sa mga bisig n

Bahagya kong pinunas ang mga luhang nangingilid sa aking mga mata. Kaba at takot ang nasa puso ko. Parang tinutusok ang dibdib ko ng sakit na nararamdaman ko."Hello!" sagot ko nang sagutin ko ang tawag. Hindi ako mapakali. Labis akong nag-aalala kay Andrie. Ang anak ko! Alam kong ang tumawag ay ang master mind ng mga kidnappers. Kaya agad ko itong sinagot. Gusto kong marinig ang boses ni Andrie kahit sandali lang. Kahit sa phone lang.Miss na miss ko na ang anak ko! Gusto ko na siyang makita at mayakap! Mahaplos ang kaniyang buhok. Mahawakan ang kaniyang mukha.Andrie anak! Hindi ko na kaya! Pagod na pagod na ako! Sana okay ka lang! Alam kong nahihirapan ka anak! I'm sorry! Patawarin mo si mommy! Hindi ko kakayanin ang hindi kita makita. Ikaw ang nag-iisang anak ko! Hindi ko kayang mawala ka! Hindi ko kakayanin Andrie. Umaapaw ang lungkot sa puso ko. Nakakapanghina! Sobrang nakakapagod! Gustuhin ko man ang sumuko pero hindi ko magawa! Ang lungkot sobra."200 million kapalit ng ba

Lucas's POV"I don't need her fucking mercy. Nagkakamali siya. Akala siguro ni Iris maiisahan niya ang mga tauhan ko. Hindi niya alam na minamanmanan ang bawat kilos niya."Halos sumabog ako sa sobrang galit dahil sa ginawa ni Iris. Hindi siya marunong tumupad sa usapan. Niloko niya ang mga tauhan ko.Bago pa mangyari ang lahat. Pinabantayan na ni Daniel sa kaniyang mga kasamahan ang bawat kilos ni Iris. At nakita nga nilang humingi si Iris ng tulong mula sa mga awtoridad. Walang kwentang usapana ang naganap. Dahil sa ginawa ni Iris. Mapapahamak ang mga tauhan ko. Napakawalang kwenta niyang kausap."Mautak siya Lucas! Mahirap siyang kalaban. Sisirain at sisirain niya ang mga plano mo. Kaya kung ako sayo! Gumawa ka na ng paraan para mapatasik na siya sa kompanyang ito."Nagusot ang mga kilay ko dahil sa sinabi ni Clara. Pinagmamasdan niya ako habang hindi ako mapakali. Sobrang galit ang nararamdaman ng puso ko.Alam kong nasabi niya iyon dahil gusto lang niya akong protektahan bilang

"Mommy! I want to jingle."Kakarating lang namin ng kompanya nang maihi si Andrie. Hawak-hawak niya ang kaniyang harapan. Ang cute niya pagmasdan pero nakaramdam ako ng pagkaawa sa kaniya. Masakit na ata ang kaniyang puson!Agad ko siyang sinamahan sa C.R at pinapasok. Hinintay ko na lamang siya sa labas. Hawak ko lamang ang file na dala ko."Wow! Wow! Wow!" Napalingon naman ako kung sino? Doon ko lang nakita na si Clara Mondragon pala. Kakarating lang niya ng C.R area. Alam kong mag-CC.R siya.She is so elegant and precious while handling her priceless handbag. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa.She rolled her eyes secretly at nakita ko 'yon. Oo, maganda siya pero masmaganda ako. Hindi niya kailangan apakan ang pagkatao ko. Nagkakamali siya.Nakakalimutan niya siguro na isa lang siyang sampid sa kompanyang ito. Dahil sa awa kaya nagi siyang member ng kompanya."Have a nice day! Akala ko hindi ka na babalik ng kompanya? Matagal ka kayang nawala! Are you considered yourself as