Все главы Monte Bello Series: Hanz - The Alvarez Brother's 2: Глава 11 - Глава 20

“Hanz!” umiiyak na tawag ni Yeisha sa papalabas na asawa. “Hanz, please! Don’t leave me!” Habol niya rito. Pero para itong binging tuloy-tuloy lang sa paglalakad. Ibanagsak pa nito ang pintuan na halos matanggal na sa pagkakakabit niyon. Doon ibinuhos ng lalaki ang lahat ng galit na nadarama nito. Patuloy lang sa pag-iyak si Yeisha na kanina ay hindi niya nagawa dahil sa pagkagulat. She didn’t know what exactly happened. Nagising na lang siyang naroon ang kaniyang asawa. Pero ang mas nakakagulat ay ang makitang nasa tabi niya ang may-ari ng modelling agency na pinagtatrabahuhan niya. And Hanz almost turned his face into a wreckage. Galit na tumayo siya at tinungo ang silid. Siya namang muling pagbukas ng pintuan na nilabasan ni Hanz. Akala niya bumalik ito, pero si Marybeth ang bumungad doon. “What happened?” Nanlaki ang mga mata nito at napatakbo sa kinaroroonan niya. “My God! How did this happen?” tanong nito at mabilis dinaluhan si Dereck na duguan ang mukha. “You explained th

Natigil sa pagtawa si Andrea ng tumulog ang telepono niya. They were at the swimming pool in the casa at naisipan nilang mag-bonding na mag-iina. “That’s international call,” ani Miranda at nag-aalalang tumingin sa kaniya. Matagal niyang tinitigan ang telepono. What’s running on her was the same as the two. Na ang taong tumatawag na iyon sa kaniya ay si Dereck. Nalaman na kaya nito na nasa Pilipinas sila ni Harvey? Dereck will be very mad, she’s sure of that. Kaya wala siyang panahon na sagutin iyon. “Don’t answer it,” ani Andrea. “I’m sure puro pananakot na naman ang gagawin niya sa ‘yo,” dagdag pa nito. Hindi rin lingid sa kaalaman nito ang bagay na iyon. That she was receiving a threat from her ex-husband. At kung ito lang ang masusunod, ayaw na nitong pabalikin pa siya sa Amerika and just live with them here in Puerto del Cielo. Gusto niya rin naman iyon. Ang problema, hindi pa tapos ang laban nila ni Dereck. They still have a long way to go. Nang mawala ang tumatawa

“Y-You're here,” ani Yeisha nang mabungaran si Hanz sa sala, habang nakapamulsa at tila kaylalim ng iniisip. She was in the kitchen when Manang Andeng called and informed her that she had a visitor. Wala naman siyang ibang magiging bisita sa casa kun’di ang lalaki. But she was still surprised to see him. After what she did last night, medyo nakaramdam siya ng hiya na harapin ito ngayon. Lumingon ito sa kaniya. “And who do you expect to come and see you here?” seryosong tanong nito. Umiling siya. “Have a sit,” aniya at nauna ng naupo sa sofa. “What brought you here at this hour?” Alas-diyes pa lang ng umaga at wala naman itong sinasabi na pupunta roon. “I came here because of this,” anitong hindi man lang nakuhang umupo. Iniabot nito sa kaniya ang isang makapal na folder. Nagsalubong ang kaniyang mga kilay. “What’s this?” takang tanong niya. “See it for yourself.” Bukod sa napansin niyang nagtatagis ang mga bagang nito, nakalarawan sa mga mata ng lalaki ang matinding galit na

Pagak siyang natawa na ikinakunot ng noo nito. “What are you saying?” aniyang hindi pa rin mapaniwalaan ang narinig. Ano bang aasahan niya sa isang taong halos kasuklaman siya hanggang buto? He hated her since that night. Ni hindi nito nagawang kausapin o pakinggan man lang siya noon kahit na isang beses. So, ano pa bang dapat niyang asahan dito? But now, he's saying those words na para bang walang nangyari? Na para bang hindi siya nasaktan? Ano bang tingin nito sa kaniya? Manhid? “I already said what I’ve just said. Hindi ko na kailangan pang ulitin iyon.” And regret was shown in his eyes. Napailing siya kasabay nang malakas na pagtawa. Iyong tipong para siyang nasisiraan ng bait. At makaraan ang ilang saglit ay tumigil siya at galit itong tinitigan sa mga mata. Her ocean-blue eyes were like blazing in flame. “Do you know how much it hurts when you left me just like that? Do you know how much it hurts when the man who promised to love me for better or for worst walk awa

California “Is this where you live?” tanong ni Hanz na kay Harvey nakatingin. Nakangiting sunod-sunod itong tumango, pagkuwa’y hinila siya sa kamay. “Come inside, Tito Hanz. Mommy and I decorated the whole area and I think you’ll gonna love it,” may pagmamalaki sa tinig na turan nito. Nagpahila naman siya rito. Nauna na sa kanila si Yeisha sa loob ng apartment ng mga ito bitbit ang ilang gamit. “Tada!” ani Harvey nang makapasok sila. Iginala niya ang mga mata sa paligid habang ibinababa ang maleta ng mag-ina. The house was very cozy in its rainbow color. May maliliit na stickers ng kung ano-anong hayop at sasakyan na nakadikit sa dingding; na nasisiguro niyang si Harvey ang may gawa, katabi ng hilera ng mga picture frames nito at ni Yeisha. Ang floor to ceiling na pintuan papunta sa maliit na balcony sa labas ay nakukurtinahan ng puti na may print ng iba't ibang cartoon characters. May maliit na cabinet sa isang tabi na puno ng kung ano-anong laruan. May pantatluhang sofa,