Lahat ng Kabanata ng The Three Little Guardian Angels: Kabanata 1581 - Kabanata 1590

‘Kahit na gusto niyang maging prinsesa na laging nasusunod at pinoprotektahan siya lagi, gagawin namin.’“Kung sino man ang magtatangka na manakit sa kaniya sa future ay panigurado na haharapin nila. Pang habambuhay kami ni Waylob na supporter niya.’Nag iwas ng tingin si Nollace. “Tinanong mo na ba siya kung anong klaseng buhay ang gusto niya?”Suminghal si Colton. “Hindi mo na dapat pinapakialaman yan.”Nanatiling tahimik si Daisie sa buong usapan.‘Alam ko na gusto ako protektahan ni Waylon at Colton at gusto nila na hindi ako mag isa kapag haharapin ko ang mundo. Pero, ayaw ko umasa sa kanila sa buong buhay ko.‘Katulad ng sabi ni Mom, kapag tumatanda ang tao, kailangan nila matuto maging independent at matuto sa kung ano ang tama at mali.‘Hindi kasing taas ng kay Waylon at Colton ang grades ko at hindi ko alam kung ano ang kaya ko.‘Sadyang nag film lang ako noong bata pa ako, napuri, at namuhay bilang isang celebrity. Iyon ang rason kung bakit iniisip ko na matalino ako.

Magsasalita pa sana si Colton pero sinabi ni Waylon na, “Hayaan mo na siya. Maraming siyang naitulong kay Daisie.“Whatever.” Naunang lumabas si Colton sa kwarto.Nang umalis sila, umupo si Daisie sa upuan sa tabi ng kama at nakita ang walang laman na baso sa mesa, tumayo siya at kukuha ng baso ng tubig.Biglang may nakita siyang note sa ilalim ng phone na nilagay niya sa mesa.Hinila ni Daisie ang note at nakita ang pamilyar na number na nakasulat doonSobrang pamilyar at agad nakilala ni Daisie.Gabi na nang magising si Nollace. Nilagay niya ang kaniyang kamay sa kaniyang noo at komportable na siya.Agad niyang ginalaw ang ulo niya at nakita si Daisie na nakasandal sa upuan, mahimbing na natutulog.Nagulat siya dahil akala niya na nananaginip siya nang makita ang katawan niya kanina.Tumayo si Nollace, tinanggal ang kumot sa kaniyang katawan at umupo sa gilid ng kama. Tumingin siya kay Daisie at hindi biya mapigilan na marawa nang makita niya ang laway na tumutulo sa gilid n

Napakanormal ng kasalan sa pagitan ng mayayamang pamilya at madalas na nangyayari yun dahil magkapareho ng impluwensya ng kanilang mga pamilya. Pero, kahit na magkakilala sina Daisie at Nollace pero hindi sabay na lumaki, katanggap-tanggap pa rin yun.Nag-uusap-usap ang mga kasambahay. Hindi yun narinig ni Daisie dahil pinapaikot niya ang kaniyang panulat. Kahit na mukha siyang nakikinig sa paliwanag ni Nollace, lumilipad na talaga ang isip niya.Napailing si Nollace at pinagmasdan siya, napansin niyang hindi nakikinig si Daisie, kaya tinapik niya ng pen ang ulo nito. “Mag-focus ka.”Hinaplos niya ang ulo nito. “Bakit mo yun ginawa?”“Kung hindi ka magpo-focus. Hindi na ako magtuturo.” Tila binabantaan niya si Daisie.Sumimangot si Daisie at napakamot ng ulo. “Pwede ba kitang tanungin?”Si Daisie ang klase ng taong walang maitatago at hindi makakapag-focus, lalo na kung mayroon siyang gustong itanong.Nahulaan na ni Nollace ang itatanong nito. “Sige.”“Um…” Kumunot ang noo ni D

Natahimik si Nollace.Bigla naman bumukas ang pinto. “Dad—”Natigilan si Lisa dala ang isang bouquet ng bulaklak. Pumasok siya sa maling kwarto para makita siya ni Tristan. Alam niyang nandito rin si Nollace pero hindi niya inakalang nandito rin si Daisie!“P…pasensya na. Akala ko kwarto ito ng dad ko.”Aalis na sana siya nang tawagin siya ni Tristan.Lumingon siya. “Po?”“Nakalimutan mo na ba ako? Niligtas mo ako noong nakaraang araw.” Hindi na suplado si Tristan katulad noong nakaraang araw dahil….siya ang taong ‘nagligtas’ sa buhay niya.Nagpanggap si Lisa na may biglang naalala. “Kayo pala, sir.”“Nasa ospital din ang tatay mo?”Yumuko siya at ngumiti. “Opo.”Biglang naalala ni Tristan ang sinabi nito sa kaniya. May sakit ang tatay nito, at nagtatrabaho siya para mapagaan ang buhay ng pamilya. “Napakabait mong bata.”Hindi natuwa si Lisa sa papuri bagkus ay nahiya siya dahil alam ni Daisie ang sitwasyon ng kaniyang pamilya.Nakatayo sa loob ng kwarto si Lisa, at natatak

Pinigilan na lang siya ni Lisa.Tumango si Daisie. “Sige, uuwi na ako kung ganoon.”Tumalikod siya at sumakay ng kotse.Pinanood ni Lisa na umalis ang kotse at saka napakagat sa labi. Nagdarasal ba siyang magkasakit ang tatay niya para hindi siya mabuko?”‘...Nakaparada ang kotse sa suburbs, binaba ni Daisie ang bintana, pinagmasdan ang building sa hindi kalayuan at nag-isip nang matagal.Lumingon ang driver para magtanong, “Miss, may hinahanap ba kayo?”Sumagot si Daisie, “Babalik din ako.”Lumabas siya ng kotse at umakyat sa bahay ni Lisa. Tatlong taon na ang nakalipas, kaya hindi niya alam kung nakatira pa rin dito si Lisa.Kumatok siya pero walang sumagot matapos niyang maghintay nang matagal.Paalis ang isang kapitbahay nang makita niya si Daisie. “Sinong hinahanap o?”“Hello ma’am, nakatira pa rin ba dito si Lisa at ang tatay niya?”“Nandito ka para makita si Lisa?” Halata ang inis sa mukha ng kapitbahay. “Oo, pero bakit hindi nag-aaral ang katulad mong ganiyang edad