Panay ang kulitan ng dalawang magkaibigan habang pababa ng hagdanan habang si Noah naman ay pasulyap-sulyap lamang sa dalawa at paminsan-minsan ay nakikitawa."Ano ba 'yang suot mo? parang daig mo pa yung lolo ko sa pormahan ah." pambubuksa ni Remualdo kay Abby habang pababa sila ng hagdanan kasama si Noah."Hoy, gagi! mahal 'to noh!!! Kesa naman d'yan sa suot-suot mo para kang lumpia na binalot ng mahigpit, kulang na lang sa'yo ay sarsa!" pangbabalik asar ni Abby sa kaibigan.Pailing-iling naman ang binatang si Noah habang papalit-palit ang tingin sa dalawang kasama pababa ng hagdanan."Jusko day, kaya wala kang jowawis. Sasamahan kita mamili sa susunod para naman hindi kana mukhang kasapi ng aking mga ninuno." may pailing-iling pang wika ni Remualdo."Nako! 'wag mo'ko idamay sa mga ninuno mo na katutubo. Aba, teka! buti na lang hindi mo sila kakulay ano? anak araw ka kasi! patuloy na pambubuska ni Abby.Bigla namang tumahimik ang dalawa ng makasalubong ang ina ni Noah. Ang binata na

Isang nagbabagang balita, isa na namang babae ang natagpuang patay malapit sa isang lumang gusali kaninang madaling araw. Kinilala ang biktima na si Leah Panganiban, 19 na taong gulang. Ang biktima ay puno ng saksak ng matagpuan."Bakit mo pinatay, Ma?" tanong ni Karina sa ina."Kinikilabutan ako sa mga balita ngayon, ang dami nang namamatay na estudyante. Kaya ikaw ay lagi kang mag-iingat. Aba! sobrang delikado na ngayon. Huwag na huwag kang pagala-gala sa kalsada ng mag-isa, baka ikaw ay mapagtripan ng mga adik. Hindi natin alam kung kailan tayo mapapahamak kaya, ingat-ingat!" sermon ng kanyang ina sa kan'ya."Opo, palagi ho, Mama." ngiting sagot ni Karina sabay yakap sa ina."Oh, siya ika'y muna ay magpahinga doon sa kuwarto mo at baka mabinat ka kakagaling mo lang sa sakit, aba!" taboy kay Rina ng kanyang Ina."Opo, iidlip muna ako, Ma. Medyo masakit din ang ulo ko." sagot naman ni Rina habang minamasahe ang noo."Heto ang tubig, mayroon ka pa namang gamot sa aparador mo, kunin mo

Karina's POV:Habang naglalakad ako papasok ng tarangkahan ng aming University. Ay may humawak na malambot na kamay sa aking kaliwang kamay.Nagulat pa ako nang mapagsino ang humawak sa aking kamay."I miss you!" sambit ng nakangiting si Harvey. "Patawad sapagkat ako'y maraming inasikaso sa aming negosyo." paumanhin ng aking kasintahan habang hinahalikan ang aking kamay."Ayos lang" sagot ko sa kanya. Naiintindihan ko naman na may ibang kailangan pa siyang asikasuhin bukod sa akin. "Ang mahalaga nandito ka at sinasabayan ako." dagdag ko pa habang nakangiti at masuyong hinahaplos ang kanyang pisngi. Sa tingin ko ay kailangan talaga ng pagpapasensya pagdating sa ganitong relasyon.Magkahawak kaming naglakad papasok sa aming silid aralan."Kow! kaya pala madaming langgam dito! kaaga-aga, magkahawak kamay agad ang bungad sa akin!" pang-aasar ni Remualdo sa aming magkasintahan habang kunwaring nagpapagpag at inaapakan ang mga langgam sa sahig.Natawa na lamang kami sa tinuran ng aming kaib

Noah's Pov:Agad akong nagtungo sa ospital kung saan dinala si Karina. Alalang-ala ako na baka may nangyaring masama sa kanya."Hello, Magandang gabi, Binibini! tatanong ko lamang kung saan ang silid ni Binibining Karina Villafuerte?" tanong ko sa nars na nasa front desk na tila ba kinikilig habang nakatingin sa akin.Madali nitong hinanap ang pangalan sa kanyang talaan, "Akyat ka lang sa ikatlong palapag tapos kanan, bumilang ka lang ng panlima na silid, doon siya nananatili." nakangiting sagot ng nars na aking kausap.Iyon lamang at tumalikod na ako ngunit bago pa man ako nakahakbang paalis ay narinig ko na ang usapan ng dalawang nars na aking napagtanungan."Ang pogi naman nun! kinikilig ako sa ngiti niya! Sayang !Kasintahan niya ata yung pupuntahan niya, may dalang bulaklak at pagkain ata yun!" Narinig kong sabi ng kausap kong nars sa kasama niya."Sayang nga! ang pula ng labi, beb! Parang kay sarap halikan!" sang-ayon ng isang kasama. "Bagay sila nung babaeng pupuntahan niya!" da

Dahil sa madami ang aking tinatapos ngayon ay huli na akong makakapananghalian. Pinauna ko na ang aking mga kaibigan dahil madami akong importanteng gagawin at alam ko na hindi ako agad matatapos ang mga ito kung hindi ko uunahin. Pagod at gutom ang aking inabot, nang matapos ay kaagad akong tumayo at nag-inat.Nakaramdam ako na parang naiihi ako. Kaya naman bago ako nagtungo sa aming kantina ay dumeretso muna ako sa banyo ng mga babae.Nang pumasok ako sa banyo ay kaagad kong narinig ang boses ng babaeng waring nasasaktan o nasasarapan. Sa una ay kinabahan ako, akala ko ay multo na pero sa kalaunan ay para ako ang nahihiya sa aking naririnig.Ang dami namang lugar, bakit dito pa nila napili gumawa ng milagro! Reklamo ko sa aking isip.Nagmamadali na lamang akong pumasok ng dahan-dahan sa isa sa mga bakanteng kyubikel. Nakakahiya naman baka marinig na may tao, sabihin pa na naninilip ako sa kanila. "Ipuputok ko na, Maddy!" rinig kong napapaos na boses ng isang lalake."Oo, kanina pa