STELLA POINT OF VIEW“Mommy, anong klaseng amnesia ‘to? Bakit ganito ang nangyayari kay Kuya? Nakikilala niya tayo. Pero ‘yung asawa niya hindi?” naguguluhan kong tanong kay Mom.Malungkot na napailing si Mom, naikina buntong hininga ko.“I don’t know, Ija. Magpasalamat na lang tayo, dahil gising na ang kuya mo.”Nakangiting sabi ni mom, pero bakas pa din sa mukha niya ang pagkalungkot. Tumango lang naman ako, bago nilingon si Ate Cindy na tahimik lang sa gilid ko. Naalala kong muli ang kaganapan kanina sa room ni Kuya.FLASHBACK“Kuya, niloloko mo ba ako? Kilala mo kami, tapos asawa mo hindi?” sarkastiko kong tanong.Dapat mahinahon at mabait ako ngayon eh. Kaso hindi ko lang maiwasan na magtaas ng boses. Kung pinaprank lang ako ng kuya kong ito sana bawiin na niya.“What are you talking about, little sis? I’m still single. Giit ni Kuya, na ikina sapo ko ng noo. “Stella, hayaan mong makapag pahinga ang kuya mo. Huwag mo siyang puwersahin, okay?” biglang sabi ni Papa, na ikinabu

THIRD PERSON POINT OF VIEW “Cindy, can you come with me?” tanong ni Harris kay Cindy sa kabilang linya ng telepono. Matapos niyang magising mula sa pagkaka-comatose, at ang sabi ng doktor sa kaniya ay may nakalimutan siyang mga ala-ala, ay hindi naman iniisip iyon ni Harris. Dahil panandalian lamang naman nawala ang ala-ala niya. Ngayon naisipan niyang magpasama kay Cindy sa pagpunta sa isang restaurant. Gusto niya ring kausapin ang babae tungkol sa tinutukoy ng pamilya niya na may asawa siya. At ang sa tingin niya lang na magsasabi sa kaniya ng totoo ay walang iba kundi si Cindy. Ang babaeng naaalala ni Harris at tinagurian niyang isang matalik na kaibigan si Cindy.“Sure, wala naman akong gagawin today.” Sagot ni Cindy kay Harris sa kabilang linya ng telepono. “Saan ba tayo magkikita?” tanong ni Cindy kay Harris.“Sa restaurant na kalapit lang ng kumpaniya namin. Hihintayin na lang kita do’n,” sagot ni Harris sa tanong ni Cindy. Matapos ang maikli nilang pag-uusap, nagpaalam na

—Third Person—“Kuya, naririnig mo ba 'yang sinasabi mo? Yayayain mo si Ate Cindy na maging girlfriend? The hell, hindi pa nga natin nakikita si Ate Elle, ang asawa mo. Tapos nagpaplano ka na agad palitan ang asawa mo?” hindi makapaniwalang saad ni Stella sa kaniyang kuya Harris. Mahigit dalawang taon na rin ang lumipas ngunit hindi pa rin bumabalik ang alaala ng kuya Harris niya. At nag-aalala si Stella na baka tuluyang mahulog ang loob ng kuya niya kay Cindy. At iyon ang ayaw niyang mangyari. Ayaw niya kay Cindy, iyon ang totoo. Kay sobrang kontra siya sa mga gustong gawin ng kuya Harris niya. “Wala akong nakikitang dahilan para hindi yayain si Cindy. Cindy is always there, kapag kailangan ko ng kausap. Kahit wala akong kailangan, lagi siya ang kasama ko. Hindi pa ba sapat na dahilan 'yon para maging girlfriend ko siya?” takang tanong ni Harris sa kapatid. Napasapo ng noo si Stella at nagpalakad lakad sa harapan ng kuya Harris niya. “Kuya, hindi pagmamahal ang tawag dun. Si

—HARRIS—I-I don't know how I will react…I should become happy because I discovered something? Sobrang bilis ng tibok ng puso ko… parang sasabog.Kay Elle ba ang bagay na ito? Sa asawa ko ba ang pregnancy kit na 'to. Napasapo ako ng noo ng magsimulang umikot ang paningin ko. “Ijo, huminahon ka. Huwag mong pilitin ang iyong sarili na maalala ang nakaraan,” Manang said. But I ignore her. “Alam mo ba ang tungkol sa bagay na 'to, Manang? Alam mo rin ba na buntis ang asawa ko?” Sinubukan kong maging mahinahon pero hindi ko mapigilang huwag magtaas ng boses. “Oo, alam ko ang tungkol diyan, Ijo. Alam ko rin na buntis ang asawa mo. Pero, gusto ko man sabihin sa 'yo ang tungkol sa pagbubuntis ng asawa mo ay hindi ko magawa.” Manang said, napahilot ako ng sintido dahil sa matinding tensyon. Parang mababaliw ako dahil sa mga nalaman ko ngayon. I didn't expect it. Elle is pregnant, according to Manang. And this evidence, nagsasabi na isa na akong ganap na ama. “Bakit? May rason ba k

-ELLE-Ilang araw na ang lumipas noong pumunta kami sa mall ni Mina at ng mga anak ko. Ngayon, patungo kami ni baby Elisha sa pinaka malapit na ospital sa apartment na tinutuluyan namin. Sobrang taas kasi ng lagnat ng anak ko, ni hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Kaya naman napagdesisyunan ko na dalhin na lamang ang anak ko sa ospital. Pagkarating namin sa ospital kaagad ako lumapit sa nurse at sinabi ko ang kondisyon ng anak ko. Na sobrang daming pantal sa buong katawan at mukha ng anak ko. Kaagad naman nila akong dinala sa isang bakanteng hospital bed. Sa sobrang taranta ko kanina noong nasa apartment pa kami, hindi ko napansin na naka pantulog lang pala ang suot ko. Pasado alas otso na kasi ng gabi, at patulog na kaming lahat. Napatingala ako ng lapitan ako ng isang may edad na nurse, kaagad kong nilingon ang anak ko. May nakakabit na kay baby elisha na isang suwero, nagtataka ko namang muling binalingan ang nurse. “Bakit kailangan pang isuwero ang anak ko, nurse?” taka