All Chapters of Hiding The Gordion Triplets: Chapter 51 - Chapter 60

ELLE POINT OF VIEW DECEMBER 5 na ngayon. Two weeks na ang nakalipas simula ng magkalinawan kami ni Harris. Hindi ko na kinakailangang magtago. At higit sa lahat ang matakot at masaktan, dahil hindi ko naman dapat iyon maramdaman. Sumama kami ng mga bata kay Harris sa dating bahay namin. Samantalang si Mina ay nanatili sa apartment na inuupahan namin. Gusto ko siyang isama sa bahay namin pero tumanggi siya. Hindi niya raw gusto na sumama sa ‘kin dahil may mga bagay na kailangan i-limit. Naiintindihan ko naman iyon. Kaya sabi ko sa kaniya, bumisita na lang siya sa bahay hangga’t gusto niya. Nakapangalumbaba ako ngayon, nakapatong ang siko ko sa gilid ng lamesa. Wala si Harris ngayon dahil may mahalaga daw siyang aasikasuhin. At ako raw ay huwag daw ako aalis ng bahay lalo na’t wala akong kasama. Sumang-ayon naman ako dahil wala naman akong ibang pupuntahan. Naalala ko noong sinamahan ako ni Harris sa pamilya ko. Nagulat ang magulang ko at ang ate ko dahil akala nila may nangyari na

—-ELLE—- Nagsiuwian na ang magulang namin nang sumapit ang gabi. Bago sila umalis ay binati ulit nila kami dahil sa proposal na ginawa ni Harris. Nandito kami ni Harris sa kwarto namin, nasa CR siya, naliligo. Samantalang ang mga anak namin ay nasa guest room. Si Manang Delya ang nakatoka ngayon sa pagbabantay. “Wife, can you get my towel?!” malakas na sambit ni Harris mula sa CR. Napalingon ako sa dulo ng kama, naiwan niya nga ang towel. Kaya naman tumayo ako, at dinampot ang towel. “Saglit lang.” Humakbang ako patungo sa CR. Huminto lamang ako ng nasa tapat na ako ng pinto. “Ito na,” sabi ko at naghintay na buksan niya ng bahagya ang pinto ng CR. “Come in, wife.” Saad ni Harris, imbis na sumunod ako ay nanatili akong nakatayo. Ayaw kong pumasok sa loob ng CR. Tiyak na naka hubo’t hubad ang asawa kong ‘to. “Wife, nasaan ka na? Nilalamig na ko,” sambit niya sa loob ng CR. “Kunin mo na lang dito. Parang wala kang kamay ah,” saad ko. Narinig ko naman ang pagtawa niya. “Com

DUMATING na nga ang araw ng pagbisita ng pinsan ni Harris na nagngangalang Ricco. Hindi pumasok si Harris sa kumpanya ngayon dahil sa pinsan niya. Nasa kusina kami ngayong apat. Nandito din kasi si Mina, inimbitahan ko siya para makilala niya ang pinsan ni Harris. Nagluto ako ng minudo at adobong matanda. Tanghali na rin ng makarating si Ricco sa bahay kaya tyempo naman na pang tanghalian ang niluto kong pagkain. Kumakain na kaming apat sa hapag habang nagkukwentuhan. Pumasok naman sa isipan ko ang sinabi ni Harris noong isang gabi. Womanizer daw itong si Ricco. Pero sa pagsusuri ko naman sa itsura ng pinsan ni Harris ay parang hindi naman womanizer. Mahinhin kasi ito kumilos at sobrang amo ng mukha niya. Hindi ko masabing bi ang pinsan ni Harris, dahil matipuno naman ang pangangatawan niya. O sadyang mahinhin lang talaga itong si Ricco. “Masarap itong menudo and adobong matanda huh? Ikaw ba nagluto nito, insan?” tanong ni Ricco kay Harris. Napahinto naman si Harris at binalingan

—ELLE — Matamis ang ngiti ko habang inilalatag ko ang picnic mat sa gilid ng park. Maganda ang puwesto namin dahil napakasariwa ng mga damo at para bang marami silang nakukuhang vitamis sa lupa kung saan sila nakatanim. Nandito kami sa park para ipasyal ang triples. Si Harris ang nagdesisyon na mag picnic kami. Gusto ko naman ‘yon dahil maganda naman ang panahon. Maraming mga magpapamilya ang nag ba-bonding tulad namin. Nagsasaya Sila habang ang mga bata ay naghahabulan sa damuhan. Siguro after 3 years or five years, ganyan din ang mga anak namin ni Harris. Naghahabulan habang masayang nagtatawanan. Excited na kong masaksihan ang ganoong scenario sa buhay ng mga anak ko. “Wife, gusto mo bang maglaro din tayo ng taya-tayaan?” Napatigil ako sa ginagawa ko ng marinig ko ang sinabi ni Harris. Nakatayo siya sa gilid ko habang pinapanood din ang mga batang nagtatakbuhan. Nilingon ko siya at kinunutan ng noo. “Hindi na tayo mga bata para maglaro ng taya-tayaan. Ipaubaya

ELLE POINT OF VIEW Dalawang araw na ang lumipas, dalawang araw na rin akong walang maayos na tulog. Sinong ina ang makakatulog ng mahimbing kung wala sa tabi nila ang kanilang anak. Dalawang araw ng nawawala ang anak ko. Hanggang ngayon, hawak pa rin ng kidnappers si Baby Hayden. Sobrang takot na takot na ‘ko para sa kaligtasan ng anak ko. Maya't maya ako nagdadasal na sana okay lang ang anak namin ni Harris. Noong gabing nag- text sa ‘kin ang kidnappers ng baby namin. Sinabi ko kaagad iyon kay Harris, sa family namin at sa mga pulis. At dun nagka- idea kaming lahat na posibleng kakilala lang namin ang nasa likod ng kidnapping. Sabi pa ng mga pulis, baka mayroong malalim na galit sa amin ang gumawa nito. Ang taong iniisip naming ngayon ay si Cindy. Pero nung ipina- trace sa imbistigador nila Harris ay nasa ibang bansa na daw ito. Dahil hindi matahimik si Stella ay ini-stalk niya pa ang Facebook ni Cindy. Nakita namin sa notes ni Cindy na nasa london siya. “ Wala