Thalia’s Point of view Sa bawat dantay ng mga labi niya sa makinis kong balat ay naghahatid ito ng matinding kilabot sa aking pagkatao. Tila kuryenteng gumapang sa bawat himaymay ng aking laman na siyang gumigising sa aking kamalayan habang ang pangahas na kamay nito ay marahang humahaplos sa ‘king kahubdan. Sinamba ng kanyang mga labi ang lahat ng parte ng aking katawan, ipinaramdam niya kung gaano ako kahalaga sa kanya habang ako ay walang humpay sa pagpapakawala ng mga ungol dulot ng matinding sarap na nararanasan.Mga katawan ay pawisan di alintana ang malagkit na pakiramdam, dahil higit na pinagtutuunan ng pansin ang nagliliyab na pagnanasa na nararamdaman ng isa’t-isa. Walang humpay sa pag-indayog ayon sa saliw ng musika na tanging kami lang ang nakakaalam habang humahampas sa aking mukha ang marahas niyang hininga.“Ohhhh…” isang mahabang ungol ang aking pinakawalan ng maging marahas ang kanyang pagkilos, walang habas na inangkin nito ang aking katawan. Ang hinuha ko ay madali

Alistair’s Point of view “You need to do something, Mr. Welsh. Kailangan mong gumawa ng paraan bago pa tuluyang maapektuhan ang imahe ng kumpanya.” Ani ng isang board member, Ang mukha nito ay kababakasan mo ng labis na pag-aalala. Nahaharap sa isang malaking eskandalo ang pangalan ng aking kumpanya dahil sa lihim na pakikipag alyansa ni Marco sa LYCOM company ayon na rin sa report na natanggap ko. Batid ko na siya ang nasa likod ng lahat ng ito dahil siya lang naman ang taong labis na naghahangad sa aking posisyon.Ang LYCOM company ay ang mahigpit na katunggali ng WELSH LTD. company sa marketing at may hinuha ako na ninakaw ni Marco ang mga orihinal na kopya ng mga bagong design ng condo unit na ilalaunch na sana ng kumpanya sa susunod na buwan. Ngunit labis na gumimbal sa aming lahat ng nauna pang maglabas ang LYCOM company ng kanilang bagong model ng mga condo units at halos kuha nito ang lahat ng detalye ng design na nasa blueprint ng kumpanya na pinaghirapan namin ng mga empleya

Thalia’s Point of view Sa bawat sulok ng silid Kaakibat ay alaalaPilitin mang kalimutan Ngunit tila hangin kung magparamdamSa panahong nakasama kaMga salita mo’y tila musika Sa aking pandinigPuso ko’y iyong tinuruan Lumipad ng kay taasSa piling mo ay tila narating ang langitNagugunita ko sa bawat sandali Di ba’t kalungkuta’yWalang puwang sa pusong umiibig?Noo’y mga salitang pagsinta Kahulugan ay ligayaNgunit sa pagbabalik tanawMga matatamis na salita Mula sa nakaraan tila isang talimMatindi kung humiwaIbayong sakit ang dulot Nang matamis mong salitaPaano kakayaning kalimutan Kung ang puso ko’y Kasama mong naglaho.Ikaw na nagturo kung paano ngumitiIkaw na nagbigay liwanag sa madilim Kong mundoBinigyan mo ng liwanag ang aking mundoNgunit bakit kadiliman pa rin ang akingnatatanaw?“Walang humpay sa pagpatak ang aking mga luha, kay sakit isipin na basta na lang akong iniwan ni Ali ng walang dahilan. May mga mata nga ako ngunit nanatili pa ring madilim ang aki

“Get out!” Parang kulog sa lakas ang tinig ng binata ng walang awa niyang sigawan ang kanyang private nurse na naghatid ng pagkain at mga gamot sa loob ng kanyang kwarto. Halos manginig sa matinding takot ang lahat ng mga kasambahay dahil sa bagsik ng binata. Malaki ang pinagbago ni Alistair, higit itong naging masungit at mabilis na mag-init ang kanyang ulo lalo na kapag nahuhuli niya ang isang tao na nakatingin sa kanya. Dahil para sa binata ay isang kalapastanganan iyon sa kanyang kondisyon.Halos wala ng makapasok sa loob ng kanyang kwarto dahil lagi na lang siyng pabulyâw kung magsalita o mag-utos. Umiiyak na lumabas ng silid ang Nurse habang patuloy sa panginginig ang kanyang katawan dahil sa matinding takot sa binata. Napalingon ang lahat sa may hagdan ng maramdaman nila ang presensya ni Doña Amanda na kasalukuyang pumapanhik ng hagdan.“Anong nangyayari dito?” Nagtataka na tanong ng ginang sa mga kasambahay na nakahilera sa labas ng kwarto nang kanyang anak. Pawang mga nakayuk

Halos isang oras na ang lumipas ay nanatili pa rin sa loob ng conference room si Alistair, namumula na ng husto ang buong mukha nito dahil sa matinding galit. Labis siyang nasaktan sa naging pahayag ni Marco dahil sinampal siya nito ng isang malaking katotohanan na wala na siyang kakayahan na magkaroon ng anak.“Iho, huwag mong pansinin ang sinabi ni Marco dahil alam naman natin na sa una palang ay mainit na ang dugo ninyo sa isa’t-isa...” malumanay na pahayag ng kanyang ama bago idinantay ang isang kamay nito sa kanang balikat niya.“Totoo naman ang sinabi niya, Papa, maaaring mawala ang lahat sa akin, dahil wala na akong kakayahan na magkaroon ng anak. Kilala ko si Lolo, apo rin niya si Marco at batid ko na may tsansa na mapunta kay Marco ang kumpanya.” Walang gana kong saad habang nakatitig sa kawalan. Ngayon ko nararamdaman ang pagiging inutil ko. Isang mabigat na buntong hininga ang pinakawalan ni Papa bago ito nagsalita.“Kung anuman ang maging desisyon ng iyong Lolo ay tanggapin