"I will go for a run, sama ka?" tanong sa akin ni Anton, isang araw nang maabutan ko siyang nagwawarm-up sa labas. Habang ginagawa niya ang kanyang warm up exercise tulad ng pagdadala ng kanyang heel sa kanyang likuran ay hindi ko napigilang tingnan ang malaki at mahabang bumubukol sa harap niya.Napalunok ako at nag-iwas ng tingin. Isn't he supposed to be wearing boxers or supporters?I wanted to say something, but it's his right to wear whatever he wants, so I kept my mouth shut. Napapikit na lamang ako ng ilang segundo at huminga ng malalim para pakalmahin ang utak kong may sapot na yata. Kung anu-ano agad ang nakikita ko, ang aga-aga."Baby, kinakausap kita. Sasama ka ba? Inaantok ka pa ba?"Pagmulat ko ng aking mga mata ay nasa harap ko na siya at sobrang lapit niya kaya napaatras ako ngunit mabilis niya akong kinabig papalapit sa kanya.Pisti! Nanadya ba 'to? Sobrang dikit niya sa akin at ramdam ko talaga ang bukol niya sa baba!"Namumula ka, nag make-up ka ba?" Mas inilapit niy

Chapter 13"Ano sa tingin mo? Magugustuhan kaya 'to ng magiging asawa ko?" tanong niya noong makarating na kami.Wala sa loob akong tumango, palihim na namamangha sa ganda at gradioso ng bahay niya. And no! It's not a house; it's a mansion! Tripleng laki yata ito kumpara sa malaki naming bahay sa Santander."I'll tour you inside," sabi niya habang nangingiting nakatitig sa reaksiyon ko. Kinuha niya ang kamay ko. Nagpatianod ako sa kanya habang umaakyat kami sa malawak na limestone staircase na kumukonekta sa iron cast double-front entrance door ng kaniyang mansion.Ngumiti muna siya sa akin. He swipes his hand in front of the doorknob, and it automatically unlocks. Bumukas pa iyon ng kusa, kaya napataas ang kilay ko."Just roam around; ilalagay ko lang ang mga pagkain sa kusina," sabi niya. Humakbang na siya patungo sa kitchen area, next to the large living room area.Nilibang ko ang sarili sa pagtingin sa mamahaling muwebles at mga larawang nakapatong roon. Larawan iyon ng kaniyang k

"Agh...Finally!" sigaw ni Anton pagkahiga niya sa tabi ko. Naabutan namin sa Taiwan ang mga investors at nagkapirmahan kami.Doon ko lang nalaman na para pala iyon sa expanding resort hotel project ni Papa sa Bohol at sa gagawin pang resort hotel sa Davao."Finally, we'll be able to relax." I stretched both of my hands upwards, exposing my belly. Agad ko iyong tinakpan ngunit nakita ni Anton. Ngumisi siya ng nakakaloko habang dahan-dahang ipinatong ang kamay niya roon, gumapang paitaas patungo sa kili- kili ko at kiniliti niya ako ng todo."Ah! Please... Stop! Tama... na.... Hindi... Ko... Na... Kaya..." pagmamaakawa ko ngunit patuloy pa rin niya akong kiniliti. "Please..." sabi ko pa.Kiniliti niya ako ng kiniliti hanggang sa manghina na ako. Saka lang niya ako tinigilan noong masipa ko siya malapit sa gitna ng hitna niya.Umirap ako sa kanya habang hinahabol ang paghinga dahil sa pagod. "Ikaw kasi! Napakaligalig mo!""Let's make love?" he said, out of a sudden.Namilog ang mga mata

Chapter 17Bawat hakbang niya pauwi ay puno ng galit. Tahimik naman akong nakasunod sa kanya habang nakahawak ako ng mahigpit sa tali ng robang suot ko. Pagyuko ko ay saka ko napansin ang suot kong white fluppy slippers, puno na iyon ng dumi at putik.Pagdating namin sa bahay, pabagsak niyang isinarado ang pinto na ikinaigtad ko.Mabalasik ang kanyang anyo, at sanay na ako sa ganitong pakikitungo niya sa akin pero bakit napaka- charming niya sa aking paningin? Dati naman ay hindi. Hindi ko na tuloy alam kung ano ang mas gusto kong itsura niya, ang galit na Anton o ang mabait na Anton? His eyes mirrored what he is feeling right now, dark and dangerous.Ipinilig ko ang ulo ko. This is not the time for this.Pababalik-balik siyang naglakad sa harap ko habang hinihilot ang kanyang batok. "Anong ginawa ninyo ng lalakeng 'yon?" tanong niya. I saw his jaw clench. Sa labas nakaturo ang daliri niya."T-tinulungan ko siya. He was lifeless a while ago," katwiran ko. He was looking at me with his

Chapter 19"I'm home!"I yelled so excited, pagkabukas ko ng pinto ng apartment.Maliit ang apartment namin, dalawang kwarto lang, enough for all of us. Maliit din ang espasyo sa kusina. Nagkukumpulan kami sa isang lumang kahoy na mesa para sa pagkain. Ang sala ay may isang lumang couch at isang maliit na telebisyon. Naka- display sa dingding ang mga makukulay na guhit ng mga kasama ko rito sa bahay."Mommy!" sabay-sabay nilang tili habang papalapit sa akin, nakabuka ang mga kamay. Pumantay ako sa kanila at lumuhod. Napuno ng halakhak ang apat na sulok ng apartment nang paghahagkan nila ako. I can no longer carry them dahil ang bibigat na nila."Have you all been good at school?" I softly asked, tapping each of their cheeks. Tumango silang lahat. Bago pa man bumuka ang mga makukulit nilang bunganga ay ibinigay ko na ang isang brown na paper bag sa kanila. "May pasalubong si mommy!They cheerfully accepted it. May pagtalon pang kasama."Mommy, thank you very much. You know that I love