"Mama, Louisa doesn't want to get up!" I heard Xydren from our room. "We will be late again!"On time silang gumigising except for my stubborn one. Mahirap talagang gisingin dahil tulog mantika.My three munchkins have already eaten and are ready to go to school. Kahit na lagi kong nakikitang responsible sila ay hindi ko pa rin maiwasang maging proud sa kanila. I can't help but thank Karla for helping me discipline them. Kung wala siya, siguro ay na-stress na ako sa pag-aasikaso sa kanila. Kay Agatha pa lang, sumusuko na ang energy ko. Without Karla, I think I will mess up being a mom.Nevertheless, I still want to learn more. Alam kong marami akong pagkukulang bilang isang ina dahil sa makulit kong anak. Kahit anong disiplina ko ay ayaw makinig. She still did whatever she wanted to do."Ako na lang ang gigising. Mauna na kayo sa baba," sabi ko nang makapasok na ako sa kuwarto. I assisted him in donning his backpack. And he looked back at me with so much adoration in his black orbs. "

Chapter 23"Mama, I'm sorry, po," Xydren's eyes begged at me. His lips quivered a bit.Huminga ako ng malalim, muling humiga. "Ayos lang, anak. Maglaro ka na lang ulit at huwag ka nang tumawag sa kanya," nanghihina kong sabi."S-sige po," aniya at tahimik akong tinalikuran.Nagtalukbong ako at tahimik na umiyak. Maybe Papa hasn't forgiven me yet. Pinatay niya kasi ang tawag kanina pagkatapos sabihin ni Xydren ang address namin. He must no longer be interested in me. He must have abandoned me as his own child. Tanggap ko na. Tanggap ko na noon pa. Kaya nga ako lumayo. Pero bakit ganito? Sobrang sakit pa rin ng dibdib ko. Napakasakit isipin na wala na talaga akong halaga sa kanya. Napakasakit sa kalooban na hindi na ako nag-e-exist sa buhay niya.Nang araw na iyon, ipinasya kong matulog na lang para makaipon ng lakas at para gumaling ako ng mabilis. After all, I am still fortunate to have my four kids. Sapat na iyon para sa akin.Tahimik ang mga anak ko noong umuwi sila galing sa eskuw

"Is Dad going to be okay, Mommy?Lumuhod si Louise Agatha at idinikit ang tenga sa dibdib ng ama. "Humihinga pa si Dad, mommy!" Malaki ang ngiti niyang tumayo, at sinundan ko siya ng tingin habang naglalakad siya patungo sa kusina.Samantala, nagpabalik-balik ako sa paglalakad, hindi sigurado kung ano ang gagawin. I nervously bit my nails, overwhelmed with worry. Magiging okay, kaya siya? Nawalan ba siya ng malay dahil hindi niya inaasahan na apat ang magiging anak sa akin?Kahit ako noon ay nahirapang tanggapin nang malaman ko pagkatapos sumama kay April para magpa-ultrasound.Takot at pangamba ang nadama ko noon. Nagpapasalamat ako na laging nasa tabi ko ang kaibigan ko; kung hindi, hindi ko na alam ang gagawin.Naging napakabuti sa akin ng pamilya Almerino mula nang ako ay kinupkop nila. Binigyan pa nila ako ng dalawang yaya na mag-aalaga sa aking mga anak noon. Sobrang laki ng utang na loob ko sa kanila."Mommy!" Sigaw ni Louisa na nagpabalik sa akin sa kasalukuyang sitwasyon.Pag

Chapter 27 "Bugnaw dinhi, sulod." Nakasalubong ko siya sa labas, hawak sa magkabilang-kamay niya ang mga bagahe ng anak namin. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. "I will help you with our luggage." Nilagpasan ko siya. "Oh, naipagpalit ko ang bagahe mo. We have the same brand so I mistook it from mine. Nasa kuwarto ko ang sa 'yo, kunin mo na lang."Napalingon ako sa sinabi niya at hindi napigilang nagtaas ng kilay ngunit seryoso ang itsura niya kaya huminga na lang ako ng malalim bago siya tinalikuran. Humakbang ako papasok hanggang makarating ako sa kuwarto niya. Pagbukas ko niyon ay bumungad ang panglalakeng amoy niya, ganoon pa rin ang ayos ng silid. Walang ipinagbago. Nakita ko sa tabi ng built-in closet ang bagahe ko kaya agad ko iyong kinuha ngunit napatigil ako nang makita ko ang kamasutra chair.Ilang babae na kaya ang natikman at nadala niya sa upuan na iyan?Napapikit ako at umiling-iling. Kung meron man, wala dapat akong pakialam dahil wala naman kaming relasyon. Ama la

Chapter 29Even after we got home, I was still overjoyed to know he loved me.Home... Napakasarap pakinggan. It never really crossed my mind na mamahalin din niya ako. I honestly believed it was just his libido.I've finally found him. I'm finally home."Baby, I love you," aniya sa madamdaming tinig. Namumungay ang mga mata niyang nakatitig sa akin.Hindi pa rin ako makapaniwala sa lahat ng nangyayari ngunit parang nawalan ng bigat ang lahat ng agam-agam ko. Nakahihinga ako maluwag at hindi na sumisikip ang puso ko sa tuwing iniisip ko kung mahal niya ako.Ipinulupot ni Anton ang kanyang mga braso sa akin at hinimas ng kanyang mga kamay ang aking puwetan."This used to be so round and full. Now I have to work extra hard to feed you more. I prefer you in your full figure. I feel like I'm going to hurt you because you're so frail.""So kaya hindi mo ako ginalaw noong unang gabi ko rito kasi natatakot ka?"Tumango siya. "I thought I'd hurt you. Ang payat payat mo na kasi.""And here I am