All Chapters of Home in the Terrains (The Countryside Series 1): Chapter 11 - Chapter 20

Kabanata 9: The Transferees"Bakit ba nagmamadali ka?" Kaswal na tanong ko kay Caio.Malapit na kami sa bahay. Mula no'ng umalis kami sa plaza, hindi na siya umiimik. Patuloy lang siya sa paglalakad. Mas mabilis siyang maglakad kaysa akin kung kaya nauuna na siya sa akin."I got business to do," walang ganang sagot niya."Akala ko ba nasa bakasyon ka?" Tanong kong muli habang naglalakad-takbo na para maabutan siya."May tampuhan kayo ni Emy?" Tila wala sa sariling tanong ko."How much do you know now about that guy?" Bigla siyang tumigil at lumingon sa akin nang itanong niya iyon.I pursed my lips. Nag-isip ako kung ano nga ba ang alam ko kay Drake."Nothing. Just his name. It reminds me of someone back in Cali—""Boyfriend?""What?" I chuckled."Hindi 'no. Do you think I do LDRs?""So, you broke up with your boyfriend in the States because you don't want an LDR?""Wala akong bf do'n, Cai. At ayaw ko rin sa malayo. It'll only build my trust issues.""Alright," aniya. Gumaan ang ekspre

Kabanata 11: The FisherfolksHe's just too sexy to be ignored. Kahit ang simpleng pagbulong niya ay tila inaakit pati kaluluwa ko.It is definitely not hard to like him. Siguro nga maraming nahuhulog sa kanya sa unang kita lang. He said he used to be an Olympian. He's probably popular in the country, or maybe not since he's not active on social media. Hindi ko nga rin natanong kung nanalo ba siya sa Olympics o hindi. He once brought pride to his country! That alone is impressive!Wait...what country did he represented? He studied in Cali. Baka naman US ang nirepresenta niya? As much as I wanted to ask him about that, this is not the right timing."Alam mo... it's easier to date guys you don't like...and it's more fun," sabi ko habang pumupulot ng nachos sa paper plate.He shot a brow."Because, ofcourse, when you like the person you're dating...then, it would be awkward for you. You'll get conscious of yourself since you wanna put a really great impression." Katwiran ko.It's honestly

Kabanata 13: Taking Things Slowly“Hindi tatagal, masasanayan mo rin 'yan.”Napaangat ako ng tingin kay Caio. Tinutukoy niya ang kanin sa plato ko. Dalawang kutsara lang ang nilagay ko. Hindi ko talaga gusto ang kumain ng maraming kanin, di ako sanay. Three or four spoonful of rice is too much for me. Ang bilis kong maumay do'n.“I don't think so. Baka magka diabetes pa ako dyan.” I said and continued eating.He shrugged. Mukhang wala naman siyang planong makipagtalo sa akin. But, he looked so unconvinced with what I said.“Nalalapit na pala ang fiesta. Nakapag-usap na ba kayo ni Kade? He'll be here next week until the week-long celebration of our barangay's fiesta.”Oh. Kade. My cousin. We're good; a bit close to each other. Hindi siya naka-attend ng birthday party ko. It was Meredith who planned it afterall so she probably did not invited him. Busy rin naman siya at masyadong hassle ang paglipad sa States para sa isang gabi lang. He can stay for days but I know he's too busy for tha

Kabanata 15: Like a BoyfriendWe went home at 5:25 in the morning to see the sunrise. Mas magandang pagmasdan iyon sa tabing-dagat dahil ang unti-unting pagsikat nito ay animo'y mula pa sa pagkakatago ng sarili sa ilalim ng karagatan sa silangan.Hinigpitan ko ang hawak sa sagwan. Caio taught me how to propel a small boat using a paddle. It wasn't that hard. But I think, I'd grow muscles on my arms if I am doing it everyday.I tried propelling the boat using the paddle. It moved for just a bit. Malinaw ang tubig kaya madali lang ang pagsasagwan kaya lang, hindi pa ako sanay.Cai took several photos of me using his phone. He then placed his phone back on a small safe compartment infront of him. Magkaharap kami ngayon, siya sa kabilang dulo sa gitna at ako naman ay sa kabila rin para mabalanse namin ang maliit na bangka."I think breakfast is ready," Ani Caio habang nakatingin sa dalampasigan.Hindi nga kami nakapag-almusal kanina. I only had hot choco and a sandwich. Though those are t

Kabanata 17: ParentsHindi ako mapakali habang nasa loob ng sasakyan ni Caio. Napansin niya siguro iyon kaya hinawakan niya ang kamay kong nasa tuhod ko at bahagyang pinisil iyon. Ang isang kamay niya ay nasa manibela."Relax." Marahan siyang napatawa. Bumusangot ako at napatingin sa suot ko. Inisip ko rin ang tattoo ko."Are they... conservative?"Saglit siyang napatingin sa akin saka binalik din agad ang atensyon sa kalsada. "Hmm... let's just see," nang-aasar ang tono niya. I eyed him fiercely. "I'm fucking serious, Cai!"He only chuckled and shook his head. Ayaw talaga magsabi ang loko! Tahimik kami hanggang sa makarating kami sa airport. I hate to think that I might be an embarrassment to Cai's parents! I know well majority of Filipino parents according to stereotypes! Hindi ko talaga gustong isipin iyon dahil unang-una sa lahat, I am not a people pelaser. Hindi rin naman ako kung sinong taong may significance sa buhay ng anak nila o sa kanila para isipan nila ng kung ano,