Sa mga sandaling may katalik na iba si Jason at nasa tabi lang nila ako kahit alam niya at naniniwala siyang baliw ako ay naroon pa rin naman yung pagpupuyos ng damidamin ko. Nailalabas ko lang yung galit ko kapag mag-isa na lang ako sa pamamigitan ng pagluha, pagmumura at panununtok sa aking manika. Alam kong puno ng CCTV ang bahay at nakikita kung aakto akong natural. Kahit nga ang edad na at hindi naman kagandahan kinuha niyang private nurse ko ay pinagdidiskitahan pa niyang patulan. Noon ko napatunayan na kahit sino basta inabot siya ng libog, papatos siya lalo na kung nakagamit na ng ipinagbabawal na gamot o lasing.Mahirap magpigil sa aking mga emosyon. Yung tumatawa kuno pero umiiyak ang loob ko. Mahirap magbaliw-baliwan. Sorang hirap magtiis ngunit kailangan. Ngayon, na magkakaanak pa kami. Maswerte sana ang batang isisilang ko dahil ipanganganak na mayaman ngunit anong maging buhay kaya niya sa piling ng kanyang ama? Gusto ko rin sanang maisama ang aking anak sa aking pagt

Kung nasaan si Emma, inilalayo ako ng lahat. Batas na siguro iyon sa bahay. Kagaya ko rin noon, iniiwasan ng lahat si Emma. Isang tanong, isang sagot lang silang lahat sa kanya. Nakita ko nang mga sumunod na araw na nababagot na ito lalo na gabi na rin kung dumadating ang kanyang asawa na asawa ko. Minsan, dumidiretso pa rin si Jason sa kuwarto ko at nagkukunwarian akong tulog. Hinahaplos niya ang tiyan ko. Ibig sabihin mahal na mahal niya ang anak ko. Hindi niya ako sinasaktan dahil sa pinagbubuntis ko. Hanggang isang umaga nakita ko muling puno nang pasa ang mukha at katawan ni Emma. May mga parang paso pa ng sigarilyo sa kanyang makinis at maputing pisngi. Nagsisimula na ngang mangyari ang kinatatakutan ko. Ito na ang simula ng kalbaryo ni Emma.Maagang umalis noon si Jason. Naabutan na niya kasi ako noon sa kusina na pinapakain ng private nurse ko. Naramdaman kong palapit na si Emma sa akin nang bigla na lang akong kinuha ng nurse ko at inilayo sa kanya

“Emma! Saan ka pupunta! Emma!” boses iyon ni Jason. Hindi ko siya nilingon.Mabilis na akong pumasok sa loob.Pilit kong pinindot-pindot ang close ng elevator bago pa siya makarating at makapasok. Nang pasara na ang elevator ay nakita niya ang mukha ko. Nakita ko rin ang mukha niyang gulat na gulat. Alam na niyang hindi ako si Emma.Hindi siya nakahabol. Oh my God. Salamat at mukhang makakatakas na ako. Hindi bumukas ang elevator sa 4th floor at ako pa lang ang laman nito. Alam na ni Jason na ako ito. Hindi nakakatulong ang Hat at shades. Magagamit lang nila iyong palatandaan sa akin. Pero magagamit ko ito sa basement kaya tinupi ko ang hat at hinawakan. Inilagay ko sa ulo ko ang shades.Kinakabahan ako na baka paghinto ng elevator sa ibang floors ay naroon si Jason na nag-aabang. Tama, pwede siyang gumamit ng hagdan pababa at habulin ako. Patay! Huminto nga ang elevator sa 3rd floor. Kinakabahan ako. Sinasabi ng utak kong naroon na si Jason. Pagbukas ng elevator papasok

“Well, tignan natin ang result ng MRI niya muna. Kapag naman maliit lang ang damage, curable. Kapag may nakikita na siya na makapagpapaalala sa kanya sa dati niyang mga karanasan o taong bahagi ng kanyang buhay, madali na niyang mabalikan ang lahat. This is not permanent. Huwag lang nating biglain ang biktima at piliting aalahanin lahat. Kusang babalik ang kanyang alaala. Let’s just take care of her na lang muna at pakainin ng masustansiya.”“Okey, Dok. Salamat po.”“Bisitahin ko lang muli siya. Good thing, nagising na siya after few weeks of coma.”“Oo nga Dok. Well, I presume kailangan mo nang mag-isip na muna ang ipangalan sa kanya until her memory comes back?”Tumango ang lalaki.Nang lumabas ang doctor at nurse ay nilapitan ako ng lalaki. Huminga siya nang malalim. Nang hawakan niya ang kamay ko ay agad ko iyong inilayo. May naramdaman akong pag-aalinlangan at takot na hindi ko alam kung saan nagmumula basta ayaw ko sa lalaki. Ayaw kong mahawakan ng lalaki.“I’m Russel.” Inilahad

Nahihilo ako. Nawawalan na ng pag-asa. Pero hindi dapat ako patalo. Hindi pa ako dapat mawalan ng malay. Mas gusto ko pang mamatay na lang kaysa bumalik kay Jason. Natanaw kong pababa na sina Diego at Berto para siguro siguraduhin kaming patay lahat. Wala si Dennis. Maaring si Emma ang binantayan niya. Kailangan kong makatakas bago pa sila tuluyang makababa. Binuksan ko ang pintuan sa atapat ko. Pero nanlumo ako. Naka-lock. Hindi ko mabuksan ang pintuan. Oh my God! Anong gagawa ko. Gusto kong makatakas. Nakikita ko na silang malapit na sa amin ang dalawa. Kahit sa bahaging kay Belen ay hindi ko rin mabuksan. Naka-lock din ito. Hanggang sa malapit na malapit na sila sa amin. Wala na akong kawala pa. Wala na sa mga kasama ko ang may malay dahil sa lakas ng impact ng aming pagkakahulog at tama sa kanila ng baril. Dahil tinted ang sasakyan hindi rin kami makita sa loob pero kitang kita ko sila mula sa loob ng sasakyan. Nanatili si Jason sa taas. Nakatanaw sa amin. Sinisiguro na mamatay la