Semua Bab RICHEL (CRAZY IN LOVE): Bab 61 - Bab 70

***Richel’s POV***Malungkot ko syang tinitingnan habang humahakbang ang mga paa paurong – palayo sakin. Halata ang takot at pangamba sa kanyang mukha. Sa bawat hakbang niyang paurong, ay sya namang hakbang ko palapit sa kanya. Ramdam ko na pumapagitna samin ang sakit at mga tanong ng pagkalito. Pero ngayon… ngayon ay buo na ang alaala ko– kaya ko ng sagutin lahat.Ngunit alam ko rin na hindi na maibabalik pa ang mga sakit at sugat—ang bigat ng bawat pagkakamaling ako mismo ang may gawa. At habang tinititigan ko ang mukha ni Justine, nakita ko ang parehong takot ng araw na tinalikuran ko sya.Kaya kailangang kong bumawi at itama ang lahat.“I remember the first time we met,” mahina kong simula, pinilit kong magpakatatag.“I remember how you smiled when I asked your name. I remember our late-night talks… the wedding… the promises I made…”Napansin kong tumigil sya sa paghakbang. Mahigpit na niyakap ang kanyang sarili, parang tila ba gusto pigilan ang paninikip ng dibdib.“And I remember

HERMANO’S SAFEHOUSEFranceSa unang tingin ay mistulang paraiso—ang mga tanim na bulaklak, ang tanawin ng lawa, at ang malamig na hangin na humahaplos sa balat. Sa gilid ng bundok na parte ng lupain nakatayo ang isang safehouse na napapaligiran ng matataas na pader. Ngunit hindi katulad ng payapang paligid sa likod ng mga pader na yun patuloy na namumuo ang tensyon at pangamba dahil kahit na ligtas na si Lizzy, alam nilang nagsisimula pa lamang ang tunay na labanan.Sa loob ng isang silid, mahimbing ang tulog ni Lizzy, yakap ang bagong stuffed toy na binigay ni Justine. Sa tabi ng kama, nakaupo si Justine, tulala, pinagmamasdan ang mahinhing paghinga ng anak. Wala na siyang ibang hinihiling pa kundi ang kapayapaan para sa batang matagal niyang hindi nakasama, sa kabila ng lahat ng kasinungalingang itinanim ni Olivia at kahit hindi nila sabihin na sya ng tunay nitong ina tila nararamdaman ng bata kung sino sya sa buhay nito.Sa labas ng silid, naroon si Richel, nakaupo sa veranda habang

***Richel's POV***Nakabibingi ang tunog ng pagsabog na para bang bumagsak ang langit sa buong paligid, at sa bawat pagyanig ng lupa naghahatid ng takot sa dibdib ko, hindi para sa aking sarili kundi para saking mag-ina. Parang may karerang tumatakbo sa loob ng katawan ko—Nauubusan na ako ng oras, buhay ng aking mag-ina ang nakasalalay.Kasama ko ang elite force na matagal ko nang itinayo sa ilalim ng radar—mga taong pinagkatiwalaan ko sa mga panahong kailanganin ko, laging handa sa senyas ko. Kaya ganun na lang ang pagnanais ni Don Rafael na makapasok sa buhay ng mga Hermano sa pamamagitan ni Oilvia, para magamit ang aming connection Kalkulado ang bawa pagkilos namin. Mabilis at maliksi. Tahimik pero mabilis. Palusot sa dilim, kasing-ingat ng anino, pero kasing-tibay ng paninindigang dala ko sa dibdib.“Tingnan n’yo ang likuran ng warehouse,” utos ko sa team habang binubuksan ko ang floor map sa comms. “That’s where they’ll be keeping them if they’re smart. No open exits. No chance f

“LIZZY!”Ang sigaw ni Richel ay umalingawngaw sa buong bahay, kasabay ng pagkalampag ng kanyang mga yabag pababa sa hagdan. Tumalon ang puso niya sa kaba —bukas ang pintuan sa likod ng kusina.Mabilis nyang nilapitan ang anak na akmang lalakad papunta sa pintuan.“Lizzy, stay here!” sabi nya sa anak bago lumapit sa lamesa, kinapa ang baril sa ilalim ng mesa at tumakbo palabas ng bahay.Pero wala siyang nakita—tanging malamig na hangin, bahagyang gumagalaw ang mga dahon, at isang punit na tela na nakasabit sa sanga ng punong malapit sa bakod. It was him.“Damn it!” sigaw niya, at agad niyang dinukot ang earpiece sa bulsa. “Nick! Lemar! Code Red. They tried to take Lizzy!.”“Copy. Activating thermal scan from satellite now,” tugon ni Nick.“Is Lizzy safe?” dagdag na tanong ni Lemar. “Yeah,” napabuntunghinga sya.Nagpalinga-linga si Richel sa paligid, nanginginig ang kamay ngunit matalim ang mga mata. Alam niyang hindi ito random lang na pagtatangka. It was a warning! Planado.Ilang sagl

Mabilis ang naging paghahanda ng buong team ni Richel. Wala nang oras para sa alinlangan—kailangan nang iligtas si Nick bago pa man siya tuluyang mawala. Habang inaayos nina Richel at Rafa ang armas at gears, tahimik na pinanood sila ni Justine. Ang pagkakabawi sa kanya ay isa lamang sa mga hakbang sa labanang ito—ngunit alam nilang ang susunod ay mas mapanganib, mas madugo.“Are you sure you’re strong enough for this?” tanong ni Rafa kay Richel habang ikinakabit ang body armor.“Nick saved us all,” sagot ni Richel. “Now it’s my turn.”Nagkasalubong ang tingin nila ni Justine. Tumayo ito, nilapitan siya at maingat na hinawakan ang kanyang mukha.“Go get him! But please, come back to me—you promised.” Mahinang wika nito. “I will. We end this. For you. For Lizzy and Gabriel.For us.” Bulong ni Richel. Abandoned Coliseum.Humahalo ang lamig ng gabi at alingawngaw ng mga yabag ng bantay. Madilim, malawak ang estruktura, at tanging ilang floodlights lamang ang nagbibigay ng liwanag sa gitn