Lahat ng Kabanata ng Loving The Mute Wife (Filipino): Kabanata 21 - Kabanata 30

Indie EmersonInstead of eating on the food court, sa area na lang namin sa Art Bar ko dinala si Weston. Nag-take out na lang kami. Masyadong maraming tao sa food court, ayoko ro'n. Nang bumalik kami sa Art bar ay hiyang-hiya ako dahil sa mapang-asar nilang titig. Si Weston naman ay nakangiti lang, kanina pa nga 'yan. Halos mapunit na 'yong labi niya sa kakangiti. Walang tao sa area namin at sinabi ni Lovely na lumabas na ang kasama ko, maaga raw umalis, baka may pupuntahan din. Isinara ko ang pintuan at napansin kong inikot ni Weston ang mata sa silid na parang minamasid. Makalat at hindi na ako nakapaglinis kanina. Dumiretso ako sa isang table na naroon at inilapag ang hawak kong paper bag na may laman na pagkain. Lumapit ako sa drawer kung saan nakalagay ang iba kong gamit. Kinuha ko 'yong dalawang plato na nahugasan ko naman na kaninang umaga at nilapag sa mesa. Kahit na ayaw ko siyang kasama ay wala akong magagawa, wala akong lakas, wala ako sa mood para ipagtabuyan siya. Maram

Weston Vega"Kumalma ka nga," natatawang sambit ni Daddy habang sumisimsim sa wine glass niya. "Paano ako kakalma, Dad? Baka malasing 'yong asawa ko, uuwi pa kami." Tinapik ni Daddy ang tabi niya at sinenyasan ako. "Hindi naman siguro malalasing ang asawa mo. Wine lang 'yon at saka saglit lang daw sila kasi may itatanong lang ang Mommy mo." I gasped. "Dad! Anong saglit? Almost forty minutes na silang nag-uusap sa gazebo. Lumalapit ako pero sinisigawan ako ni Mommy." "Let them have a moment together," he said. My eyes rolled back and looked outside where our gazebo was. Mom is sitting with Indie and may mga iba't ibang variation ng wine sa harap nila. Indie was holding her board and pen, and what made me worried was her face was looking flushed! After ko magbanyo kanina ay nakaidlip ako kaya napabayaan ko si Indie sa baba. And after almost two hours, nagising ako kasi kumakatok na si Indie! Nagpaturo siya sa maid kung nasaan ang kwarto ko. I opened the door and I saw her angry f

Weston VegaI was in a hurry even if it's okay not to. There's this huge smile on my face while preparing myself. Nagawa ko pang maghugas at maglinis sa kusina kanina pagkatapos kumain. I feel like this is going to be a long day ahead of us. Para akong bata na excited makalaro 'yong favorite childhood friend niya o 'di kaya dahil ilang araw silang hindi nagkita. Pagkatapos magbihis ay kinuha ko na ang phone, wallet and car keys ko saka mabilis na lumabas ng kwarto. Napatigil ako sa may hagdanan nang makita si Indie na ibinababa 'yong blinds ng glass wall. She's wearing a long sleeve knitted top in gray color, turtle neck din iyon at nakatucked-in sa black trouser pants. I'd say that she has a perfect body curve, hindi rin naman kasi siya sobrang payat, tama lang. Napakurap ako dahil paharap na siya sa akin at saka doon na ako nagpatuloy sa pagbaba. "May alam ka bang maganda at malaking grocery store?" she asked, signing. I gave her a nod. "Yes, I'll drive you there if you want." Hi

Weston VegaI found Indie on the far side of the beach resort kung saan may rock formations, that was also Ambrose's wife signed to me earlier. She saw her heading this way when she walked out. Malayo pa lang ay tanaw ko na 'yong dulo ng gown niya na sumisilip sa mga naglalakihang bato na nasa paligid. Mahaba-haba rin ang nilakad ko para lang makarating dito. Malakas ang hangin kahit na maaraw, malakas ang alon at maabot na rin siya. Iyong strap heels niya ay nasa buhangin kaya yumuko ako para kunin 'yon. Nakasukbit na rin sa balikat ko 'yong coat ko dahil hinubad ko kanila. Kahit wala pang masyadong ginagawa ay pakiramdam ko ay drained and exhausted na ako. I wanna go back to my cabin while walking towards here but I thought about Indie. Mag-isa lang siya, hindi niya alam rito at ayokong iwanan siya basta-basta. She might be sad or anxious right now because of what is happening. It was unbelievable dahil ito ang unang pagkakataon na nangyari sa akin ang ganito. I was surprised, sho

Indie EmersonAll this time, I am restricting myself. Ang dami kong bagay na kinakatakutan. Hindi ko pa nga nagagawa, ayoko na. I truly know in myself that I can do better, possibly, even do best. And yet after all these years, I am still stuck here, with no progress in life and still having difficulties cultivating such things on my own. I really used to build walls... hanggang ngayon pa rin naman. I used to make myself protected over every instance in my life because that's my way of making myself strong… being weak. Agad kong nilalayo ang sarili sa mga bagay-bagay. I know that some people wouldn't understand why there's always a side of this world that has been tainted with subtle showers of remain going. I know they wouldn't understand why sometimes it is crucial to choose to be weak— it's not because I can't stay strong all the time, but because I feel "life" sometimes when I'm weak. My eyes darted to the couple who were walking on the shore, magkahawak ang kamay at parehas na