หลังจากสวีอู่กล่าวคำพูดอาจหาญมาจนถึงตรงนี้ เขาพบว่าอีกฝ่ายกลับไม่ตอบอะไรเลยสักคำจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา "ทำไมเล่า แกกลัวหรือไง?" "เศษสวะเอ๊ย! งั้นก็รอเก็บศพลูกสาวของแกได้เลย!" คราวนี้มีเสียงดังขึ้นมาจากทางนั้นบ้าง "ไม่จำเป็นต้องก่อนรุ่งสางหรอก ฉันทนรอนานขนาดนั้นไม่ไหว!" "ฉันจะปรากฎตัวภายในหนึ่งชั่วโมง" เสียงนี้ราวกับดังขึ้นมาจากขุมนรกชั่วกัลป์ผสานกับหิมะเดือนเก้าที่ชวนให้หนาวไปถึงกระดูกสันหลัง! เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าไม่มีคำพูดข่มขู่สักคำ แต่กลับทำให้เขาตื่นตะลึงไปหลายวินาที! สวีอู่กลับโมโหจัดแล้วพูดจากระโชกโฮกฮากขึ้นมาว่า "ได้! ฉันหวังว่าตอนที่แกเจอฉันจะยังกล้าพูดแบบนี้อยู่ก็แล้วกัน! ฉันจะฆ่าแกให้ตายในชั่วโมงเดียว!" เปรี้ยง! ! ! ฟ้าผ่าบนฟากฟ้าและนภามืดมิดราวกับจุดสิ้นสุดของโลกกำลังจะมาเยือน! ภายในโรงแรมหอแปดเซียน บรรยากาศชวนอึดอัดยิ่งนัก จากนั้นหลี่ชิงเฟิงก็ยืนอยู่ตรงหน้าของหน้าต่างบานหนึ่ง โทรศัพท์ในมือแหลกละเอียดทันที! เมฆฝนในฟากฟ้าไกลสุดลูกหูลูกตาราวกับว่าจะรุนแรงมากยิ่งขึ้น! สายลมที่จู่ ๆ ก็รุนแรงขึ้นมาทำให้สายฝนนอกหน้าต่างส่งเสียงดังกรอบแกรบ! ในยามนี้ชั้นล่

เมฆฝนในท้องฟ้าอันห่างไกลที่รวมตัวกันก่อตัวเป็นพายุหมุนไปทั่วเมืองเซี่ยชวน! ราวกับว่ากำลังจะมีพายุลูกใหญ่มาเยือน... รถยนต์สีดำสนิทสองคันเร่งความเร็วไปตามท้องถนน จนในที่สุดก็มาหยุดนิ่งอยู่ตรงที่เปิดโล่งห่างจากคฤหาสน์ชิงสุ่ยไม่กี่ร้อยเมตร ประตูรถเปิดออกแล้วหลี่ชิงเฟิงก็ค่อย ๆ ลงจากรถ เย่เซียวที่อยู่ข้างหลังกำลังถือร่มคันสีดำคอยคุ้มศีรษะให้หลี่ชิงเฟิง... หลี่ชิงเฟิงไม่พูดอะไรสักคำ เขากำลังมองดูคฤหาสน์หลังใหญ่ในหุบเขาที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก ตอนนี้เย่เซียวค่อย ๆ เดินเข้ามาหาเขา "จอมอสูร ยอดฝีมือของอสูรรัตติกาลมารวมตัวกันและกำลังรอคำสั่งของพี่อยู่นะ" หลี่ชิงเฟิงพยักหน้าโดยไม่เอ่ยสิ่งใด จากนั้นหันกลับไปขึ้นรถแล้วมองเซี่ยเซียนอินที่ยังคงหลับใหลอยู่ข้าง ๆ ตัวเขา แม้จะหลับอยู่ ทว่าเซี่ยเซียนอินก็ยังมีหยดน้ำตาที่ใสราวกับผลึกแก้วแขวนค้างอยู่ตรงหางตา ชวนให้ดูน่าสงสาร... หลี่ชิงเฟิงยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้เธอแล้วเอ่ยเสียงเบาขึ้นมาว่า "เซียนอิน พอขึ้นฟื้นตื่นขึ้นมา โต้วโต่วก็จะกลับมาหาคุณโดยไร้ซึ่งรอยขีดข่วนและไอ้พวกที่รังแกคุณก็จะหายไปจากโลกใบนี้" "ผมให้สัญญา" หลังจากหลี่ชิงเฟิงพูดจบ

เปรี้ยง——! ! ! เมฆฝนขนาดมหึมาก่อตัวอยู่บนท้องฟ้า! ในที่สุดระเบิดพลังอันแกร่งกล้าของเขาออกมา! บังเกิดสายฟ้าฟาดขึ้นมาทันที! ทันใดนั้นทั่วทั้งคฤหาสน์ชิงสุ่ยก็สว่างราวกับยามกลางวัน! ทุกคนต่างเห็นว่าสายฟ้าที่ผ่าฟาดลงมานี้แหวกท้องนภาออกจากกัน! ทำให้เมฆฝนดำทะมึนแยกออกเป็นสองส่วน! ระหว่างเมฆฝนทั้งสองส่วน! มีลำแสงสายหนึ่งสาดส่องลงมา! สวีอู่หรี่ตามองก็เห็นเงาดำที่ราวกับดาวตกพากันหลั่งไหลเข้ามา! ตู้ม! ปัง ปัง! ! ตู้ม! ! ! เงาดำพวกนี้ต่างพุ่งตัวมาอยู่ข้างหลังหลี่ชิงเฟิงและพื้นก็พลันยุบลงทันที! มีเพียงแค่สวีอู่ที่เห็นได้ชัดเจนว่าเงาดำทุกสายล้วนแล้วแต่เป็นคนผู้หนึ่ง! ระ...เรื่องแบบนี้ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกน่า! ในเวลาเพียงชั่วไม่กี่อึดใจ! ก็มีคนเกือบพันคนอยู่ข้างหลังหลี่ชิงเฟิง! "หน่วยรบสี่จอมอสูรรายงานตัว! ใครมันกล้าอวดดี!" "หน่วยรบแปดพญามัจจุราชมาช่วยล่าช้าเกินไป! ได้โปรดยกโทษให้ด้วยครับ!" "หน่วยรบสิบหกอาชาโลหิต! ผมได้รับคำสั่งให้มาเข่นฆ่าเจ้าพวกโจรชั่ว! โปรดบัญชามาได้เลย!" "หน่วยรบสามสิบหกปรมาจารย์วิญญาณรายงานตัว! โปรดบัญชามาได้เลย!" ในยามนี้ สีหน้าสวีอู่ที่ก่อนหน้านี้ยั

เมื่อเห็นการคัดเลือกคนแล้ว เย่เซียวที่อยู่อีกด้านก็ส่ายหน้าอย่างจนใจด้วยสายตาผิดหวัง... อย่างไรเสียเขาก็เป็นนายพลหนุ่ม ย่อมไม่มีคนใหญ่คนโตคนไหนรู้สึกอับอายขายหน้าที่ถูกช่วงชิงความสนใจ ยิ่งไปกว่านั้นหลี่ชิงเฟิงยังเป็นคนที่เรียกชื่อเขาออกมาอีกต่างหาก ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก เมื่อเห็นผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวเอง มีแต่กูหวนที่ยิ้มเสียจนปากแทบฉีกถึงรูหู "เฉาเจิ้ง พยายามให้สุดความสามารถล่ะ! ถ้านายทำได้ดี ฉันจะฝึกพักตร์ภูตสิบแปดหมัดขั้นหนึ่งให้!" เฉาเจิ้งพยักหน้าอย่างเอาจริงเอาจัง "ผมต้องปฏิบัติภารกิจสำเร็จลุล่วงแน่นอน!!!" หลังจากเขาพูดจบก็เดินเข้าไปหาสวีอู่ ดูเหมือนว่าคนกว่าสี่พันคนจะไม่อยู่ในสายตาของเขาเลย เขาจึงจ้องมองสวีอู่พลางยิ้มเยาะ "ตาแก่เอ๊ย แกมันตาบอดจริง ๆ แกช่างไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ กล้าดียังไงถึงได้สร้างความขุ่นเคืองให้จอมอสูร? !” สวีอู่โมโหเสียจนหางตากระตุกพลางกัดฟันพูดว่า "แกเป็นบ้าอะไรวะ! เมื่อตัดสินจากพละกำลังของแกแล้ว ก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้น! ยังไม่แน่ว่าใครจะแพ้ใครจะชนะเลย! ฉันมีถึงสี่พันคน แต่แกมีเพียงแค่คนเดียว!" "ฆ่าทั้งสี่พันคนของแก ลำพังแค่ฉันค

หลี่ชิงเฟิงไม่สนใจเขาอีกแล้วพาเย่เซียวไปด้วย เขาขยับตัวแล้วหายวับไปจากสายตาในเวลาเพียงชั่วพริบตาเดียว... เมื่อหม่าคุนเห็นหลี่ชิงเฟิงเดินห่างออกไปแล้ว เขาก็ยิ้มพลางตบไหล่จ้าวเทียนชื่อ "ไอ้หนุ่ม ทำงานของตัวเองให้ดีแล้วทำให้จอมอสูรเห็นคุณค่า นับแต่นี้เป็นต้นไปนายจะมีอนาคตอันแสนสดใสเลยเชียวล่ะ!" จ้าวเทียนชื่อยิ้มพลางพยักหน้า "ขอบคุณครับ! ขอบคุณที่ท่านนายพลมอบโอกาสแบบนี้ให้ผม! ผมจะไม่มีวันบุญคุณครั้งนี้เลย! ขอบคุณครับ!" "เอาล่ะ ผมต้องไปแล้วเหมือนกัน ไว้เจอกันวันหลังนะ" หลังจากหม่าคุนพูดจบ เขาก็ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปจากที่นี่... … ณ คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย เซี่ยอิ่ง นายหญิงผู้เฒ่าและเซี่ยเทากำลังดื่มไวน์แดงกันด้วยความสุขสันต์อยู่ตรงโต๊ะอาหาร! นายหญิงผู้เฒ่าชูแก้วขึ้นพลางยิ้มแล้วพูดว่า "วันนี้พวกเรามีเรื่องต้องฉลองจริง ๆ นั่นแหละ! เรื่องแรกคือฉลองให้ตระกูลเซี่ยของพวกเราที่จะได้รับการดูแลจากนายท่านอู่และมีโครงการเข้ามาไม่ขาดสาย! เรื่องที่สอง! ฉลองให้เซี่ยอิ่งที่ได้รู้จักกับนายพลอาวุโสแห่งอาณาจักรต้าเซี่ย! ฉันมั่นใจว่าพวกเราอาจจะมีโอกาสได้เชื่อมสัมพันธ์ผ่านการแต่งงานจนได้ก้าวขึ้นสู่จุด