All Chapters of อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Chapter 2451 - Chapter 2460

ส่วนสายตาของเซียวหลันยวนพอหยุดอยู่บนตัวเจ้าแท่นบูชาชุดแดงครู่หนึ่ง เจ้าแท่นบูชาชุดแดงก็หันมาทางนี้ฉับพลันวินาทีก่อนที่เขาจะเห็น เซียวหลันยวนก็ย้ายไปอีกที่หนึ่งในพริบตากำลังภายในของเจ้าแท่นบูชาคนนี้ลึกล้ำมาก ระดับความเฉียบคมก็แข็งแกร่งคิดไม่ถึงว่าอยู่ห่างกันขนาดนี้ ก็ยังสามารถจับสังเกตได้ดูท่าคนผู้นี้จะเป็นคู่มือที่เก่งกาจมากคนหนึ่งเจ้าแท่นบูชาชุดแดงคนนั้นพอไม่เห็นใคร ก็หันสายตากลับมาเขายื่นนิ้วกระดิกเรียก และก็มีสาวกสองคนเดินขึ้นมาทันที"เจ้าแท่นบูชามีอะไรกำชับหรือ?"เจ้าแท่นบูชาชุดแดงเอ่ยเสียงต่ำ "ทำตามที่ข้าบอกไว้ก่อนหน้านี้ พวกเจ้าไปหาคนแต่งตัวปลอมเป็นข้าซะ ข้ามีเรื่องอื่นต้องไปทำ""ขอรับ"เจ้าแท่นบูชาชุดแดงกวาดสายตาไปยังตำแหน่งเมื่อครู่อีกครั้ง มุมปากยกขึ้นมาเจ้าลัทธิเคยพูดไว้ อ๋องเจวี้ยนเซียวหลันยวนไม่ใช่พวกที่ตายง่ายๆ แน่นอน พวกเขาต้องเตรียมตัวให้ดี ต่อให้คนทั้งเมืองจะตายแล้ว แต่เซียวหลันยวนยังมีชีวิตอยู่แน่ๆดังนั้นถ้าหากแผนการปล่อยพิษพวกเขาสำเร็จ สุดท้ายเข้าเมืองมาก็ยังต้องหาตัวเซียวหลันยวน ยืนยันว่าเขาตายไปจริงหรือยังเป็นไปได้มาก ว่าท้ายสุดจะได้เจอกับเซียว

เซียวหลันยวนเกิดความสงสัย ไม่เตรียมจะตามอีกฝ่ายต่อแล้ว แต่เร่งความเร็วขึ้นชั่วพริบตา ขณะเดียวกันก็เด็ดกิ่งไม้มากิ่งหนึ่ง ซัดใส่แผ่นหลังอีกฝ่ายทันทีกำลังภายในเขาแข็งแกร่งมาก พอลงมือแบบนี้ กิ่งไม้ก็ราวกับเป็นธนูอันแหลมคมดอกหนึ่ง พุ่งหวีดหวิวแหวกอากาศ มีแรงระดับแทงทะลุแผ่นหลังของอีกฝ่ายได้เลยร่างของคนผู้นั้นชะงักไปอย่างเห็นได้ชัด พอสัมผัสได้ก็รีบโถมตัวพุ่งไปด้านหน้าอย่างรวดเร็วพอคว่ำลงกับพื้น ก็กลิ้งตัวออกไปด้านข้าง หลบได้อย่างหวุดหวิดแต่เพราะเขาหลบอย่างซมซานแบบนี้ ทำให้เซียวหลันยวนมั่นใจขึ้นในพริบตา ว่าคนผู้นี้ไม่ใช่เจ้าแท่นบูชาชุดแดงคนนั้นที่เขาเห็นก่อนหน้าเพราะประสาทสัมผัสที่เฉียบคมของคนผู้นั้น สังเกตได้ถึงสายตาเขา กำลังภายในจะต้องแข็งแกร่งมาก เจอการลอบโจมตีแบบนี้ของเขา ไม่มีทางต้องหลบอย่างซมซานขนาดนี้แต่คนในตอนนี้ มีดีแค่วิชาตัวเบา!พอคิดออกถึงจุดนี้ เซียวหลันยวนก็เข้าใจทันที ว่าคนผู้นี้จงใจปลอมตัวเป็นเจ้าแท่นบูชาชุดแดงคนนั้นพวกเขามีแผนแบบนี้ มีการแทนตัวแบบนี้ แล้วเจ้าแท่นบูชาชุดแดงตัวจริงไปที่ไหนแล้ว?ต้องไม่ใช่แค่เข้ามาฆ่าคนง่ายๆ แบบนี้แน่!พอในสมองคิดเรื่องเหล่านี้

หงจั๋วรีบเดินไปตักน้ำร้อนตอนที่เดินผ่านระเบียง จู่ๆ ข้างตัวก็มีมือข้างหนึ่งยื่นออกมา ดึงนางเข้าไปด้านหลังเสาอย่างรวดเร็วและเพียงไม่นาน ก็มีคนหนึ่งเดินออกมาในสายตาองครักษ์ลับ นั่นก็ยังเป็นหงจั๋วอยู่เสี่ยวเยว่กับเฝิ่นซิงไปปลุกฟู่จาวหนิงแล้วฟู่จาวหนิงตอนนี้ชอบนอนมากจริงๆ แต่นางก็ไม่อยากให้ช่วงนี้ตนเองนอนมากเกินไป ถึงอย่างไรลัทธิเทพทำลายล้างก็ปรากฏตัวแล้ว ไม่รู้ว่าสถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง"มีข่าวอะไรส่งมาในวังบ้าง?"ฟู่จาวหนิงนั่งอยู่หน้ากระจก ให้เฝิ่นซิงช่วยหวีผมให้เสี่ยวเยว่วางน้ำแกงลง ตักใส่ชามเล็กออกมาพอได้ยินนางเดินเข้ามา จึงหยิบดอกท้อผ้าไหมแดงดอกหนึ่งปักประดับผมให้กับฟู่จาวหนิงตอนนี้ฟู่จาวหนิงอยากจะผ่อนคลายหน่อย เหล่าสาวใช้ก็คิดจะแบ่งเบาภาระนาง ดังนั้นหลังจากสระผมหวีผมทุกวันก็จะใช้ปิ่นปักผมเบาๆ สองสามชิ้นหรือไม่ก็ปิ่นมุกสิ่งเหล่านี้เป็นแค่เครื่องประดับตกแต่ง เพื่อให้นางดูมีชีวิตชีวามากขึ้นแต่ไม่ได้ดูเกินจริงเกินไปเพื่อสิ่งนี้ พวกนางจึงจัดเตรียมเครื่องประดับที่เหมาะสมเอาไว้ไม่น้อย คอยเปลี่ยนให้นางใช้ใหม่ทุกวัน บางครั้งวันหนึ่งยังเปลี่ยนไปถึงสองสามครั้งเลยทีเดียว

ดูท่านี่จะเป็นหงจั๋วแต่ไม่รู้เพราะอะไร ฟู่จาวหนิงรู้สึกไม่ชอบมาพากลตอนที่เห็นมือนางยื่นออกมานางเลี่ยงออกไปทันทีหงจั๋วตกตะลึงไปชั่วขณะ"พระชายา?"เฝิ่นซิงที่ถือน้ำอยู่ก็ถูกท่าทางเบี่ยงออกกะทันหันของฟู่จาวหนิงทำให้เท้าชะงักไปเสี่ยวเยว่กลับมาขวางไว้ตรงหน้าฟู่จาวหนิงทันทีตอนนี้นางแม้จะเป็นสาวใช้ของฟู่จาวหนิงเหมือนกับเฝิ่นซิงหงจั๋ว พอมาถึงที่วังจักรพรรดิ นางก็เปลี่ยนคำเรียกซึ่งไม่ได้เรียกนางว่าคุณหนูเหมือนแต่ก่อนแล้ว แต่เรียกพระชายาแทนทว่าในใจเสี่ยวเยว่ ตนเองยังคงมีความแตกต่างจากคนอื่นอยู่บ้างเล็กน้อยหงจั๋วเฝิ่นซิงมองอ๋องเจวี้ยนกับพระชายาเป็นนายท่านด้วยกัน กระทั่งฟังคำสั่งของอ๋องเจวี้ยนเป็นอันดับแรกด้วยเสี่ยวเยว่กลับต่างออกไปเสี่ยวเยว่มักจะจำได้เสมอว่าตนเองมาจากตระกูลเสิ่น และเป็นผู้นำตระกูลเสิ่นที่ให้ตนมาปกป้องรับใช้ฟู่จาวหนิง ฟู่จาวหนิงเป็นคุณหนูของนาง ส่วนอ๋องเจวี้ยนเรียกได้ว่าเป็นแค่อาเขยเท่านั้นดังนั้นในใจนางจึงมีน้ำหนักที่ต่างกัน คุณหนูต้องมาก่อนอ๋องเจวี้ยนอย่างแน่นอนตอนนี้ฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็เบี่ยงตัวจากหงจั๋ว เสี่ยวเยว่จึงรู้สึกได้ทันที ว่านางต้องปกป้องฟู่จาวหนิ

เจ้าแท่นบูชาชุดแดงมั่นใจอย่างมากต่อพิษของตนเองตอนที่เขาสาดผงพิษออกไป ฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็สาดลูกกลอนกำหนึ่งออกมา"กินซะ"เสี่ยวเยว่กับเหล่าองครักษ์ลับแทบไม่ต้องคิดเลย ยื่นมือเข้าคว้ากำยาลูกกลอนไปคนละเม็ดแล้วยัดเข้าไปในปากทันทีมีองครักษ์ลับกระทั่งใช้ปากรับเลยก็มีเจ้าแท่นบูชาชุดแดงตกตะลึงไป ทำไม ยังทำแบบนี้ได้อีก?ยิ่งไปกว่านั้นสาดยาลูกกลอดเข้ามามากขนาดนี้ ทำอย่างกับไม่ต้องใช้เงินเลยหรือไรกัน?พวกเขาย้ายวัตถุดิบยาออกจากในวังจักรพรรดินานแล้ว ที่นี่ไม่มีวัตถุดิบยาเหลืออยู่ แล้วยังสิ้นเปลืองขนาดนี้ได้อีกหรือ?แต่ว่าถัดจากนั้น เขาก็พบว่า พิษที่ตนเองมั่นใจนักหนาสูญเสียบทบาทไปแล้วคนเหล่านี้ยังสู้กันต่อได้"ยาของเจ้าถอนพิษของข้าได้หรือ?" เจ้าแท่นบูชาชุดแดงมองไปทางฟู่จาวหนิง ในดวงตาเปล่งประกายจ้าดูท่า หมอเทวดาฟู่คนนี้ จะเก่งกาจกว่าที่พวกเขาจินตนาการไว้เสียอีก มีคุณค่ายิ่งกว่า!ไม่ว่ายังไงเขาก็อยากจะพานางไปเสียแล้วฟู่จาวหนิงเหลือบมองเขาผาดหนึ่ง ร้องเชอะขึ้นมา พาเฝิ่นซิงออกไปตามหาหงจั๋วต่อขอแค่พิษคนผู้นี้ไม่สำแดงบทบาท เสี่ยวเยว่กับองครักษ์ลับก็ยังพอรับมือเขาได้อยู่ตอนนี้ดูแล้ว ค