All Chapters of อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Chapter 2461 - Chapter 2470

เจ้าแท่นบูชาชุดแดงมาถึงตัวฟู่จาวหนิงแล้ว แต่ไม่นานก็ถูกองครักษ์ลับขวางเอาไว้เขาเองก็ไม่คิดว่าองครักษ์ลับข้างกายฟู่จาวหนิงเหล่านี้จะมีฝีมือดีขนาดนั้นอ๋องเจวี้ยนไม่ใช่ควรเอาคนฝีมือดีไว้ข้างกายตนเองหรอกหรือ? พวกที่เหลือไว้เฝ้าวังจะเป็นยอดฝีมืออะไรกัน? แต่ตอนนี้ดูแล้วดันเป็นจริงๆเดิมทีเขาคิดว่า ต่อให้ถูกองครักษ์ลับพบตัว ต่อให้องครักษ์ลับมาขวางเขาไว้ เขาก็สามารถล้มได้อย่างรวดเร็ว แล้วพาฟู่จาวหนิงออกไปได้แต่ตอนนี้ไม่ใช่แค่องครักษ์ลับที่ฝีมือแข็งแกร่ง กระทั่งตัวฟู่จาวหนิงเองก็ไม่ใช่ว่าจะพาไปได้ง่ายๆ"หมอเทวดาฟู่ เจ้าอยู่ที่นี่ภายหลังก็จะต้องมาแย่งชิงความสนใจของชายคนหนึ่งกับหญิงสาวอีกเป็นโขยง สู้ไปกับข้าดีกว่า ที่นั่นมีคนที่น่าสนใจตั้งเยอะ ข้าเองก็ไม่ได้สนใจหญิงสาวเท่าไรด้วย หลังจากมีเจ้าแค่คนเดียวก็จะไม่มีคนอื่นอีก"เจ้าแท่นบูชาชุดแดงสู้ไปด้วยพลางพูดกับฟู่จาวหนิง "จะว่าไป คนในเมืองหลวงนี้เกรงว่าคงได้ตายกันหมด อ๋องเจวี้ยนจะรอดหรือเปล่าก็ยังบอกยาก เจ้าตามเขาไปมันมีความหมายอะไรกัน?"ฟู่จาวหนิงได้ยินคำนี้ของเขา ก็หัวเราะเย็นชาออกมา "ข้ารู้สึกว่าเจ้านั่นล่ะที่จะรอดไปได้หรือเปล่าก็ยังบอก

หงจั๋วโดนพิษมานิดหน่อย ยาลูกกลอนของฟู่จาวหนิงเม็ดเดียวก็ถอนพิษนางได้แล้วเซียวหลันยวนพาคนไปตรวจสอบเส้นทางลับอีกครั้ง หาทางลับเส้นนั้นที่เจ้าแท่นบูชาชุดแดงเข้ามาพบแล้ว จึงจัดการปิดมันทิ้งขณะเดียวกัน การต่อสู้ในเมืองก็จบลงอย่างหมดจดในชั่วครึ่งชั่วยาม ดังนั้นสาวกลัทธิเทพทำลายล้างจึงล้วนถูกสังหารทิ้งจนหมดเดิมทียังจับเป็นมาได้หลายคน แต่พวกเขาหลังจากถูกจับก็ใช้ฟันกัดถุงพิษในปากเพื่อฆ่าตัวตายหนึ่งในนี้ก่อนตายบอกมาคำหนึ่งว่า กลุ่มของพวกเขา ก่อนที่จะมาโจมตีก็กินยาพิษกันมาหมดแล้ว ถ้าใครกลับไปรับยาถอนพิษตามกำหนดไม่ทัน เช่นนั้นจะตายกันอย่างน่าเวทนาไม่ใช่แค่ตายอย่างเวทนา แต่ยังเจ็บปวดทรมานอีกด้วยในเมื่อถูกจับ ก็ไม่มีทางกลับไปรับยาถอนพิษได้แล้วแทนที่จะต้องทนทุกข์แล้วตายอย่างน่าเวทนา พวกเขาสู้กินยาพิษฆ่าตัวตายไปเลยดีกว่า ถึงอย่างไรพอถูกจับต่อให้หนีรอดไปได้ เจ้าลัทธิก็ไม่มีทางปล่อยพวกเขาอยู่ดีเจ้าลัทธิมีนิสัยขี้ระแวงมาก ต้องคิดว่าพวกเขาขายลัทธิเทพทำลายล้าง ทรยศต่อเจ้าลัทธิแล้วแน่ๆ ไม่มีทางรอดต่อไปได้แน่นอนหลังจากรู้เรื่องเหล่านี้ สือลิ่วก็กลับวังมารายงานอ๋องเจวี้ยน พูดอย่างหยามหมิ่นพว

อันชิงยังดีที่มาเมืองหลวงได้ทันเวลาฟู่จาวหนิงหลังจากตรวจให้นางอย่างละเอียด ก็พบว่าครรภ์ของนางไม่ค่อยมั่นคง น่าจะเพราะเร่งเดินทางอยู่ตลอด บวกกับสามีของนางก็เพิ่งฟื้นจากป่วยหนัก ทำให้อันชิงต้องไปดูแลมากกว่าปกติ ดังนั้นนางจึงค่อนข้างอ่อนล้ายังดีที่มีฟู่จาวหนิงอยู่"ไม่ต้องเป็นห่วง ลูกน้อยของเราจะมีบุญวาสนาใหญ่หลวงแน่นอน" ฟู่จาวหนิงหลังจากตรวจให้นางก็จัดใบสั่งยาให้"จากนี้เจ้าก็พักผ่อนให้ดี เรื่องอื่นไม่ต้องสนใจแล้ว ดูแลตัวเองสำคัญที่สุด"ฟู่จาวหนิงกุมมืออันชิงไว้แล้วบอกว่า "เดี๋ยวตกเย็นก็ให้เจ้ากับสามีเจ้าเข้าวังมาหน่อย ข้าจะจับชีพจรให้เขา ให้เขารีบฟื้นฟูร่างกาย หลังจากนี้ยังต้องมาดูแลแม่กับลูกชายอย่างพวกเจ้าด้วย""แม่กับลูกชายหรือ?" องค์หญิงหนานฉือจับจุดสำคัญในคำพูดนางได้ทันทีฟู่จาวหนิงหัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่"ทำไมล่ะ เจ้าอยากให้อันชิงมีลูกชายหรือ?""ไม่ใช่เสียหน่อย ข้าน่ะไม่ใช่คนที่จะดูถูกลูกสาวนะ" องค์หญิงหนานฉืออธิบายขึ้นมา นางโบกไม้โบกมือ "เพียงแต่ข้ารู้สึกว่าลูกน่ะอย่างน้อยก็ต้องมีสองคน ถ้าหากคนแรกเป็นเด็กชาย หลังจากนี้ก็จะเป็นพี่ใหญ่ พี่ใหญ่สามารถปกป้องน้องชายน้องสาว

ลัทธิเทพทำลายล้างที่ยังไม่ถูกทำลายล้าง ก็ยังได้รับการหนุนส่งจากมนุษย์ด้วยเซียวหลันยวนเคาะนิ้วเบาๆ ลงบนโต๊ะ"ลัทธิเทพทำลายล้างคงจะคอยเสาะหาสถานที่ตั้งสำนักที่เหมาะสมมาโดยตลอด ตอนนี้ตงฉิงต้องตาพวกเขา ถ้าหากไม่ขัดขวางพวกเขาไว้ ต่อไปตงฉิงจะกลายเป็นขอบเขตขั้วอำนาจของลัทธิเทพทำลายล้างไป""เจ้าอารามมาถึงแล้ว"ด้านนอกมีเสียงประกาศดังลอดเข้ามาเจ้าอารามโยวชิงพาซางจื่อเดินเข้ามาทุกคนมองไปยังเจ้าอารามโยวชิงองค์หญิงหนานฉือพอเห็นเจ้าอารามแบบนี้ ดวงตาก็เปล่งประกายเล็กน้อย ร้องเอ๊ะขึ้นมาก่อนหน้านี้นางเคยได้ยินชื่อเจ้าอารามโยวชิงมาแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังรู้ว่าอ๋องเจวี้ยนเติบโตที่อารามโยวชิง พูดได้ว่าเจ้าอารามโยวชิงดูแลเขาจนเติบโต ดังนั้นนางคิดมาตลอดว่าเจ้าอารามโยวชิงน่าจะเป็นชายชราผมขาวท่วงท่าเหมือนเซียนอะไรแบบนั้นแต่คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าเขาจะยังดูหนุ่มขนาดนี้ไม่ใช่แค่ดูหนุ่ม แต่ยังงดงามบริสุทธิ์ดุจเทพเซียนลงมาจุติเลยทีเดียว"หลังจากนี้ก็เรียกว่าราชครูแล้วกัน" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น "ตระกูลซืออวี๋ ต้องยังมีคนรอดชีวิตอยู่แน่ ราชครูไม่ใช่บอกว่า จะออกไปหาคนในตระกูลหรือ?"เจ้าอารามโยวชิงซือ

ฟู่จาวหนิงรีบอ่านจดหมายอย่างรวดเร็วแต่ว่าข่าวสารเช่นนี้ นางก็ไม่อยากจะพลาดไปเลยแม้แต่ตัวอักษรเดียวเขาจำนงเทพที่นั่นว่ากันว่ามีเทพยดาคุ้มครอง ดังนั้นเมืองอวิ๋นจิงที่อยู่รอบๆ รวมถึงเมืองเล็กๆ ทั่วสารทิศอีกหลายแห่ง หมู่บ้านเล็กๆ บางแห่ง ตอนที่ภัยพิบัติมาถึงจึงไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นเลยหลังจากที่จงเจี้ยนไปก็ตรวจสอบมาแล้ว ก่อนหน้านี้มีคนที่มาจากภายนอกอยู่เยอะ และเข้าไปยังเขาจำนงเทพได้ทันท่วงที รอดจากภัยพิบัติได้อย่างหวุดหวิดยิ่งไปกว่านั้นยังใช้ชีวิตรอดต่อมาในเขาจำนงเทพ หลายปีมานี้ พวกเขาเองก็สร้างหมู่บ้านในบางพื้นที่ของภูเขา และใช้ชีวิตอย่างสันโดษมาบางครั้งก็จะมีคนบางคนนำสิ่งของมาแลกสิ่งของที่เมืองอวิ๋นจิง หรือไม่ก็หลังจากขายของป่าจากภูเขาแล้วก็ซื้อของใช้อื่นๆ กลับไปดังนั้น จงเจี้ยนเดาว่า ไม่ใช่แค่ประชาชนหนึ่งแสนคนในเมืองอวิ๋นจิง ในเขาจำนงเทพเองก็น่าจะยังมีคนอยู่อีกเพียงแต่ หลังจากที่ลัทธิเทพทำลายล้างไปถึงก็ยึดครองเขาจำนงเทพไปพวกเขากดขี่ชาวเมืองอวิ๋นจิง บีบให้พวกเขาสร้างวังเทพทำลายล้างขึ้นมานอกเหนือจากนี้ คนของลัทธิเทพทำลายล้างยังส่งคนออกไปค้นหาภูเขาด้วย บอกว่าขอแค่ในเขายังม