All Chapters of อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Chapter 2571 - Chapter 2580

เด็กทั้งสองคนถูกอุ้มออกไปแล้วยังดีที่ตอนนี้ด้านนอกไม่มีลม และพวกเขาก็ใช้ผ้าล้อมเอาไว้แล้ว"นี่คือองค์ชายน้อยทั้งสองคน""เด็กสองคนนี้รู้เรื่องดีจริงๆ แค่พริบตาก็ออกมาแล้ว ดูท่าพวกเขาเองก็คงไม่อยากให้แม่ของพวกเขาต้องลำบากนัก""ฉลาดเสียจริง ต้องแข็งแรงมากแน่ๆ"ทุกคนพอได้ยินคำพูดของแม่นมทำคลอดก็โห่ร้องยินดีขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่ แล้วยังทยอยชมกันขึ้นมาด้วย"เด็กสองคนนี้เพิ่งจะคลอดแท้ๆ ทำไมถึงได้ดูดีนักนะ?""รูปลักษณ์งดงามมากจริงๆ ดูคิ้วนี่จมูกนี่ แล้วก็ปากเล็กๆ นี่สิ"ทุกคนต่างชมเปราะขึ้นมาเพราะเด็กสองคนนี้หน้าตาดีมาก ไม่ได้ดูเหี่ยวย่นเหมือนทารกแรกเกิดเลย แต่เหมือนกับโตแล้ว แล้วก็ทั้งที่ยังเล็กแค่นี้ แต่กลับมีผมดำดกหนา ขนตาหนายาว จมูกโด่งเป็นสัน เรียกได้ว่าใบหน้างามประณีตอย่างยิ่งเลยทีเดียว"นี่มันเอาข้อดีของพ่อกับแม่พวกเขามาไว้ที่ตัวหมดเลย"ฟู่จิ้นเชินกับเสิ่นเสวียนต่างอุ้มไว้คนละคนฟู่จิ้นเชินยังพอว่า เคยอุ้มเด็กที่เล็กขนาดนี้มาก่อน แม้ท่าทางจะดูเก้ๆ กังๆ แต่พอเสิ่นเชี่ยวแนะนำนิดหน่อยก็อุ้มได้อย่างถูกท่าทางแล้วแต่เสิ่นเสวียนแทบจะแข็งไปทั้งตัว มือนั่นก็ราวกับเป็นท่อนไม้ไปแล้ว

ฟู่จาวหนิงเดิมทีรู้สึกว่าตนเองไม่น่าจะชอบเด็กเท่าไรแต่ตอนนี้นางรู้สึกว่า นางน่าจะไม่ชอบเด็กที่ไม่เชื่อฟังและอาละวาดไร้เหตุผลแบบนั้นมากกว่า แต่น่าเอ็นดูแบบนี้เหมือนนางก็ยังชอบอยู่นะยิ่งไปกว่านั้นถึงยังไงนี่ก็เป็นครรภ์ที่ตนเองตั้งมาหลายเดือนด้วย ดูแล้วก็ให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไปเป็นพิเศษ"ดวงตาของพวกเขาคล้ายเจ้ามาก" เซียวหลันยวนเขยิบมาข้างแก้มนางแล้วมองดูเด็กทั้งสองด้วยกันเขาเองก็รู้สึกมหัศจรรย์มากตอนนี้เขาเองก็เป็นพ่อคนแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังมีลูกทีเดียวถึงสองคนแม่ของเด็กสองคนนี้คือฟู่จาวหนิง เขามองแล้วก็รู้สึกรักใคร่"ตอนนี้มองออกแล้วหรือ?" ฟู่จาวหนิงเองยังมองไม่ออก นางมองดูลูก จากนั้นก็มองเซียวหลันยวน บอกว่า "ข้ารู้สึกว่าพวกลูกๆ เหมือนจะหล่อกว่าท่านนะ"นางรู้สึกว่าเซียวหลันยวนก็หล่อเหลามาก โดยไม่เสียความสง่าความน่าเกรงขาม เต็มไปด้วยความสุขุมแห่งลูกผู้ชายหล่อเหลาสง่างาม สอดคล้องกับรสนิยมของนางถ้านางมีลูกชายที่หน้าตาคล้ายกับเขา หลังจากนี้เวลามองก็จะรู้สึกมีความสุข"ถ้าดูคล้ายเจ้าคงจะยิ่งดูดีกว่า"เซียวหลันยวนแม้จะพูดเช่นนี้ แต่ในใจก็รู้สึกเบิกบานยินดีเพราะอธิบายได

สามเดือนต่อมา ตงฉิงฟื้นฟูแคว้นราชวงศ์ตงฉิงเซียวหลันยวนขึ้นเป็นจักรพรรดิ มีนามว่าจักรพรรดิหมิงหนึ่งเดือนต่อมา จักรพรรดิหมิงสถาปนาฟู่จาวหนิงขึ้นเป็นฮองเฮา เซียวหลิงอี้ลูกชายคนโตขึ้นเป็นองค์รัชทายาทซืออวี๋ชิงจวินเป็นราชครูแคว้น เสิ่นเสวียนเป็นเสนาบดีซ้าย อันเหนียนเป็นเสนาบดีขวาฟู่จิ้นเชินขึ้นเป็นพระสัสสุระแห่งราชวงศ์ฟู่จาวเฟยถูกแต่งตั้งเป็นขุนพลเฟยหู่ จงเจี้ยนเป็นผู้บัญชาการราชองครักษ์ถังอู๋เจวี้ยนไม่ต้องการเป็นข้าราชการ ถังอู๋เยว่เข้าร่วมสำนักหมอหลวง แต่เพียงแค่ดูแลการรับแพทย์มาชั่วคราวเท่านั้น เพราะตอนนี้สำนักหมอหลวงยังมีแค่คนไม่กี่คนส่วนต่งฮ่วนจือศิษย์พี่รองฟู่จาวหนิงก็พาคนเข้ามาหลายคน แนะนำให้เข้าไปยังสำนักหมอหลวงองค์หญิงหนานฉือกับอันชิงทั้งสองคนเปิดสำนักศึกษาหญิงขึ้นแห่งหนึ่ง มีชื่อว่าสำนักศึกษาอวิ๋นจานหน่วยตีอาวุธของตงฉิงปัจจุบันถือว่าสำคัญอย่างยิ่งยวด ถังอู๋เจวี้ยนเองก็มีตำแหน่งอยู่ในนี้ คอยช่วยงานชั่วคราวฮองเฮาฟู่จาวหนิง ในช่วงนี้ก็แสดงให้เห็นถึงความรอบรู้และพรสวรรค์หลากหลายของนาง นางแทบจะกลายเป็นคนที่มีความสามารถในทุกที่ สำนักหมอหลวงมักเชิญนางไปสอน หน่วยตีอา

ความหมายที่ว่าเซียวหลันยวนไม่ได้ตรงไปตรงมานักก็คือ สองปีนี้อันที่จริงเขาก็ส่งสายลับไปหาเรื่องแคว้นต่างๆ อยู่เนืองๆคนพวกนั้นจะทำทุกวิถีทางเพื่อส่งข้อมูลผิดพลาดให้กับจักรพรรดิของแต่ละแคว้น หรือไม่ก็สร้างความขัดแย้งและปัญหาบางอย่างในหมู่ขุนนางพวกเขา เพื่อให้พวกเขาไม่หันมาสนใจตงฉิงมากนักกระทั่งยังทำให้พวกเขาคิดว่า ตงฉิงทางนี้เกิดภัยธรรมชาติขึ้นอีกครั้ง ต่อให้พวกเขามาแย่งชิงไปก็ไม่คุ้ม ไม่ค่อยได้รับประโยชน์เท่าไรตอนนี้ในเมืองหลวงแคว้นต่างๆ พอได้ยินชื่อตงฉิง ก็มีข่าวลวงผิดพลาดสับสนวุ่นวายอยู่ไม่น้อยเลยเซียวหลันยวนไม่สนใจสักนิดว่าตงฉิงตอนนี้จะมีชื่อเสียงดีหรือไม่ดี เพราะตอนนี้สำหรับพวกเขาแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือช่วงชิงเวลาที่เพียงพอมาทำให้ตงฉิงขยับขยายอย่างแข็งแกร่งขึ้นมา"แต่เหมือนข้าจะเห็นว่าช่วงนี้ในเมืองหลวงมีคนหน้าใหม่ไม่น้อยเลยนะ" อันชิงเอ่ยขึ้น"มีคนที่ดูเหมือนพวกพ่อค้าเข้ามาไม่น้อยเลย" องค์หญิงหนานฉือเองก็พูดขึ้นมาฟู่จาวหนิงยิ้มๆ "แน่นอน เรื่องอย่างหาเงินหากำไร พวกพ่อค้ามักจะมีความรู้สึกไวอยู่เสมอ ขณะที่พวกเราส่งข่าวลวงไปทางแคว้นต่างๆ พวกนั้น ก็จะแอบส่งข่าวปกติให้กับพ่อค

เซียวหลันยวนวางชามชาลง แล้วจึงเหยียบขึ้นเส้นทางกลับเมืองหลวงอีกครั้งพอเข้าเมือง ความเจริญรุ่งเรืองและความคึกคักก็พุ่งเข้ามาทันทีในเมืองดอกไม้บานสะพรั่ง ประชาชนและพ่อค้าที่สัญจรไปมา ไม่ว่าจะอาศัยอยู่ที่นี่มาสองปีหรือว่าเพิ่งจะเข้ามา ก็อดไม่ได้ที่จะต้องมองไปรอบๆ เนื่องจากถูกทิวทัศน์อันงดงามของเมืองหลวงและร้านรวงต่างๆ รายรอบดึงดูดและข้างถนนก็ยังมีร้านรวงอีกไม่น้อย วางขายของกระจุกกระจิกต่างๆ ของเหล่านี้พ่อค้าที่มาจากภายนอกก็ชอบไปเดินชม เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาไปสถานที่อื่นแล้วยังไม่เคยเห็นมาก่อน ทุกหนแห่งเต็มไปด้วยความสดใหม่พ่อค้าที่มายังตงฉิงช่วงนี้ ยังมีบางส่วนที่พาครอบครัวมาด้วย น่าจะเพราะพอกลับไปเล่า เหล่าภรรยาและลูกก็รู้สึกสนใจต่อตงฉิงอย่างมาก ดังนั้นคนที่มีฐานะหน่อยจึงพาครอบครัวมาด้วยด้วยเหตุนี้ บนถนนเมืองหลวง จึงสามารถมองเห็นคนต่างถิ่นที่พาครอบครัวเข้ามาด้วย"องค์จักรพรรดิกลับเมืองแล้ว"ขณะที่รถม้าของเซียวหลันยวนแล่นไปตามถนนใหญ่ ประชาชนสองฝั่งทางถนนกับเหล่าพ่อค้าก็มองเข้ามา ในสายตาล้วนเป็นความภาคภูมิใจ สีหน้าล้วนแสดงถึงความเลื่อมใสศรัทธา"นั่นคืออ๋องเจวี้ยนหรือ?" ข้างทางม