All Chapters of AKALA KO AY LANGIT: Chapter 1 - Chapter 10

"Sige naman na, Pressy, babayaran din naman kita agad oras na makapasok ulit ang asawa ko sa serbisyo," maluha-luha si Leia na sumamo niya sa kapitbahay nilang sa katagalan ay naging kaibigan na niya."Pero, Leia, hindi mo pa nababayaran ‘yung mga nauna mong inutang. Kung pagbibigyan kita ngayon ay baka kami ng asawa ko ang maghiwalay niyan. Alam mo namang nagagalit na siya sa laki ng utang niyo sa amin."Nakagat ni Leia ang kaniyang pang-ibabang labi na napatungo. Naiintindihan naman niya si Pressy. Mabait naman ito sa kaniya. Kapag meron ay lagi niya itong nalalapitan. Ngayon lang na nalaman ng mister nito na malaki na ang pautang nito sa kanila na tinatanggihan siya. Nag-away nga raw ang dalawa at sobrang hiyang-hiya siya."Pasensiya ka na talaga, Leia, pero wala talaga akong maibibigay sa ‘yo ngayon dahil asawa ko na ang humahawak ng pera namin simula nalaman niya ang pagpapautang ko sa inyo. Baka raw lalo kayong malubog sa utang at hindi niyo na mabayaran. Sana maintindihan mo ako

Nailabas si Bryle sa ospital sa tulong ng mga ahensya ng gobyerno na mga nilapitan ni Leia. Pati na rin ang mga kapitbahay nila na nakakaunawa sa sitwasyon nila ay nakiambag rin sa pambayad ng ospital. Kaya lang ay hindi pa magaling ang mga natamo nitong sugat sa pambubugbog dito. Gayunman, mas mainam na iyon sa kanilang mag-asawa. Ang mahalaga ay nakalabas na sa ospital si Bryle dahil umaandar ang bayarin habang tumatagal sila roon. "Salamat po," madamdaming pasasalamat ni Leia sa bawat taong nakakasalubong niya. Kung wala ang mga ito ay hindi na niya alam ang gagawin niya. Ni piso ay wala siya noon. Hindi niya naman maasahan ang magulang niya dahil tulad din nila na mahirap pa sa daga. Nagbigay naman ang nanay ni Bryle pero kaunti lang din. Pinangkain lang nila sa ospital noon."Kumusta si Bryle, Leia?" pangungumusta ng isang kapitbahay nila na parehas din nilang mahirap pero nag-abot din ng kaunting tulong."Maayos naman na po, Aling Tina. Nasa bahay po. Mahinahon naman na po.”“Ma

“Basta dumaan ka rito mamaya, Leia. Siguradong matutuwa ka sa balita ko sa iyo,” pang-e-excite pa sa kaniya ni Pressy. Ayaw talaga nitong sabihin sa tawag ang magandang balita raw nito kahit ano’ng pilit niya. Mas maganda raw kung personal nitong sasabihin sa kaniya.“Okay, sige. Matapos kung maglaba kina Sir Rodrigo dadaan ako diyan,” sabi na lamang ni Leia.“Sige, hihintayin kita.”Nakangiting inilapag ni Leia ang luma at mumurahin niyang cellphone sa lamesa nilang kahoy at masiglang pinatay na rin ang lutuan nilang uling dahil naluto na rin ang nilalaga niyang itlog. Hindi niya alam pero napakagaan ng kaniyang pakiramdam na nagising kanina. Pero malamang ay dahil nadiligan siya ng asawa. Napapangiti siya kapag nakikita niya ang lamesa nilang kahoy. Hindi talaga niya alam din kung ano’ng nakain nilang mag-asawa at doon pa sila gumawa ng milagro kagabi. Unang pagkakataon iyon na hindi sila naging maingat. Mabuti na lang talaga at hindi nagising si Lacey.Pailing-iling siya na pumasok

Excited si Leia na pumunta sa bahay nina Pressy kinabukasan. Halos hindi siya natulog dahil sinabihan talaga siya ni Pressy na maaga raw sila. Gusto na raw siya na makilala ng magiging boss niya kaya sasamahan daw siya nito.Sakay sa kotse ni Pressy ay nagtungo sila agad sa bagong bahay nito nang magkita sila.Sa bayan lang naman daw ang bahay ng pinsan ng kaibigan na nabili nito. Mabuti na lang at malapit lang. Maaari nga siyang maging uwian oras na mag-umpisa na siya ng trabaho.“Ayos ka lang, Leia? Bakit parang hindi ka mapakali?” puna sa kaniya ni Pressy nang tumigil sila sa stoplight.Mapaklang ngumiti siya rito. “Naiisip ko lang iyong nangyari kanina. Iyong pagsugod ni Mrs. Sarmiento sa bahay dahil naniningil na naman.”“Umutang ka sa mukhang pera na matandang iyon? Alam mo kung gaano iyon kalupit sa pagpapatong ng interest?”Napakagat-labi siya. “Kinailangan kasi namin noon dahil kay tatay. Wala akong naging choice kundi sa kaniya umutang para matulungan si Tatay. Alam mong hind

"Papa, gutom na ako. Kain na po tayo," paglalambing ni Lacey sa ama.“Gano’n ba. Halika, Anak, bili tayo sa tindahan ng itlog."“Itlog na naman, Papa?” reklamo ng bata."Magtiis muna tayo, Anak, ha? Hindi bale dahil may trabaho na si Mama. Kapag nagsahod siya ay magma-Mcdo raw tayo. Gusto mo ba ‘yon?” pag-alo naman ni Bryle rito.Nagtatalon na sa saya si Lacey. “Opo, Papa. Gusto ko po!”Tuwang tuwa naman si Bryle sa naging reaksyon ng anak, ang kawawa niyang anak. Matagal-tagal na rin kasi noong pinakain nila ng masarap si Lacey kaya naiintindihan niya kung bakit ganoon na lang ito ka-excited.Napabuntong-hininga siya. Kung sana sundalo pa siya hanggang ngayon. Kung sana makakabalik pa siya sa pagsusundalo. Ang kaso mukhang imposible na iyon na mangyari.Lihim na lang niyang ipinagdasal na sana nga ay magiging maayos si Leia sa trabahong napasok nito para kahit man lang sa Mcdo ay mapakain nila doon ang kanilang anak."Papa, tara na bili na tayo ng itlog. Gutom na po talaga ako." Hinil