“Hey, you’re here. Why are you here at this hour? Bumiyahe ka pa talaga rito?” pormal na tanong ni Neil at hinapit ako sa baywang. Sinasadya niya talagang ipinapakita ako sa lalaking kaharap niya. Hindi sumagot ang lalaki imbis ay ibinaba niya ang tingin niya sa may kamay ni Neil na nasa baywang ko at sa akin.“Girlfriend? O pampalipas init?” nakangising tanong niya habang sa akin nakabaling. Napapalunok ako ng sunod-sunod. Gusto ko sanang magsalita at sabihin kay Neil na papasok muna ako sa kwarto pero parang naputulan naman ako ng dila. “O ginagamit mo lang para maiwasan ‘yung arranged marriage? Seriously?” natatawang sambit niya habang pinandidirian ako ng tingin. Napanguso ako at napayakap sa katawan ni Neil dahil sa takot ko na makareceive ng foul words.“Girlfriend,” simpleng sagot ni Neil at mas niluwagan ang bukas na pinto. “Pumasok ka na.”“Namiss kong pumunta rito,” bigkas nung lalaki habang inililibot ang paningin niya sa buong sala. “Sana pala isinama ko siya,” nang bumali

“Hindi pa tayo kakain?” nakangising tanong ni Denzel habang akbay-akbay ang jowa niya. Ang kapal ng mukha! Nagluto lang ako para kay Neil tapos makikisalo sila? Eh ‘di sana ay utusan niya ‘yung girlfriend niya na ipagluto siya. Tsk!Kahit na ilang hours ko lang siyang nakasama ay nakuha niya ang inis ko.“May meeting pa pala. Kailangan ko nang kumilos,” ani Neil at hinatak ako papuntang kusina. “Baby, coffee,” malambing niyang request at naupo sa dulo ng table. “Tea please,” sambit nung babae na ikinatigil ko sa pagtitimpla. Excuse me lang, huh? “And coffee for my boyfriend. Faster!” demanding niyang dagdag. Natawa ako nang mahina bago ko siya hinarap.“Edi gawa ka ng sa inyo. Hindi ako maid ni Neil, girlfriend niya ako,” maikling ngiting sagot ko at tinalikuran ko siya. Narinig ko pa ang mahinang tawa ni Neil habang ngumunguya ng pagkain.“Bastos ‘yang girlfriend mo, Zach. Ganyan siya sumagot sa isang bisita? Seriously? Paano mo siya nagustuhan? Nilandi ka lang?” I gritted my teeth.

“Kumusta?” bungad ko kay Neil. Kumuha ako ng isang tissue at pinunasan ang noo niyang namamawis. Ang hot pa rin at ang bango-bango pa.“Well done,” sagot niya at umupo sa kanyang swivel chair. “Yung dalawa nasaan?” bumaling ako sa pinto pagkatapos sa kanya.“I don’t know. Nagmadali akong pumunta rito para makita ka,” ngiting sagot niya. Napataas ang kaliwang kilay ko.“Ikaw huh! May nalalaman ka pang ganito,” inangat ko ang t-shirt. “Pa-couple-couple shirt ka pa,” dugtong ko at sininghot ang t-shirt. Nawala ang ngiti niya at nangunot ang noo.“What do you mean? Bakit nasa ‘yo ‘yan? Saan mo galing ‘yan?” sunod-sunod niyang tanong at pahablot niyang kinuha shirt. “Pinakialaman mo ba ‘to? Anniversary gift ko ‘to kay Vannezza! And how did you get it? Nasa divider ‘to tagong-tago! Paano mo nahanap ‘to?” taas na boses niyang tanong habang masamang nakatingin sa akin. “Ngayon ka lang nakapunta rito, ah.”“Huh?” I asked, confused. Hindi para sa akin ‘yon? “Sabi n’ong nagbigay—”“Sabrina, jus

[ZACHNE ARNEIL GOMEZ] While Sabrina was sleeping next to me, my mind couldn’t help but wander to what I had witnessed earlier at SHC. As I was leaving the office, I caught sight of one of my female employees, Jiyandi Muros, who is one of the financial managers at SHC and often visits my office. I paused for a moment when I noticed a piece of fabric in her bag, which she was holding onto. The color of the fabric looked familiar to me, but I didn’t think much of it at the time. However, it reminded me of the anniversary shirt that Vannezza and I had before. As soon as I entered the conference hall, Vannezza was already beaming with that mischievous smile of hers, the one she wears when she has something planned with the women I bring home. Sa buong diskusyon ng mga partners sa business ay si Sabrina lang ang nasa isip ko dahil alam kong mayroong balak si Vannezza sa kanya. Kaya naman nang papunta ako sa office ay kataka-takang nakikita ko sa repleksyon si Jiyandi. Nang makapasok ako

[THIRD PERSON]“Na-i-stress ako riyan kay Arneil kung anong pasakit na ang dinadala niya sa pamilya natin. I just can’t believe that he let that woman enter our company building kahit na ninakawan na siya nito!” pagalit na sambit ni Mrs. Gomez habang palakad-lakad sa kanyang pwesto. Nag-iinit ang kanyang ulo at nabahala simula n’ong isinumbong ni Vannezza ang tungkol kay Sabrina sa kanya.Ayaw na ayaw niyang may dinadalang mga babae si Zachne lalo na’t hindi naman mayayaman ang dinadali nito. Ang nais nilang mga babae para sa anak nila ay mga modelo, mga artista, o mayayaman katulad na lang ni Vannezza.“That’s why I gave that branch of company. He deserved it. Siya naman din ang mawawalan at hindi tayo. Hayaan mo na siya,” kalmadong tugon ni Mr. Gomez habang nagbabasa ng mga report sa kanyang laptop. “Matigas ulo e, hirap palambutin. Kaysa ma-stress e hayaan niyo na lang siya.”“No! I can’t let that brat do everything he wanted to do. The last time na nalaman ko ay pumunta siya sa cl