ขณะเดียวกันจางเหวินที่กลายเป็นลูกหมาตกน้ำและครอบครัวของสวี่ถิงกลับมาถึงวิลล่าสวี่ถิงกัดฟันด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง “หลินเซวียน ไอ้สวะนั่น ทำไมจู่ ๆ ถึงเปลี่ยนไปเก่งกาจขนาดนั้นได้ ทำไมแม้แต่ท่านเฮดีสยังเรียกมันว่านายท่าน!”“ลูกสาว ที่ลูกพูดมาเขาคงไม่ใช่ผู้มีอิทธิพลลึกลับคนนั้นหรอกใช่ไหม?”ในดวงตาของสวี่ผิงปรากฏความตื่นตระหนก“นั่นสิ พี่!”สวี่ฉินเทียนก็ใจสั่นเช่นกันพอนึกถึงการกระทำที่พวกเขาปฏิบัติต่อหลินเซวียนก่อนหน้านี้ เขาเคยด่าทอและเหยียดหยามไม่ใช่เพียงแค่ครั้งเดียว ถ้าหลินเซวียนเป็นผู้มีอิทธิพลจริง ๆ เช่นนั้นพวกเขาคงจะน่าอนาถมาก!“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะแม่? มันจะเป็นผู้อิทธิพลได้ไง!”สวี่ถิงกัดฟันแน่นในใจของเธอไม่ยอมที่จะเชื่อว่าหลินเซวียนจะเป็นผู้มีอิทธิพลได้แม้แต่เศษเสี้ยวเพราะเธอเป็นที่คนทอดทิ้งหลินเซวียนกับมือเอง!แต่ทว่า......ถ้าหลินเซวียนไม่ใช่ผู้มีอิทธิพล แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นบนเรือสำราญเมื่อกี้จะอธิบายว่ายังไง!“ลูกสาว เราไปขอโทษเขากันดีไหม?”สวี่ผิงกังวลเล็กน้อยกังวลว่าหลินเซวียนจะแก้แค้น “ถ้าจะไปแม่ก็ไปเองนะ แต่หนูไม่ไป!”สวี่ถิงกล่าวอย่างเ

“ที่รัก เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?”สวี่ถิงเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของจางเหวิน จึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง“เฮ้อ”จางเหวินพ่นลมหายใจออกทางปากแล้วเอ่ยว่า "ตอนนี้ยังไม่รู้สถานการณ์ที่แน่ชัด สวี่ถิงคุณรีบไปแต่งตัวแต่งหน้าซะ แล้วไปหยวนหลงกรุ๊ปกับผม”เขาอยากจะพบหน้าประธานหวังด้วยตนเอง“ได้ค่ะ ที่รัก คุณรอฉันสักเดี๋ยว”สวี่ถิงรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที ใช้รองพื้นปกปิดรอยฟกช้ำบนใบหน้าของเธอสักหน่อย......ครึ่งชั่วโมงต่อมาทางเข้าของหยวนหลงกรุ๊ป“ไอ้บ้าเอ๊ย ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้!”จางเหวินที่โดนปฏิเสธไม่ให้เข้าพบ เตะสิงโตหินตรงประตูด้วยเท้าข้างหนึ่งอย่างแรงเขาตั้งใจมาเจรจาต่อหน้าประธานหวังผลคือ ประธานหวังไม่มาพบหน้าเขาด้วยซ้ำ และคนที่ตอบกลับเขายังเป็นเลขาของประธานหวังอีกและความหมายของเลขาก็ชัดเจนมาก สำหรับโครงการก่อสร้างเมืองมีคนอื่นที่ถูกเลือกไว้แล้ว“ที่รัก คุณใจเย็นก่อนนะ”สวี่ถิงปลอบใจอยู่ข้าง ๆ“คุณจะให้ผมใจเย็นยังไง!”จางเหวินกัดฟันด้วยความเคียดแค้น “เห็น ๆ อยู่ว่าตอนที่เจรจาก่อนหน้านี้ได้ตกลงกันแล้ว!”เขาไม่เข้าใจว่าทำไมประธานหวังถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน แม้กระทั่งปฏิบัติต่อเ

“ไอ้หมอนี่!”จางเหวินกำหมัดแน่น ในดวงตาปรากฏความเย็นยะเยือกขึ้น“คิดไม่ถึง ว่าซือซือจะทำตัวต่ำตมขนาดนี้ได้ ต่ำตมที่ไปคบกับคนต่ำต้อยอย่างหลินเซวียนนั่น!”สวี่ถิงกัดฟัน ปากเอาแต่สาปแช่งหวังซือซือ“พูดได้แค่ว่า รู้หน้าไม่รู้ใจสินะ”จางเหวินเอ่ยเสียงทุ้ม “แต่ผมว่าความเป็นไปได้ที่มากที่สุด ก็คือเพื่อนสนิทของคุณกำลังใช้ประโยชน์จากหลินเซวียนมากกว่า"“ซือซือกำลังใช้ประโยชน์จากหลินเซวียนงั้นเหรอ?”สวี่ถิงชะงักชั่วขณะ“ใช่แล้ว”จางเหวินเอ่ย “อย่าว่าแต่ระหว่างตระกูลหวังกับตระกูลจางของผมเลย ไม่มีอะไรที่จะเอามาเทียบกันได้ด้วยซ้ำ เท่าที่ผมรู้ เร็ว ๆ นี้ตระกูลหวังก็ใกล้จะล้มละลายเพราะมีเหตุบางอย่างเกิดขึ้น”“เป็นไปไม่ได้ที่ประธานหวังจะร่วมทำสัญญากับตระกูลที่มีหนี้สินล้นตัวแบบนี้”“คราวนี้ ประธานหวังตัดสินใจเลือกแบบนี้ คิดว่าต้องเป็นเพราะหลินเซวียนไปร้องขอกับท่านเฮดีสแน่ ๆ”ท่านเฮดีสเป็นประธานผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องของโครงการของหยวนหลงกรุ๊ป ขอแค่เขาเอ่ยปากสั่ง“แบบนี้นี่เอง!”คำพูดของจางเหวินทำให้สวี่ถิงมีสติขึ้นมิน่าล่ะ หวังซือซือถึงได้เดินตัวติดกับหลินเซวียนซะขนาดนี้!ที่แท้ก็ใช้ประ

“ซือซือ ตอนนี้ก็เซ็นสัญญาไปแล้ว อารมณ์ผ่อนคลายลงบ้างไหม?”ระหว่างทางเดินไปลานจอดรถขององค์กร หลินเซวียนมองหวังซือซือที่อยู่ข้าง ๆ จึงยิ้มตาหยีเอ่ยถาม“อื้ม”หวังซือซือทำแค่เพียงพยักหน้าเล็กน้อย แต่ใบหน้ากลับดูไม่ค่อยดีใจนัก กลับกันดูจิตตกอย่างเห็นได้ชัด“ยังคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้อยู่เหรอ?”หลินเซวียนเอ่ยถาม“อื้ม”หวังซือซือพยักหน้าอีกครั้ง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “ฉันก็ไม่คิดว่าจะมาเจอเสี่ยวถิงที่นี่ ทำให้เธอเข้าใจผิดไม่ว่า แถมยังทำให้คุณติดร่างแหไปด้วย ขอโทษด้วยจริง ๆ”“หลังจากกลับไป ฉันจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้กับเสี่ยวถิงให้ชัดเจน”“คุณคิดว่าเธอจะฟังไหม?”หลินเซวียนกลับส่ายหัวและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย “คุณลืมที่เธอว่าคุณเมื่อกี้ไปแล้วเหรอ?”สำหรับสวี่ถิงแล้ว เขารู้จักเป็นอย่างดีไม่เพียงแค่เป็นคนเห็นแก่ตัว แต่ยังเอาแต่ใจตัวเองมาก ๆ อีกด้วย สิ่งไหนที่ตัดสินใจไปแล้วไม่แม้แต่จะฟังผู้อื่นอธิบายให้เข้าใจด้วยหวังซือซือไป ก็มีแต่จะถูกปฏิเสธ ทำให้ตนเองน้อยเนื้อต่ำใจไปก็เท่านั้น“ไม่ว่าจะยังไง ลองดูหน่อยแล้วกัน”หวังซือซือสูดหายใจเข้าลึก

สองวันต่อมาซิงไห่ KTV ห้องวีไอพีหมายเลข 206งานปาร์ตี้วันเกิดของสวี่ถิงก็จัดขึ้นที่นี่เธอเชิญกลุ่มเพื่อนสนิทที่มีความสัมพันธ์กันดีมาในฐานะที่เธอเป็นเจ้าของวันเกิด วันนี้เธอก็สวมกระโปรงเอวสอบที่เซ็กซี่และแต่งหน้าอย่างละเมียดละไมอีกด้วยบนโต๊ะของห้องวีไอพีมีเค้กก้อนใหญ่มากวางอยู่ ด้านบนมีเทียนปักอยู่เต็มไปหมด รายล้อมไปด้วยขนมขบเคี้ยวและเครื่องดื่มผลไม้ต่าง ๆ“เสี่ยวถิง สุขสันต์วันเกิดนะ!”หวังซือซือเป็นคนแรกที่มอบคำอวยพรและของขวัญวันเกิดที่เธอเตรียมไว้ด้วยความใส่ใจให้กับสวี่ถิง“ซือซือ ขอบใจนะ”สวี่ถิงรับของขวัญมาอย่างดีใจ แต่ส่วนลึกของแววตากลับเปล่งประกายความชั่วร้ายไว้เพียงแค่หวังซือซือมองไม่เห็นมัน เพราะแสงในห้องวีไอพีที่สลัวเกินไปวันนี้เธอแต่งตัวอย่างสวยงาม สวมชุดเดรสสีเหลืองอ่อนทั้งชุด รัดเข็มขัดเผยให้เห็นเอวคอดบาง“ทุกคนมาร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ด้วยกันเถอะ!”ในเวลานี้ เพื่อนสนิทคนหนึ่งแนะนำ“ได้!”ทุกคนร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ด้วยกันชั่วขณะ ทั้งห้องก็ถูกโอบล้อมไปด้วยเสียงที่สดใสและไพเราะ“เสี่ยวถิง รีบอธิษฐานเร็วเข้า!”หลังจากร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์เสร็จ ส