เมื่อสบสายตากันจ้าวเฮยหลงก็ยิ่งอยากจะเคลื่อนไหวแต่ทว่าในวินาทีที่เขาเห็นใบหน้าของหลินเซวียนอย่างชัดเจน ในหัวก็เต็มไปด้วยเสียง “หึ่ง ๆ” ทำ...ทำไมเป็นเขาไปได้!ลูกตาของจ้าวเฮยหลงเบิกโพลง โชคดีที่สวมแว่นกันแดดอยู่ จึงไม่ได้ทำให้คนข้าง ๆ มองออกใบหน้าของหลินเซวียนไร้อารมณ์ เขามองจ้าวเฮยหลงตึกตัก!จ้าวเฮยหลงกลัวจนหัวใจชักกระตุก เกือบจะขาดใจตายไปตรงนั้นให้ได้เลยจอมมารผู้ยิ่งใหญ่!เป็นจอมมารผู้ยิ่งใหญ่จริง ๆ!ที่แท้ก็ไม่ใช่ชื่อซ้ำ!จอมมารผู้ยิ่งใหญ่ มาเมืองซูแล้วจริง ๆ!ฝ่ามือของจ้าวเฮยหลงเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อกริ๊ง ๆ ๆในขณะนี้เอง โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อของเขาก็ดังขึ้นมาทว่าจ้าวเฮยหลงกลับไม่ได้ยิน“พี่ใหญ่ โทรศัพท์ของพี่ดังน่ะ”กระทั่งข้างหูมีเสียงเตือนของลูกน้องดังขึ้นมา ในตอนนี้เองจ้าวเฮยหลงถึงได้สติกลับมา เพื่อไม่ให้ถูกเปิดเผยต่อหน้าลูกน้อง เขาจึงอดกลั้นความกลัวเอาไว้แล้วรับสายโทรศัพท์ใครโทรเข้ามา ปลายสายพูดว่าอะไร เดิมทีเขาฟังไม่เข้าหูอยู่แล้ว จึงรีบตัดสายทิ้งไปคุณชายพยัคฆ์คิดว่าพี่ใหญ่รีบร้อนจะจัดการหลินเซวียน จึงรีบอวดเก่งเพิ่มขึ้นอีกเขามองไปที่หลินเซวียน ในรอยยิ้มเต็มไปด

หลินเซวียนไม่ได้สนใจสายตาของพวกผู้หญิงเลยแม้แต่น้อยเขามองหวังซือซือที่อยู่ในอาการตกตะลึงที่อยู่ข้างกาย แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ซือซือ เราไปกันเถอะ”“หา? อืม!”ในตอนนี้เองหวังซือซือถึงได้สติกลับมา และเตรียมจะออกไปจากที่นี่ก่อน“หลินเซวียน ใครอนุญาตให้คุณไปไม่ทราบ!”ทว่าสวี่ถิงกลับเรียกหลินเซวียนเอาไว้ น้ำเสียงแหลมปรี๊ด “คุณยังไม่ได้ขอโทษพวกเราเรื่องเมื่อกี้เลยนะ!”“ขอโทษงั้นเหรอ?”หลินเซวียนยักคิ้วทีหนึ่ง “ทำไมฉันต้องขอโทษด้วย?”“ถ้าไม่ได้เป็นเพราะคุณ พวกเราจะต้องเดือดร้อนจนเป็นแบบนี้เหรอ?”สวี่ถิงจ้องหลินเซวียนด้วยความเดือดดาล ราวกับโบ้ยความรับชอบทั้งหมดไปที่หลินเซวียน“ฉันทำให้พวกเธอเดือดร้อน?”หลินเซวียนขมวดคิ้ว น้ำเสียงเองก็ขึงขังขึ้นมา “เรื่องนี้เธอเป็นคนก่อขึ้นมาเองไม่ใช่เหรอ?”“ฉันเป็นคนก่อเรื่องขึ้นมางั้นเหรอ? ถ้าคุณไม่ลงไม้ลงมือซ้อมคุณชายพยัคฆ์ คุณไม่พูดจาอวดดีเหล่านั้น เรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้เหรอ?”สวี่ถิงพูดขึ้นอย่างสมเหตุสมผล“ฮ่า!”หลินเซวียนหัวเราะ และขี้เกียจจะเสวนาให้มากความกับผู้หญิงคนนี้ “โอเค ต่อให้ฉันเป็นคนก่อนเรื่องขึ้น เมื่อกี้ ฉันก็จัดจดการเรื่องไปแล้ว

"ขอโทษนะหลินเซวียน ฉันทำให้คุณเดือดร้อนอีกแล้ว"ที่ประตูร้านคาราโอเกะซิงฮุ่ย หวังซือซือกัดริมฝีปากแน่นและพูดด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิดถ้าหลินเซวียนไม่มาช่วยเธอ เขาคงไม่เจอกับเหตุการณ์นี้"ขอโทษผมทำไมล่ะ เรื่องนี้คุณไม่ผิดสักหน่อย"หลินเซวียนยิ้มอย่างอบอุ่น แล้วพูดว่า"เรื่องนี้เป็นเพราะฝีมือสวี่ถิง คุณเป็นเพียงผู้เดือดร้อน""ฉันเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าสวี่ถิงเสี่ยวถึงจะทำถึงขนาดนี้"เมื่อพูดจบ ดวงตาของหวังซือซือก็ดูเศร้าหมองขึ้นมาก่อนหน้านี้ เธอเชื่อมาโดยตลอดว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเสี่ยวถิงนั้นไม่มีวันแตกหักไม่คิดว่าจะ เปราะบางขนาดนี้...…"ใช่แล้ว"หลินเซวียนหรี่ตาลง ความเย็นลึกไหลผ่านดวงตาของเขาเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าสวี่ถึงจะโหดร้ายกับหวังซือซือได้ขนาดนี้"คุณเกลียดเธอไหม?"หลินเซวียนถามด้วยเสียงต่ำหวังซือซือลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ดูเหมือนเธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง ในท้ายที่สุดเธอแค่แสดงรอยยิ้มที่อ่อนแอสวี่ถิงปฏิบัติต่อเธอแบบนี้ ถึงขนาดร่วมมือกับ คุณชายพยัคฆ์เพื่อทําลายความบริสุทธิ์ของเธอ ถ้าบอกว่าไม่เกลียดเธอก็คงจะเป็นไปไม่ได้แต่ในใจเธอ เธอรู้สึกไม่เข้าใจมากกว่าและไ

” เราต้องมาร่วมงานกันแน่นอนอยู่แล้ว”คนที่พูดคือหลินเซวียนเขามองสวี่ถิงด้วยสีหน้าเย็นชา จ้องมองไปที่ผู้หญิงที่ชอบคิดไปเองคนนี้“ร่วมงานอย่างนั้นเหรอ?”สวี่ถิงตะลึงงัน วินาทีต่อจากนั้นมุมปากก็เผยรอยยิ้มเยาะเย้ยอย่างชัดเจนออกมา “เรื่องเมื่อวานฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับพวกเธอเลยนะ พวกเธอยังมีหน้ามาร่วมงานอีกเหรอ? ฉันเชิญพวกเธอตอนไหนไม่ทราบ?”งานเลี้ยงครั้งนี้เป็นงานเลี้ยงที่คุณจ้าวเฮยหลงจัดขึ้นเพื่อชดเชยเนื่องในวันเกิดของเธอเมื่อวานเท่านั้นเองแต่เธอไม่ได้เชิญพวกเขาสองคน！“เธอจะชวนฉันหรือไม่ชวนฉัน เกี่ยวอะไรกับเราไม่ทราบ จ้าวเฮยหลงชวนก็พอแล้วนี่”หลินเซวียนเอ่ยเสียงราบเรียบ และขี้เกียจจู้จี้จุกจิกกับสวี่ถิงผู้หญิงคนนี้ จึงตรงไปลากเก้าอี้สองตัว จากนั้นก็เอ่ยกับหวังซือซือที่อยู่ข้างด้วยน้ำเสียงอบอุ่นว่า “ซือซือ มา มานั่งตรงนี้”พูดจบ ก็นั่งลงหวังซือซือลังเลครู่หนึ่ง ก่อนจะนั่งลงตาม“พวกเธอนี่มันหน้าด้านจริง ๆ ！”สวี่ถิงมองสองคนที่นั่งลงอย่างไม่เกรงใจด้วยสีหน้าโกรธเคืองเมื่อวานที่จ้าวเฮยหลงเชิญทุกคนมาร่วมงานนั้นเป็นเพราะเห็นแก่หน้าของเธอ เห็นแก่หน้าของพ่อแม่จางเหวิน ตาหมอนี่ชวนเขามาจริง ๆ เห

คุณชายพยัคฆ์ ถ้าคุณหมายถึงพวกเขาสองคน พวกเขากลับไปแล้ว”จางเหวินตอบคุณชายพยัคฆ์ด้วยน้ำเสียงไม่แยแส“กลับไปแล้ว?”คุณชายพยัคฆ์อึ้ง “กลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”ที่เขามาครั้งนี้ก็เพื่อชดใช้ความผิดให้กับคุณหลินและคุณหนูหวังโดยเฉพาะ ก่อนจะจากไป พี่ใหญ่ก็เอาแต่ย้ำนักย้ำหนา！ตอนนี้ เจ้าตัวจากไปแล้ว แถมเขายังโดยพี่ใหญ่ถลกหนังอีก！คุณชายพยัคฆ์ร้อนใจจนเหงื่อออกเต็มแผ่นหลัง เตรียมจะหมุนตัวตามกลับไปจางเหวินมองไม่ออก คิดว่าคุณชายพยัคฆ์แค่ถามเพื่อคอนเฟิร์มเรื่องจำนวนคนเท่านั้น ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณชายพยัคฆ์ ก็แค่ตัวประกอบสองคนเอง กลับก็กลับไปแล้ว คุณไม่ต้องไปกังวลหรอก เราอยู่นี่”“ใช่ คุณชายพยัคฆ์ รีบเข้ามานั่งเถอะค่ะ”สวี่ถิงเป็นฝ่ายรุดเข้าไปหา จากนั้นก็เลื่อนเก้าอี้ให้คุณชายพยัคฆ์เมื่อคุณชายพยัคฆ์ได้ยินทั้งสองคนพูดแบบนั้น สีหน้ากลับดูไม่ดีทันทีเขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “พวกเธอไล่พวกเขาไปใช่ไหม?”“เราก็ไม่เชิงไล่นะ พวกเขาไปของพวกเขาเอง”สวี่ถิงพูดโดยไม่คิด“ไปเอง?”คุณชายพยัคฆ์ขมวดคิ้วแน่น “แล้วทำไมพวกเขาถึงไปเสียดื้อ ๆล่ะ?”สวี่ถิงคิดว่าโอกาสมาถึงแล้ว จึงรีบเข้าม