เพียะ!เสียงฝ่ามือใสแจ๋ว ดังขึ้นมาในห้องวีไอพีเสียงดังเป็นพิเศษหวังซือซือถูกฝ่ามือนี้ตบจนแทบจะเป็นลมล้มพับไป บนใบหน้าปรากฏรอยนิ้วมือสีแดงก่ำขึ้นมาในทันใด“แม่งเอ้ย นังคนชั้นต่ำ ไม่คิดเลยว่าจะกล้าทำร้ายฉัน!”คุณชายพยัคฆ์ถุยน้ำลายลงบนพื้นอย่างแรงทีหนึ่ง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมอำมหิตผู้หญิงทุกคนต่างกลัวจนตัวสั่น แต่ละคนขดตัวกอดกันกลม กลัวว่าตัวเองจะได้รับภัยพิบัติในใจของสวี่ถิงเต้นระรัว และภาวนาไม่ให้คุณชายพยัคฆ์มาระบายความโกรธกับเธอหลังหวังซือซือผ่านฝ่ามือเมื่อครู่นั่นมาแล้ว ก็รู้สึกตัวขึ้นไม่น้อยเธอเอามือปิดแก้มที่ร้อนฉ่าครึ่งซีกหน้า มองคุณชายพยัคฆ์ที่บนใบหน้าเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมอำมหิตตรงหน้า ดวงตาทั้งสองที่เดิมทีพร่าเลือน ก็ถูกความตกตะลึงเข้ามาแทนที่ไปโดยพลัน“คุณ...คุณชายพยัคฆ์?”น้ำเสียงของเธอ เต็มไปด้วยความสั่นเครือนังแพศยา เธอจำฉันได้แล้วเหรอ?”คุณชายพยัคฆ์จ้องหวังซือซืออย่างชั่วร้าย “เธอรู้ไหม เมื่อกี้เธอเอาขวดเหล้ามาฟาดหัวฉัน! บัญชีนี้ จะคิดยังไง?”“ฮะ?”หวังซือซืออึ้งในตอนนี้เองเหมือนจะจำขึ้นมาได้แล้ว เมื่อครู่เธอรู้สึกเหมือนมีคนมาแต๊ะอั๋งเธอ เธอไม่ได้มีเรี่ยวแ

หลินเซวียน!สายตาของสวี่ถิงประกายความตกตะลึงออกมา เมื่อเห็นหลิวเซวียนที่ปรากฏตัวตรงหน้าประตูห้องวีไอพีไม่นึกเลยว่าไอ้เจ้าขี้ขลาดนั่นจะมาจริง ๆ!“แกคือแฟนของคนสวยคนนี้เหรอ?”คุณชายพยัคฆ์ขมวดคิ้วเข้าหากัน มองหลิวเซวียนที่จู่ ๆ ก็บุกเข้ามาในห้องวีไอพี“นายเป็นคนตบหน้าของซือๆเหรอ?”หลินเซวียนมองคุณชายพยัคฆ์อย่างเย็นชา“ใช่ ฉันเป็นคนทำ”คุณชายพยัคฆ์ยืดอกรับในสายตาเขา เดิมทีหลินเซวียนไม่เป็นพิษเป็นภัยอะไรต่อเขาอยู่แล้ว“คุกเข่า ขอโทษเธอซะ”ใบหน้าของหลินเซวียนยังคงไร้อารมณ์เพียงแต่ในนัยน์ตาดำขลับของเขาประกายเจตนาฆ่าออกมาอย่างต่อเนื่อง กลับพิสูจน์ว่าอารมณ์ของเขาไม่ได้สงบเหมือนบนใบหน้าเขาแต่ว่าเนื่องจากวิสัยทัศน์ในห้องวีไอพีที่มืดสลัว คุณชายพยัคฆ์จึงมองไม่ออกแต่ต่อให้มองออก แล้วยังไง?ในเมืองซู ยังมีคนกล้าลองดีกับเขาคุณชายพยัคฆ์ด้วยงั้นเหรอ?“ฮ่า!”คุณชายพยัคฆ์หัวเราะด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยัน“ฮ่า ๆ!”เหล่าน้องชายที่ยืนอยู่เบื้องหลังเขาก็หัวเราะตามไปด้วยชายผมบลอนด์คนหนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าโหดเหี้ยมว่า “พี่ใหญ่ ผมว่าเขาสมองกลับแล้วมั้ง ให้ผมสั่งสอนเขาสักหน่อยไหม จะได้ให้ทำให

ในห้องวีไอพี บรรยากาศน่าอึดอัดหลินเซวียนยกฝ่าเท้าขึ้นมา แล้วเหยียบลงไปบนมืออีกข้างของคุณชายพยัคฆ์อย่างแรง“ไอ้เด็กคนนี้ แกกล้านักนะ! แกรู้ไหมว่าพี่ใหญ่ของฉันเป็นใคร?”ท้ายที่สุดคุณชายพยัคฆ์ก็กลัวแล้ว พูดตะคอกเสียงดังใส่หลินเซวียน“ใครงั้นเหรอ?”การกระทำของหลินเซวียนค่อย ๆ หยุดชะงัก“จ้าวเฮยหลงไงล่ะ!”คุณชายพยัคฆ์พูดตะโกนเมื่อคำพูดนี้ออกมาผู้หญิงที่อยู่ตรงนั้นทุกคนก็ขดตัวยิ่งขึ้นไปอีก นัยน์ตาประกายความกลัวออกมาจ้าวเฮยหลง ท่านประธานแห่งเฮยหลงกรุ๊ป ควบคุมอำนาจมืดของทั้งมณฑลเจียงไห่!เรียกได้ว่าเขาเอ่ยมาเพียงแค่ประโยคเดียวก็สามารถทำให้เมืองเอกของมณฑลราวกับแผ่นดินไหวภูเขาสะเทือนได้ เพียงแค่เมืองซูเมืองเล็ก ๆ เมืองหนึ่ง เดิมทีไม่อยู่ในสายตาของเขาอยู่แล้วหากเรื่องนี้ไปทำให้จ้าวเฮยหลงตกใจเข้าละก็เช่นนั้นก็คงไม่จบไม่สวยจริงๆแน่!“จ้าวเฮยหลงงั้นเหรอ?”สำหรับจ้าวเฮยหลงที่ทำให้คนรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อเมื่อได้ยิน ทว่าหลินเซวียนกลับเพียงแค่ยักคิ้วน้อย ๆ “นายหมายถึงจ้าวหนีชิว?”แก๊กพูดจบก็เหยียบไปบนแขนของคุณชายพยัคฆ์อย่างแรง“อ๊า!”คุณชายพยัคฆ์ยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับมากับคำว่า ‘จ้าวหนีชิว’ ของหลินเ

มุมปากของคุณชายพยัคฆ์กระตุกตั้งแต่เกิดมานี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินว่ามีคนกล้าเรียกจ้าวเฮยหลงพี่ใหญ่ของเขาแบบนี้ มิหนำซ้ำ ยังไม่คิดเลยว่ายังจะให้พี่ใหญ่ของเขาหาคำอธิบายมาให้เขาอีกด้วย?“พ่อหนุ่ม แกเป็นใครมาจากไหนกัน ถึงต้องให้พี่ใหญ่ของฉันหาคำอธิบายมาให้?”คุณชายพยัคฆ์มองหลินเซวียนด้วยใบหน้าเคร่งขรึมเจ้าเด็กคนนี้ คิดจริง ๆ เหรอว่าพอตัวเองแข็งแกร่งเข้าหน่อยก็หลงตัวเองว่าสุดยอดมากแล้ว?“ซือซือ นี่แฟนของเธอเหรอ?”ในขณะนี้เอง เหล่าเพื่อนสนิทคนอื่น ๆ ของสวี่ถิง ก็เกิดความเห็นต่อหลินเซวียนกันอย่างหนัก“แฟนของเธอคงไม่ได้สมองกลับไปแล้วใช่ไหม? ให้คุณจ้าวเฮยหลงหาคำอธิบายมาให้เขาเนี่ยนะ เขาคิดจะทำให้พวกเราตายไปด้วยหรือไง!”“นั่นน่ะสิ! เขาคิดจะรนหาที่ตายก็พูดออกมาตรง ๆ อย่าทำให้พวกเราต้องลำบากไปด้วยสิ!”“คนแบบนี้ทุเรศจริง ๆ ไม่มีความสามารถแล้วยังออกมาแสร้งทำเป็นทำร้ายคนอีก!”“ซือซือ รีบให้แฟนของเธอขอโทษคุณชายพยัคฆ์สิ ควรแก้ปัญหายังไงก็แก้ปัญหาแบบนั้น ต่อให้ต้องให้เธอไปนอนเพื่อนเป็น เธอก็สมควร สรุปก็คืออย่าทำให้พวกเราต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วยก็พอ!”“ซุนเยวี่ย จ้าวหมิ่น พวกเธอ...”หวังซือซือถูกเหล่า

จ้าวเฮยหลงมาแล้ว!หัวใจของทุกคน ต่างเกือบจะหลุดออกมาในวินาทีนี้จ้าวเฮยหลงสวมรองเท้าหนังมันวาว สวมเสื้อคลุมสูทสีดำ ใส่แว่นกันแดด ปรากฏตัวที่หน้าห้องวีไอพีด้วยท่าทางน่ากลัวเบื้องหลังเขา ลูกน้องที่อยู่ในชุดสูทสีดำหลายคน ยืนทำความเคารพอยู่“จบแล้ว!”ในหัวของหวังซือซือมีเสียงดังหึ่ง ๆคุณชายพยัคฆ์รีบพุ่งตัวขึ้นมาหน้าจ้าวเฮยหลง โค้งคำนับลึกมาก ๆ “พี่ใหญ่!”“คุณจ้าว!”เหล่าพวกลูกน้องของคุณชายพยัคฆ์เองก็ต่างคำนับทำความเคารพ ใบหน้าเผยสีหน้าของความเคารพเป็นอย่างมาก“อืม”จ้าวเฮยหลงเองก็ส่งสัญญาณด้วยการพยักหน้าชืด ๆ พลันถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ใครเป็นคนลงมือซ้อมพวกนาย?”“เป็นเขาครับ พี่ใหญ่!”สายตาของคุณชายพยัคฆ์มองไปยังหลินเซวียนที่อยู่บนโซฟาจ้าวเฮยหลงมองตามไปยังการชี้ของคุณชายพยัคฆ์ในวินาทีนี้เอง หวังซือซือกลับยืนขวางด้านหน้าหลินเซวียนเอาไว้แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ทว่าก็ยังคงกัดฟันมองไปที่จ้าวเฮยหลงด้วยแล้วอธิบายเหตุผลว่า “คุณจ้าวคะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับหลินเซวียน รบกวนคุณช่วยฟังฉันอธิบายก่อนได้ไหมคะ?”“หืม?”จ้าวเฮยหลงขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างขุ่นเคืองใจสีหน้าของหวังซือซือขาวซ