ลมทะเลพัดแรงมาก และในขณะที่เกล็ดหิมะนั้นปลิวว่อนไปรอบๆ เด็กชายร่างเล็กก็ซ่อนตัวจากลมในอ้อมแขนของเธอ ซูชิงอวี่ชี้ไปที่ทะเลในระยะไกล “ลูกของป้าหายตัวไปในทะเลแห่งนี้แหละ เขาไม่ได้มีความสุขเท่าหนู ตอนที่เขาออกจากท้องของป้า เขาก็ไม่มีลมหายใจแล้ว เขายังไม่เคยได้เห็นดวงอาทิตย์ของโลกใบนี้เลย ”“เด็กน้อย หนูคิดว่ามันหนาวมากไหม สำหรับเขาที่ต้องอยู่คนเดียวใต้ทะเลนั่น? หนูไปอยู่กับเขาได้ไหมลูก? หลังจากลงไปในน้ำแล้วมันอาจจะเย็นนิดหน่อย น้ำก็จะแพร่กระจายไปในปอดของหนูในไม่ช้า หนูจะรู้สึกว่าปอดกำลังจะระเบิด หนูจะเจ็บปวดและอึดอัดมาก หนูอยากจะขอความช่วยเหลือแต่พูดไม่ออก แล้วหนูจะค่อยๆหมดสติและตกอยู่ในความมืด…”“สุดท้ายหนูก็จะหายไปจากโลกนี้ตลอดไป ทิ้งเขาไว้กับบาดแผลที่ลบไม่ออกตลอดชีวิต หนูคือลูกชายคนโปรดของเขา ถ้าเขาสูญเสียหนูไป เขาคงเศร้าใจมากๆเลยใช่ไหม?”ซูชิงอวี่บีบแก้มเขาแล้วหัวเราะกับตัวเอง "หนูคงจะไม่เหมือนกับลูกของป้า ที่ตั้งแต่อยู่ในท้องจนจากไปก็เหมือนกับพบเจอกับโศกนาฏกรรมอยู่ตลอด"เธอจับมือเด็กแล้วเดินทีละก้าวไปยังขอบของเรือสำราญ "ชิงเฉิน ดูสิ หิมะคืนนี้หนักเหมือนปีที่แล้วเลย คงจะหนาวมากสำ

เขาทิ้งคำเหล่านี้ไว้เบื้องหลังซึ่งซูชิงอวี่ไม่สามารถเข้าใจได้เลยไม่มีการตำหนิ ไม่มีการคลุ้มคลั่ง ไม่มีแม้แต่คำถามตัวเลือกที่ถูกต้องที่สุดของเธอคืออะไร?"ปัง" ประตูถูกปิดลง และดอกไม้ไฟรอบใหม่ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ซูชิงอวี่มองดูดอกไม้ไฟที่เปล่งประกายเจิดจ้าซึ่งเหมือนกับชีวิตที่แห้งแล้งของตัวเธอเองมากนอกจากแสงสว่างช่วงสั้นๆ แล้ว สิ่งที่เหลืออยู่คือความโศกเศร้าและความมืดอันไม่มีที่สิ้นสุดเมื่อทุกคนดื่มด่ำไปกับบรรยากาศที่มีชีวิตชีวา ซูชิงอวี่ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งกรีดร้องขึ้น"นายน้อย!"เธอได้ยินผิดหรือเปล่า?วินาทีต่อมา ซูชิงอวี่ก็ได้เห็นผู้ชายหลายคนวิ่งผ่านประตูห้องของเธออย่างเร่งรีบ หนึ่งในนั้นกำลังอุ้มลี่ชิงเฉินไว้!ซูชิงอวี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและเมื่อเธอรู้ตัว เธอก็วิ่งตามออกไปแล้วเสียงร้องโหยหวนของลี่ชิงเฉินดังก้องไปทั่วทางเดิน แต่ในขณะนี้ ทุกคนต่างจมอยู่ในงานฉลองดอกไม้ไฟ และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยส่วนใหญ่ได้รับมอบหมายให้จุดพลุดอกไม้ไฟจู้ชิงดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บที่ขาของเธอและไม่สามารถวิ่งได้เลย เธอทำได้เพียงเฝ้าดูเด็กถูกพาตัวออกไปเท่านั้นปรากฎว่าคนที่คิดร้า

เรือสำราญจอดเทียบท่าก่อนรุ่งสางและบรรดาแขกก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาไม่รู้ว่าการเดินทางจะสิ้นสุดเร็วกว่ากำหนดอย่างนี้?เมื่อคนอื่นๆ ออกจากเรือไป ไป๋หยวนหยวนก็เริ่มโวยวายทันที“ทำไมคุณไม่ปล่อยให้คนอื่นตามหาซูชิงอวี่ ผู้หญิงเลวคนนี้สมรู้ร่วมคิดกับบุคคลภายนอกเพื่อลักพาตัวลูกชายของฉันไปนะ เธอ…”เมื่อเฉินหลิ่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็อยากจะตบเธอไปหลายๆครั้ง เขาเตะคนที่ดูแลจันหมั่งเข้ามาจากประตูไป๋หยวนหยวนโกรธมากเมื่อเห็นเขาทำแบบนี้"คุณหมายความว่าไง? คุณไม่ไปตามหาซูชิงอวี่ แล้วคุณจับลุงของฉันมาทำไม?"“คุณกำลังทำอะไรอยู่ ผมอยากจะถามคุณด้วยว่าคุณอยากทำอะไร?”ลี่ถิงเชินนั่งบนโซฟาด้วยสีหน้าเศร้าหมอง และโยนกองรายการลงจากโต๊ะ“ผมใช้เงิน 500 ล้านเพื่อจัดงานวันเกิดของชิงเฉินนะ แต่เขาแอบเอาไปเท่าไหร่แล้วล่ะ?”จันหมั่งเป็นน้องชายคนเดียวของจันชิงเลียน หลังจากที่แม่ของเขาเสียชีวิต ครอบครัวไป๋ก็ใจดีกับเขามาโดยตลอด แต่เขานั้นคุ้นเคยกับความเกียจคร้านและเป็นนักพนันครั้งนี้ไป๋หยวนหยวนยืนกรานที่จะให้เขาจัดงานวันเกิด เธอบอกอย่างชัดเจนว่าเธอต้องการให้เขาได้ผลกำไรจากงานวันเกิดในครั้งนี้“ ผมเข้าใ