“Ahhhhhh!” Pawisan si Klarisse nang magising mula sa bangungot. Heto na naman. Paulit-ulit na naman sa panaginip niya ang nangyari noon. Ang pangyayari na iyon ang dahilan kung bakit hanggang ngayon, sa kabila ng pananakit sa kanya ni Nathan ay nakakulong pa rin siya rito. Tumayo si Klarisse—pero ang pagtayo niya ay nabinbin nang may mapagtanto siya. Bakit ako nasa kwarto? tanong niya pa sa sarili. Ang naaalala niya ay nasa sala siya at nanonood. At ang mas lalong ipinagtaka niya ay wala siyang saplot. Kinapa niya ang katawan niya, pinakiramdaman. So far, in her relief, wala siyang maramdaman na kakaiba sa katawan niya. Walang mali sa kanya. Idineritso niya ang binalak na pagtayo at ibinalabal na lang ang kumot sa katawan niya bago naglakad palabas ng kwarto. Pupunta siya sa kusina upang kumuha ng tubig. Pero ang ginagawa na paghakbang ay natigilan nang may marinig siyang nag-uusap sa baba ng bahay nila. “What if she finds out?” Ha? Sino iyon? Sinong she?Boses iyon ng lalaki. Gus

Dalawang linggo na ang nakakaraan simula nang tumira si Klarisse sa bahay ni Michael. Michael is giving her all the attention and care that she needed. At sa kabila ng pagiging busy ni Michael ay hindi ito nagkulang ng oras sa kanya. At kahit wala ito sa bahay, at may mga guard itong kinuha in case na bumalik si Nathan at guluhin siya. Hanggang ngayon kasi ay wala pa ring makuha impormasyon ang mga pulis na humawak sa kaso niya kung nasaan ito. Maging ang mga magulang ni Nathan ay wala ring alam kung nasaa. Klarisse trusts his family lalo pa at nalaman niya na hindi totoong anak si Nathan ng nga del Prado. Isa raw itong anak ng katulong. Isang kriminal ang ama, at napatay sa engkwentro. “Marahil ay nanalaytay talaga sa dugo ni Nathan ang dugong kriminal.” Naalala niya pang komento ni Greta nang makausap nila ang magulang ni Nathan. Isang mahabang buntonghininga ang pinakawalan ni Klarisse habang nakatingin sa harap ng salamin kung saan kita niya ang reflection niya. So far, hindi n

Nasa likurang bahagi ng taxi si Klarisse at si Michael. They’re on their way to the airport. Tahimik lang silang dalawang at pawang may malalim na iniisip. Si Klarisse ay hindi halos makatingin kay Michael. Sa isang tingin pa lang sa dalaga, masasabi mo nang problemado ito. Si Michael naman, gusto mang ungkatin ang naging usapan nila kanina ay hindi na lang ito nagsalita dahil mas pinili ni Klarisse na hindi na magsalita pa. Matapos nitong sabihin ang mga katagang, “T-that n-night. I—I w-want t-to remember t-that night. But i-it k-keeps on h-haunting m-me l-like a ghost in the past,” ay hindi na ito nagsalita pa. Ilang beses siyang nagtanong pero nanatiling tikom ang bibig ni Klarisse. Nang makarating sila sa airport ay agad na lumabas si Michael sa taxi. Liliko na sana siya papunta sa side kung saan naroon si Klarisse, ngunit lumabas na itong mag-isa. Dahil private plane na pag-aari pa ni Michael ang sasakyan nila ay may mga nakaabang na sa kanilang staff para alalayan sila. Si Kl

“Kumusta ka na?” tanong ni Eros kay Klarisse kaya natauhan siya. Ngumiti siya sa mga ito kahit pa ang totoo ay hindi na mawari ang kaba sa dibdib niya. Pinagpapawisan siya, kahit ang mga kamay at paa. Upang hindi lalong mapahiya, ay naglakad si Klarisse papunta sa lamesa kung saan naghihintay sa kanya ang tatlo. Gusto mang sulyapan ni Klarisse si Michael subalit hindi niya iyon magawa. Alam niyang sa kasalukuyan, ay matinding pagkamunghi ang nararamdaman ng lalaki sa kanya. At ayaw niyang makita iyon sa mga mata mismo ng lalaki.Humakbang siya papunta kay Eros para doon sana sa lalaki tumabi, pero nagulat siya nang maghila ng upuan si Michael. “Dito ka na umupo, Klara,” saad nito sa pormal na tono. Napamaang ulit si Klarisse. “H-ha?” she asked as if she didn’t hear anything from him. Napakurap siya, at napatingin kay Honey na parang balewala lang ang ginawa ni Michael. “Umupo ka na para makakain na. Balak ni Michael na kausapin ang mga magulang mo ngayon. Okay lang naman iyon sa

She just misheard it, right? Paanong—Hindi. Kasabay ng pag-iling ni Klarisse ay ang pagtawa niya nang mahina. Maybe, she’s hearing things. Nababaliw na ba siya?Paano magiging magkapatid si Honey at si Michael?Klarisse was about to talk to when she heard familiar voices. “Mabuti naman at nandito na kayo.” Boses iyon ng nanay niya.“Bakit hindi kayo pumasok?” tanong naman ng nanay niya . Kahit hindi niya iyon lingunin, alam niyang ang mga magulang niya ang nagsalita. Dahil nakaharap siya kay Honey ay unti-unti ang naging paglingon niya sa gawi ng mga ito. At ganoon na lang ang pagdaloy ng mga luha niya nang tuluyan nang makita ang mga magulang na tiniis niya ng limang taon. “N-nay ... T-tay...” nanginginig ang boses na saad niya. Wala na siyang sinayang pang segundo at agad patakbong nilapitan ang mga magulang niya. Niyakap niya ang mga ito. “S-sorry po, Nay, Tay... Ngayon l-lang ako nakauwi.“Ayos lang sa amin iyon, anak. Naiintindihan namin ang sitwasyon mo. At kung mayroon ma