“Hello, handsome!” malakas ang boses na bati sa kaniya ni Aubrey.Kasalukuyan na inaayos nu Michael ang mga nakatambak na papel sa desk niya. Sa loob ng tatlong buwan na bakasyon ay wala siyang ginawa kundi magpakalango sa alak, gumala, at higit sa lahat, ay gawin ang lahat para kahit papaano ay maibsan ang pangungulila niya kay Klarisse.It’s been a year since Klarisse left.Noong mga unang buwan ay hinayaan niya ang sarili niya magpakalunod sa lungkot. Hindi siya nag-inom, wala siyang kinausap maliban na lang kung sa kompanya. Inayos niya ang gulo na nangyari sa kompanya niya hanggang sa makabangon sila.Ang kapatid niyang si Honey ay hinayaan niya na muna na magbakasyon kasama si Eros. Hindi niya na muna ito hinayaan na magtrabaho lalo pa at nagkaroon ito ng trauma sa nangyari.Nang matapos niyang maayos ang gusot at makabangon ang kompanya nila ay saka siya nagpaalam ng para hanapin ang sarili niya.But it didn't happen.Mukhang hindi niya na mabubuo pa ang sarili niya dahil ang t

Ilang pagpindot pa ng doorbell ang ginawa ni Michael ngunit wala talagang nagbubukas ng pinto sa kaniya. Nilingon niya ulit ang batang nakatunghay lang din sa malaking bahay. “Sus, kuya, ganiyan na iyan sila simula nang yumaman. Nagbago na.”“Ano ang ibig mong sabihin?” Napalingon ulit siya sa malaking bahay dahil nagbabakasali siyang may lumabas man lang para lang pagbuksan sila ng pinto.“Hindi na nalabas ng bahay ang mga iyan. Hindi na rin napansin sa mga tao. Malaki na pinagbago ng pamilya nila. Mabuti pa noong buhay pa si Ate Klarisse ay hindi sila ganiyan. Basta, laki ng pinagbago.”“Kailan pa?” “Ang alin po?”“Kailan pa sila nagbago? Tapos kailan pa sila nagkaroon ng magandang bahay?”“Hindi ba po at namatay si Ate Klarisse? Matapos yata ilubong si Ate Klarisse ay umuwi sila ritong mag-asawa. Sabi nga nila Nanay, eh, parang wala lang daw sa kanila na namatay ang anak nila. Parang masaya pa nga raw sila. Naging tsismisan sila rito. Tapos ayon, wala pa yatang isang—”“Daniel,

“You have to eat. You have to be strong,” ana ni Klarisse. It’s been a year since the accident, but he’s still recovering from his injuries, lalo pa at on-going pa ang therapy niya para makalakad siya ulit.Michael bitterly smiled.This is life!His fucking life!Nawala na sa kaniya ang nag-iisang babae na minahal niya, at heto pa siya ngayon, kailangan ng alalay para lang makatayo.Tatlong buwan siyang naglagi sa hospital, iyon ang pagkakaalala niya.Nang magising siya sa aksidente ay nasa Manila na siya. At si Audrey ang unang taong nakita niya.She's his personal doctor. Michael still remembers kung ano ang sinabi sa kaniya ni Aubrey.“Are you out of your mind?! Nagpapakamatay ka ba?! Dahil ano? Dahil sa babaeng iniwan ka para lang sa lalaking may pera?! Are you really that stupid?!”And he remembers how he responded to her.“Y-you're right, Audrey, all I wanted is to die para na rin matapos ko na ang pagiging miserable ko.” Tumingin siya sa kisame na para bang doon niya makikita a

Hanggang sa makauwi si Michael sa apartment nila sa New York ay hindi niya makalimutan ang batang nakausap niyang sa boutique. May kung ano talaga sa bata na hindi niya maipaliwanag.Hindi niya nga lang ito nakausap nang matagal dahil nga tinawag na ito ng yaya.Ang hindi niya lang maintindihan ay ang kung ano ang mayroon sa loob ng boutique. Naroon din kasi ang pakiramdam na hindi niya mabigyan ng pangalan.Sa tingin niya pa nga ay mau nakamasid sa kaniya sa loob ng boutique ngunit hindi niya lang makita kung sino. Pero malakas talaga ang pakiramdam niya na mayroong nakatingin sa kaniya.Isang pagtapik sa balikat niya ang naging dahilan para matauhan siya.“Malayo ang tingin, wala namang tinatanaw,” kantang pagkantiyaw sa kaniya ng kapatid niya.Napatingin siya sa tiyan ng kapatid. “Mabuti naman at okay na.” Mahina niya itong hinila at pinaupo sa hita niya. “Ang laki na ng baby ko. At magkakaroon na ng baby. Kailan mo balak sabihin kay Eros ang tungkol sa pagbubuntis mo?”Kanina, bag

“He tried to rape me!”Matinding pag-iling ang ginawa ni Michael, but he could not talk. Hanggang ngayon kasi ay lango pa rin siya sa droga na sigurado siyang si Audrey ang may gawa. Napatingin siya sa ina niya. Umiiyak ito at halatang tuliro at hindi alam ang gagawin. They were not prepared for this. Sabagay, sino nga ba ang mag-aakala na ang babaeng propesyonal at tinuring niyang kaibigan ay gagawin ang imoral na hakbang para makuha nito ang gusto?Napatingin si Michael sa mga taong nakapalibot sa kaniya. Hindi niya ang mga ito kilala pero alam niyang mga binayaran ito ni Audrey para sa larong ito. “H-hindi k-ko alam a-ang gagawin ko sa iyo, M-Michael. H-hindi kita pinalaking ganito. I t-thought you’re f-fine! A-akala ko a-ay o-okay ka na m-matapos mawala ni Klarisse. I did not even expect n-na maging si Dr. Aubrey a-ay gagawan m-mo nang h-hindi maganda. And l-look a-at you!” Itinuro siya ng ina at hinampas sa braso. “You’re too high to talk! Diyos ko! G-ganito ba ang i-itinuro