Nang dumating ang mga pulis ay kaagad lumabas si Klarisse at pinuntahan si Michael. Sa bawat sandali na nasa loob siya kanina, habang sila Eros at Michael ay nasa labas at walang kasiguraduhan ang buhay ay hindi man lang siya tumahan sa pag-iyak. Hindi niya talaga mapapatawad ang sarili niya kapag may nangyari na masama kay Michael at kay Eros. Nang makita ni Klarisse si Michael ay kaagad siyang tumakbo palapit sa lalaki at yumakap dito. Pero hindi pa man nakakaganti ng yakap sa kanya ang lalaking minamahal ay kaagad na siyang kumalas dito. Agad niyang tiningnan ang sugat nito sa noo, at ang sa balikat. Tumingin siya sa mga mata nito habang nanginginig ang mga labi sa pagpipigil na maiyak. “Okay ka lang ba?” tanong niya but that was so stupid of her. Bakit niya pa kailangan na magtanong kung okay lang ito gayong may butas ito sa balikat? Out of sanity ay pinukpok niya ang ulo niya. “Ang tanga-tanga ko talaga kaya ako niloloko, eh. Kaya ako pinagsasamatalahan ng dahil sa katangahan k

“At tungkol naman sa pagyaman ko, madali lang ang naging paraan. Mayaman ang ama namin ni Honey. And thanks to him, nakamit ko nang mas maaga ang pangarap ko,” saad ni Michael. “Ano ba ang pangarap mo? Ang yumaman nang husto? Psh! Lame.” Binuntutan pa ni Klarisse ng tawa ang sinabi niya kay Michael. “Sabihin na nating isa na nga iyon. But it’s not the main reason.” “Ano naman ang main reason mo, aber?”“Wala ka ba talagang ideya?” Maliban sa tunog ng paghampas ng alon ay ang malakas na tibok ng puso ni Klarisse ang nararamdaman niya. Kung puwede lang matunaw ang isang tao katulad ng ice cream o ng kandila, baka kanina pa siya tunaw dahil sa mga titig nito sa kanya. Ang mga mata pa naman nito kung makatingin ay para bang siya na ang pinakamagandang babae sa balat ng lupa. “Wala, eh,” sagot niya kahit pa may ideya na siya kung ano ang gusto nitong ipahiwatig sa kanya. “Ano ba iyon? Tell me.”Kumilos si Michael at pumunta sa likuran niya. Doon ito pumwesto at niyakap siya mula sa li

Habang nasa biyahe silang lahat papunta sa lugar nila Michael ay hindi maampat ang kaba sa dibdib ni Klarisse kaya naman halos mahirapan siyang huminga. She’s almost out of breath. Gusto niyang umiyak dahil sa sitwasyon niya. But she was too bless sa kabila ng sitwasyon niya. Sino ba ang mag-aakala na mayroon silang pangalawang pagkakataon sa buhay ni Michael?God is really good. Dahil sa kabila ng sakit niya ay biniyayaan siya ng Diyos ng mga taong handa siyang tanggapin at mahalin nang walang kapalit. Napatingin siya kay Michael na nasa tabi niya. Nakahawak ito sa kamay niya para bang takot itong mawala siya. Itinaas ni Klarisse ang kamay niyang hawak ni Michael at dinala sa labi niya upang halikan ito. “I love you,” anas niya sa lalaking mula pa noong una ay minahal niya na. “Mahal din kita, Gang, mahal na mahal.” Michael planted a kiss on his lips. Napapikit si Klarisse sa ginawang iyon ng lalaki. It felt nice. Having Michael beside her is really a good thing. Hindi lang kasi l

Nang kumilos si Klarisse mula sa kinahihigaan nito ay agad hinawakan ni Michael ang kamay nito. Mahigpit ang hawak niya rito na para bang takot siyang mawala sa kanya ang babae. “How are you, Gang?” puno ng pag-aalalang tanong ni Michael sa babae.Kahit nahihirapan ay ngumiti si Klarisse. Ang mga labi ng babae ay tila ba labi ng taong uminom ng isang litrong suka dahil sa putla. Michael wanted to cry, pero ayaw niyang ipakita kay Klarisse na mahina siya.Yes, he felt weak right now, but it doesn’t mean that na kailangan niyang ipakita kay Klarisse iyon. Gusto niyang ipakita kay Klarisse na matatag siya para hindi ito panghinaan ng loob.Kumilos si Klarisse, gusto nitong umupo kaya agad itong tinulungan ni Michael. Dahan-dahan ang naging pagkilos ni Michael na para bang isang babasaging porselana ang babaeng iniibig.“S-salamat,” saad ni Klarisse sa gitna ng paghabol ng paghinga. Sa kaunting pagkilos na ginawa niya ay halos pangapusan na siya ng hininga. And she knew how bad is her con

Dahil nga naiintindihan ni Honey ang sitwasyon ng kapatid ay hindi na siya nagpumilit pang pakiusapan ito na harapin ang porblema nila sa kompanya. Total naman, kapag naging maayos na ang kinakaharap nitong problema ay magkukusa ito. “Ano? Magkita na lang tayo sa Manila?” saad ni Honey sa kapatid. “Sumabay ka na lang kaya sa amin.” Hindi alam ni Michael kung bakit siya kinakabahan. Gusto niyang mag-stay ang kapatid at sumabay na lang sa kanila sa pagluwas sa Manila. Ngumuso si Honey. “Uuna na ako, ano ka ba. May kailangan lang akong kausapin. And besides, naghihintay sila Charlotte at Greta sa akin. Silang lahat naghihintay sa akin. We will figure out kung ano ang magandang gawin.”“Pero...”“Luh? What's with that attitude, Kuya? Why all of the sudden ay ganiyan ka? Ano ang problema? Natatakot ka ba na i-ambush ako?” pagbibiro ni Honey sa kapatid niya. “Honey, ano ba iyan,” saway ni Michael kasabay ng pag-usbong ng kakaibang kaba sa kaniya. Hindi niya alam kung bakit nagkaganito n