“แต่พี่สะใภ้หลินคนที่ช่วยชีวิตเขาครั้งนั้นไม่ใช่…”ก่อนที่เธอจะพูดจบ นางลินก็ปิดปากของเธอไว้“คุณหนู เก็บสิ่งนี้ไว้ในใจของเราและอย่าพูดถึงมันอีก คนเดียวที่สามารถช่วยอาจารย์ฟู่ได้ก็คือคุณ หนูจำไว้”หลินเสวี่ยเหวยพยักหน้า......ตกดึกฟู่ซือเยี่ยน ออกจากโรงพยาบาลและไปที่บาร์เพื่อตามหา กู่เยี่ยนโจวหลังจากนั่งลงแล้ว เขาก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาโดยไม่พูดอะไรสักคำแล้วดื่มไปในอึกเดียวจากนั้นเขาก็เอนตัวไปบนโซฟา แขนสีขาวเย็นชายาวห้อยพนักพิงอย่างเกียจคร้าน ขายาวห้อยหลวม เสื้อผ้าติดกระดุมครึ่งตัว แต่ไม่มีความรู้สึกโป๊เลย กลับกลายเป็นว่ากลับมีท่าทีที่นักพรตอย่างมาก .“เฮ้ เราตกลงที่จะสนับสนุนจิงซิง ทำไมนายถึงดื่มหนักขนาดนี้เมื่อเข้ามา?”ขณะที่เขาพูด กู่เยี่ยนโจว ก็เติมไวน์แล้วหยิบมันขึ้นมา: "ที่นี่ ฉันขอให้ จิ่งสิง เดินทางอย่างราบรื่นหลังจากความยากลำบากทั้งหมด"ชายผู้ถูกคลิกมีบุหรี่อยู่ในปาก เขามีตาชั้นเดียว ผมสั้น ใบหน้าเรียบเนียนและเด็ดเดี่ยว และมีรอยแผลเป็นที่หน้าผากยาวไปจนถึงปลายคิ้วไม่น่าเกลียด แต่ค่อนข้างหยิ่งและดุร้ายฟู่ซือเยี่ยน ก็หยิบไวน์ขึ้นมาเช่นกัน และทั้งสามคนก็ดื่มมันหมดใ

"..."ฟู่ซือเยี่ยน ขมวดคิ้วอย่างหนักจนแทบจะมีน้ำไหลออกมานี่เธอใจร้อนขนาดนั้นเลยเหรอ?เขาเหลือบมองผู้หญิงตรงหน้า เธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างมีเสน่ห์เมื่อคืนก่อน แต่ตอนนี้ใบหน้าของเธอห่างไกลจนดูเหมือนคนแปลกหน้าที่เธอไม่มีความเกี่ยวข้องด้วยดวงตาของเขาเย็นชา: "ฉันมีนัดกับมิสเตอร์เหอทีหลัง!"“คุณฟู่ คุณจำไม่ผิดเหรอ? มีนัดกับนายเหอคืนพรุ่งนี้”หมิงซี ยังเปิดแท็บเล็ต พลิกดูแผนการเดินทาง แล้วยื่นให้ ฟู่ซือเยี่ยน ให้เขาตรวจสอบฟู่ซือเยี่ยน รู้สึกคันฟัน เขากัดฟันแล้วพูดว่า "ใช่ เขาโทรหาฉัน!""เอาล่ะ."“ออกไปซะถ้าไม่มีอะไรทำ!”ฟู่ซือเยี่ยน อารมณ์เสียอย่างอธิบายไม่ถูกและไม่ต้องการพบเธอเมื่อเห็นท่าทางที่รังเกียจของชายคนนั้น หัวใจ หมิงซี ก็บีบรัดอย่างควบคุมไม่ได้โชคดีที่อีกไม่นานเขาจะไม่ได้เจอเธออีกเธอยืนขึ้นและยื่นซองจดหมายที่เธอเก็บไว้ใกล้ตัวให้กับ ฟู่ซือเยี่ยน และพูดด้วยเสียงแผ่วเบา: "คุณฟู่นี่คือจดหมายลาออกของฉัน"“ หมิงซี ใครเป็นคนเรียกร้องให้งานนี้ตั้งแต่แรก? ตอนนี้ฉันจะไม่ทำถ้าฉันไม่ต้องการทำ คุณปฏิบัติต่อที่ทำงานเหมือนบ้านหรือไม่”คิ้วหล่อ ฟู่ซือเยี่ยน เต็มไปด้วยความโก

ซ่งซินบูชาหลินเสวี่ยเว่ยอย่างไม่ลืมหูลืมตา แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้จริงจังอะไร“ล้อเล่นเหรอ? ยังฝันไม่ตื่นเหรอ?”“คุณโทรมมาก คุณกำลังวางแผนที่จะทำให้คนอื่นหัวเราะด้วยการแต่งงานกับคุณหรือเปล่า? คุณนายฟูน่าจะมีความฝันแบบนี้ในชีวิตหน้าของเธอเท่านั้น!”“พี่ซีเหยีนจะแต่งงานกับพี่สาวเสวี่ยเว่ยเท่านั้น เขารักเธอมาก เขาจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ยากจนอย่างเธอได้ยังไง!”“ฉันว่าเธอบ้าไปแล้ว รีบกินยานะ ผู้หญิงโง่!”ซ่งซินระเบิดประโยคแล้วประโยคเล่าราวกับว่าเธอกินไดนาไมต์ยิ่งเธอกังวลมากเท่าไร หมิงซี ก็ยิ่งสงบลง แต่เธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย โดยคิดว่านี่ไม่ใช่การศึกษาก่อนคลอดที่ดีในเวลานี้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้านนอกได้ยินเสียงข้างในจึงวิ่งเข้าไปถามด้วยความเคารพว่าเกิดอะไรขึ้นซ่งซินตะโกนใส่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย: "ทำไมแกไม่โยนยัยผู้หญิงนี่ออกไปจากที่นี่ล่ะ"หมิงซี มากินข้าวกับชายชราทุกเดือนและเป็นแขกประจำที่นี่ ส่วนคุณซ่งเป็นญาติของตระกูลฟู่และเป็นแขกคนสำคัญในขณะนี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเล็กน้อย โดยไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไรความลังเลของเจ้าหน้

คุณฟู่โกรธมากจนมือสั่น คนโง่เขลาสองคนนี้กล้าทำแบบนี้กับยัยหนูซีเขาไม่อยากเห็นมันเลยแม้แต่นาทีเดียวมิสเตอร์ฟู่ทุบไม้เท้าของเขาลงบนพื้นอย่างแรงแล้วสั่งว่า: "พวกเขาจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในที่นี่อีก"เหวินเหม่ยจวนแทบไม่เชื่อหูของเธอ เธอรู้ว่ามิสเตอร์ฟู่มักจะใจดีกับรุ่นน้องของเขาอย่างง่ายดาย แต่เขาไม่เคยโกรธขนาดนี้มาก่อนใบหน้าของเธอสั่นเทาและเธอต้องการขอความเมตตา แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคว้าแขนของเธอแล้วลากเธอออกไปภายในเวลาไม่ถึงสามสิบวินาที ทั้งคู่ก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโยนออกไปห้องพักก็สะอาดอีกครั้งมิสเตอร์ฟู่เดินไปหา หมิงซี ด้วยสีหน้าเป็นทุกข์: "สาวน้อยซี เธอโดนรังแกแล้ว""คุณปู่ ฉันสบายดี"“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วๆ ระวังหนาว”คุณปู่มีห้องพิเศษสำหรับเธอในบ้านเก่า และมักจะเก็บเสื้อผ้าใหม่ไว้สำหรับสี่ฤดูกาลหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว หมิงซี ก็ลงไปชั้นล่างเพื่อกินข้าวกับปู่ของเขาระหว่างมื้ออาหาร ฟู่ซือเยี่ยน นั่งข้างเธอ เมื่อเนื้อลูกวัวผัดมาถึง ฟู่ซือเยี่ยน จำได้ว่าเธอชอบกินมันจึงยื่นชิ้นหนึ่งให้เธอแต่ หมิงซี ไม่ได้สังเกตเห็น จึงใช้ตะเกียบจิ้มข้าวอย่างเหม

เมื่อเห็นว่าชายชราหายใจถี่ ๆ หมิงซี ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงรีบเข้าไปอธิบายขณะเดินไปตามหลังของเขา: "คุณปู่ อย่าตำหนิซือเยี่ยน หนูไม่ต้องการท้องเองค่ะ"“ยัยหนูซี อย่าโกหกปู่ ถ้าเด็กสารเลวคนนี้ไม่ต้องการ บอกปู่และปู่ให้ทุบตีเขาให้ตาย!”หมิงซี ฝืนยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า "หนูไม่ได้โกหกค่ะ หนูอยากสนุกกว่านี้และไม่อยากเป็นแม่เร็วขนาดนั้น"ชายชรามีพิรุธ หมิงซี เกลี้ยกล่อมชายชราอยู่พักหนึ่งและทำให้เขาหัวเราะในที่สุด จากนั้นเขาก็เดินตามนางจางขึ้นไปกินยาเมื่อกลับไป หมิงซี ต้องการกลับไปที่อ่าวชิงสุ่ยด้วยตัวเอง แต่ ฟู่ซือเยี่ยน ยืนกรานที่จะขับรถให้เธอรถเงียบ และทันใดนั้น ฟู่ซือเยี่ยน ก็พูดว่า: "อย่าเพิ่งบอกปู่เกี่ยวกับการหย่าร้างเลย""ดี"ไม่จำเป็นต้องพูด หมิงซี ไม่ต้องการให้คุณปู่ของเขารู้ว่าตอนนี้ร่างกายของเขาทนต่อการโจมตีใด ๆ ไม่ได้“แม้ว่าคุณจะหย่าร้าง คุณก็สามารถกลับไปหาคุณปู่ได้ตลอดเวลา” ฟู่ซือเยี่ยน กล่าวเสริมหมิงซี มีความสุขตามธรรมชาติ และเธอก็พูดว่า "ตกลง"“เธอพูดเป็นคำเดียวรึไง” ฟู่ซือเยี่ยน ถาม"..."“ท้องโอเคไหม? พรุ่งนี้ไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพกันดีกว่า”“ไม่จ