หลังจากแม่เฒ่าเซี่ยงล้มลง นิ้วมือของนางก็กระตุก เห็นได้ชัดว่านางแสร้งทำเป็นขึ้นมาขณะที่นางกำลังจะกระซิบคำพูดสองสามคำกับนางจาง ก่อนที่จะได้เอ่ยอะไรออกมา ซูหวั่นก็รีบกระโจนเข้ามา แสร้งทำเป็นห่วงใยเพื่อบีบนางจางออกไป“ท่านย่า ท่านย่าจะต้องไม่เป็นอะไรนะคะ!”ซูเหลียนเฉิงและนางหลี่ก็เงยหน้าขึ้นอย่างเป็นกังวลด้วยเช่นกัน แต่ซูเหลียนเฉิงไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ จึงต้องการให้นางหลี่เข้าไปดูแทนแต่ซูลิ่วหลางได้รับคำสั่งมาจากซูหวั่นแล้ว เขาจึงพยายามดึงนางหลี่เอาไว้ไม่ให้นางเดินเข้าไปเพราะหากนางหลี่เดินเข้าไปแล้วแม่เฒ่าเซี่ยงเกิดคิดแว้งกัดขึ้นมาอีกครั้งก็คงต้องหมดกัน!“พี่รอง ดูสิพี่ทำให้แม่โกรธขนาดไหน”ซูฉางโซว่บ่นพึมพำออกมาสองสามคำ“ถ้าเป็นข้านะ ข้ามีที่ซุกหัวนอนก็พอใจแล้ว ทำไมจะต้องทำให้ท่านแม่ลำบากใจด้วย มันไม่เหมือนพี่คนเดิมเลยนะ หรือว่าพี่ไปได้ยินใครเขาพูดมา”เพราะซูเหลียนเฉิงเป็นที่ซื่อๆมาโดยตลอดจู่ๆก็มีความคิดอย่างอื่นขึ้นมาจะต้องเป็นเพราะฟังคำใส่ร้ายจากนางหลี่อย่างแน่นอนคำพูดแบบนี้มันคือการตีวัวกระทบคราดชัดๆ จากนั้นเขาก็ยังขยิบตาให้กับภรรยาของตัวเองอีกด้วยและนางหวางก็ยิ้มกว้างพร้

นางหวางจึงตอบรับไปว่า“มาแล้วค่ะ แต่ไปตักน้ำแล้ว”นางรู้อยู่แล้วว่า คนของห้องรองนั้นรับมือไม่ได้ง่ายๆเลย!แม่เฒ่าเซี่ยงถ่มน้ำลายลงบนพื้น“คอยเฝ้าห้องครัวเอาไว้ดีๆ อย่าให้คนของบ้านรองนั่นมาขโมยน้ำมันกับเกลือไปได้!”นางจางและนางหวางตอบรับอย่างพร้อมเพรียงกัน และรับปากเสียงดังว่าพวกนางจะคอยจับตาดูเอาไว้ให้ดี“ท่านย่า”ซูฝูเดินเข้ามาอย่างสง่างาม โดยมีซูหรงตามหลังมาด้วยเมื่อแม่เฒ่าเซี่ยงเห็นสองพี่น้องเดินเข้ามา แววตาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ห้องรองเป็นพวกที่มาทวงหนี้ แต่พี่น้องสองคนนี้ไม่ใช่“นังหนูฝูเจ้ามาที่ห้องครัวทำไมกัน ที่นี่สกปรกจะตายไป อีกอย่างเจ้าก็ยัง......”ขณะที่พูด นางก็มองไปยังท้องของซูฝูแม้ว่าจะยังไม่เห็นท้องโตก็ตาม แต่ท้ายที่สุดด้านในนั้นก็มีลูกของท่านชายเจียงในเมืองอยู่หากทำได้ดี สกุลซูก็อาจจะบินขึ้นฟ้าไปเลยก็ได้!“มีอาการเป็นยังไงบ้าง？”แม่เฒ่าเซี่ยงดึงซูฝูเข้ามาและกระซิบข้างหู โดยกดเสียงให้เบาที่สุดซูฝูหน้าแดงระเรื่อย แล้วพูดอย่างเคอะเขินออกมาว่า“ท่านย่า ข้าไม่มีอาการอะไรเลย แค่หิวเร็วและกินเยอะกว่าปกติไปสักหน่อย อาการอื่นๆไม่มีนะคะ”“กินเยอะจะต้องได้ลูกผู้ชายอย่างแน่

นางหลี่หยุดการเปิดฝาหม้อ และมองไปยังห้องหลักอย่างสับสนเพราะเสียงเอะอะโวยวายของทางนั้นสามารถได้ยินไปครึ่งค่อนหมู่บ้านนิสัยของแม่เฒ่าเซี่ยงเป็นอย่างไร นางเป็นลูกสะใภ้มานานหลายปีขนาดนี้แล้วก็รับรู้ได้โดยปริยาย ด้านนอกต้องเกิดอะไรขึ้นอย่างแน่นอน ควรจะไปดูสักหน่อยไหม？ซูหวั่นกำลังโยนฟืนเข้าไปในเตา แน่นอนว่านางรู้ความคิดของนางหลี่ดีนางหลี่ค่อนข้างจะเป็นกังวลขึ้นมาง่ายๆ และใจอ่อนกับทุกๆเรื่อง นางจำเป็นต้องปรับนิสัยนางเสียไม่ ไม่เช่นนั้นต่อไปคงเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นได้ในอนาคต“ท่านแม่ เราทำในสิ่งที่เราควรทำเถอะ ไม่ต้องกังวลอะไรมากมายขนาดนั้น”“ทางนั้นเกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า？”นางหลี่นึกถึงตอนที่ซูหวั่นออกจากห้องครัวไปก่อนหน้านี้ และนางคิดว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวกับซูหวั่นอย่างแน่นอน นางเลยกระวนกระวายใจอยู่แบบนี้เกิดอะไรขึ้นในห้องหลัก？เมื่อนึกถึงท่าทางของซานหลาง ซื่อหลาง และอู่หลางขึ้นมา ซูหวั่นก็อยากจะหัวเราะเสียจริงๆ คาดว่าเนื้อไก่จานนั้นคงจะถูกจัดการจนไม่เหลือซากอย่างแน่นอนและนางก็พูดอย่างจริงจังว่า“ท่านแม่ ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ให้ข้าไปดูสักหน่อยเอาไหม？”นางหลี่ลังเลใจ ไม่รู้ว่าควร

ในค่ำคืนนี้ คนในบ้านสกุลซูมีความคิดที่แตกต่างกันออกไปแม่เฒ่าเซี่ยงนอนคร่ำครวญอยู่บนเตียงอิฐไฟด้วยความโกรธ และพลิกตัวไปมาเกือบจะทั้งคืนพอคิดถึงเรื่องที่นางหลี่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับนางก็โกรธขึ้นมาทันที ไหนจะนังเด็กสารเลวซูหวั่นนั่นเอง ตามที่คาดเอาไว้นังเด็กผู้หญิงแบบนี้เก็บเอาไว้ไม่ได้จริงๆดูเหมือนว่าจะต้องหาวิธีแอบขายซูหวั่นไปเป็นเด็กล้างเท้าให้คนในเมืองเสียแล้ว!เมื่อพ่อเฒ่าซูเห็นว่านางยังไม่นอนอีก ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมาว่า“ขี้กลากขึ้นหลังของเจ้าแล้วหรือยังไง พลิกไปพลิกมาอยู่ได้ เจ้าไม่นอนแต่ข้าต้องนอนนะ พรุ่งนี้เช้าจะต้องไปถางหญ้าที่นาอีก!”แม่เฒ่าเซี่ยงพึมพำอย่างเย็นชา และไม่ต่อปากต่อคำกับพ่อเฒ่าซูแต่อย่างใด เพียงแค่ถามขึ้นมาว่า“ตาเฒ่า เจ้ารู้สึกหรือเปล่าว่าครอบครัวเจ้ารองเปลี่ยนไปแล้วนะ ส่วนนังหนูหวั่นนั่นก็ดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนตั้งแต่กระโดดน้ำตายมา!”“หมาพอมันจนตรอกจริงๆก็ยังกระโดดข้ามกำแพงได้เลย เจ้าบีบบังคับครอบครัวเจ้ารองขนาดนั้นยังจะไม่ให้ครอบครัวเขาออกมาโต้ตอบบ้างเลยเหรอ？ยายเฒ่า ไม่ใช่ว่าข้าจะต่อว่าเจ้านะ ทำอะไรก็ต้องมีมโนธรรมในใจบ้าง ครอบครัวเจ้ารองดีกับเราขนาดไหนแ

ซูหวั่นรู้ดีว่ามีคนของเสี่ยวเฮยต้านติดตามมา ซึ่งนางก็ไม่สนใจ เพราะถึงอย่างไรนางก็ต้องติดต่อกับเสี่ยวเฮยต้านอยู่แล้วเมื่อกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาเวลาย่ำค่ำแล้วกำแพงนั้นสร้างเสร็จค่อนข้างเร็ว โดยเสร็จสิ้นแล้วในตอนนี้ ส่วนห้องครัวและห้องส้วมนั้นสร้างยังไม่ถึงครึ่งบ้านในสมัยนี้สร้างขึ้นค่อนข้างจะง่าย แต่ฝนไม่รั่วก็ใช้ได้แล้ว ส่วนหลังคาก็มุงด้วยใบจาก และพบเห็นกระเบื้องได้น้อยมากต่อไปเมื่อหาเงินได้ ซูหวั่นวางแผนไว้ว่าจะสร้างบ้านใหม่ด้วยแผ่นอิฐ สำหรับบ้านในตอนนี้ ก็พอจะอยู่อาศัยไปก่อนไม่จำเป็นต้องใช้เงินอัดไปมากกว่านี้“ท่านพี่ ท่านพี่กลับมาแล้ว!”ซูลิ่วหลางนั่งเท้าคางอยู่ที่ประตูใหญ่ ดวงตาค่อยๆสว่างขึ้นมาหลังจากที่ได้เห็นซูหวั่นซูหวั่นหยิบแอปเปิลจากกระบุงหาบยื่นส่งให้ซูลิ่วหลาง“ไปกินในห้องนะ อย่าให้ใครเห็นได้ล่ะ”ไม่ใช่เป็นเพราะว่านางไม่อยากจะให้แอปเปิลกับพวกลุงซูชิง แต่ในยุคสมัยนี้ยังไม่มีผลไม้ที่เรียกว่าแอปเปิลอยู่เลยและการที่จะดึงออกมาจากอากาศ มันเป็นสิ่งที่อธิบายไม่ได้เลยซูลิ่วหลางถือผลแอปเปิลและวิ่งเข้าไปในห้องอย่างว่าง่ายซูหวั่นหิ้วไก่ป่าเข้าไปด้านใน พร้อมกับร้องเรียกนา