All Chapters of ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan: Chapter 11 - Chapter 20

“Punyemas!" Mura ni Dimitri. “Ano bang nakain ng babaing iyon? Kundi lutong pansit lang naman ni Ka Goring. “ Kanina, habang papunta siya ng bayan ay nadaaanan niya ang matanda. Nagbilin itong daanan siyang muli pagbalik dahil nagluto raw ito ng pansit para sa panauhin niya. Kitang -kita na nagustuhan iyon ni Rose, mukha ngang mahilig sa ganoong pagkain ang babae. Hindi niya matagalan ang presensiya nito. Wala itong ginawa kundi ang ngitian siya ng ngitian at tila nananadya pa. Ang epekto nito bilang babae ay tunay na nakakaligalig. Hindi nararapat na gawin nito ang mga ganoong bagay. Dapat ay ikinu-konsidera pa rin nito na isa pa rin siyang estranghero. Ngunit sa malas ay sadyang mabilis magtiwala ang dayo. Ang ginawa nitong pagyakap kanina ay isang indikasyon na nakuha na niya ang loob at pagtitiwala ng babae. Saksi siya kung paanong nagliwanag ang nahihintakutan nitong mukha; at kung paano nabuhayan ng loob mula sa pagka-bagabag. Paano na lamang kung katulad rin siya nila

“Aalis ka?" Usisa ni Rose kay Dimitri. Katatapos niya lang magligpit at maghugas ng pinagkainan nila. Isinampay niya ang pamunas na ginawang panuyo ng kamay. Lumapit siya kay Dimitri na noo'y kinukuha ang baril sa lalagyanan nito maging ang holster. Pagkatapos nilang mag almusal kanina ay pumasok ito ng banyo. Paglabas ay nakapaligo at nakabihis na rin. Pinaglandas niya ang mata sa binata. Suot ang medyo faded na cargo pants. Itim na kamiseta na pinatungan siyempre ng paborito nitong leather jacket. At walang, kamatayang combat shoes na sapin lagi sa paa. Hinayaan lang muna nitong nakalugay ang basa pang buhok. May bagong tubo na balbas sa pisngi na hindi na nito pinagka-abalahang ahitin. Anupa't sangganong-sanggano ang datingan. He looked more of a dangerously handsome hitman. That makes her swoon over him. She can't deny her attraction to this daredevil man. At matagal na niya iyong inamin sa sarili. Sa unang pagkikita pa lang nila ni Dimitri batid niyang nag

Parang batingaw sa simbahan na dumagundong sa pandinig niya ang tanong na iyon ni Dmitri. Umilap ang kanyang mga mata. Siya, magseselos? Bakit siya magseselos sa mukhang belyas na iyon na ipinaglihi ata sa sawa at may lahing tuko? Kung makapangunyapit talo pa ang linta na gustong sumipsip ng dugo. Alam niyang hindi magandang manlait ng kapwa, pero husme hindi niya mapigilan. She can't contain her annoyance. Sa tuwing maiisip na si Lita at Dmitri sa isang mainit na tagpo sa madilim na apat na sulok ng silid ay talaga namang tinutubuan siya ng sungay. Kulang na nga lang ay manakit siya. Kulang na lang ay sakalin niya si Dmitri sa mga oras na iyon. Girl pangitang-pangita ang pagseselos mo. Naninibugho ka 'wa ka naman "K" as in karapatan, bulong ng isang bahagi ng isip niya. Mabilis siyang umiling nungkang aminin niya iyon sa lalaki. Para ano? Pagtawanan siya nito at ni Lita? "Hell, no!" Tinabig niya ang braso ni Dmitri at marahang itinulak upang makawala sa pagkakakul

🌹Chapter Seventeen 🌹Naikuyom ni Dmitri ang mga palad. Napapamura. Inaamin niyang hindi niya naawat ang sarili kanina. Normal na madismaya si Rose dahil lumalabas na pinaglalaruan niya ang damdamin nito. Hindi siya manhid para hindi maramdaman na may nagbago na sa pagtinging inuukol ng dalaga para sa kanya. Alam niyang nagseselos ito kay Lita. At sa mga nangyari itong gabi ay naging mas malinaw sa kanya ang lahat. May pagtingin ang dalaga sa kanya, damang-dama niya iyon. Maging siya ay may espesyal na pagtangi sa babae. Naramdaman niya iyon sa unang pagtama pa lamang ng kanilang mga mata. Ngunit wala siyang plano na palawigin ang nararamdaman. Kaya hinayaan niya itong paniwalain ang sarili na may namamagitan sa kanila ni Lita. Hindi niya hahayaang buwagin ng bumabangong damdamin ang matigas na pader na itinanim niya sa kanyang puso. Dahil wala itong lulugaran sa madilim na bahagi ng pagkatao niya. Hindi siya kapat-dapat sa pag-ibig ni Rose. Mula sa

Humigit kumulang dalawang oras na nilang binabagtas ni Dmitri ang kahabaan ng kalsada, sa hinuha ni Rose. Pagkatapos ng biglaang pag atake ng pangkat nila Horan sa barrio ay agad na naghanda ang lalaki sa pag-alis. Ni hindi man lamang kinakitaan ng dalaga na ininda ni Dmitri ang mga tama at galos nito sa katawan. Nagkaron ito ng malaking sugat sa ulo dala ng mga ginawang paghampas ni Horan. Subalit ay tinalian lamang iyon ng bandana ni Dimitri upang maitago at maampat ang pagdurugo. At siya ang labis na nag-aalala para sa kalagayan ng binata. Bitbit ang isang may kalakihang bag na itim na sa hula niya ay pawang mga armas nito ang laman ay agad na silang tumulak paalis. Dalawang bayan na ang nadaanan nila ngunit mukhang walang balak na huminto ang lalaki. Nagpatuloy ang kanilang byahe. Ang sigurado lamang siya ay hindi iyon palabas ng San Fabian. Sa wakas ay inihimpil ni Dimitri ang motorsiklo nito sa likod ng isang may dalawang palapag na istraktura. Isa iyong lumang bahay ng