All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 371 - Chapter 380

1090 Chapters

บทที่ 371

มีความสนิทสนมกันเมื่อคืน ความสัมพันธ์ของหยุนเจิงและเสิ่นลั่วเยี่ยนพัฒนาครั้งใหญ่หยุนเจิงรู้สึกว่า ตัวเองใกล้หลุดพ้นคำว่า “ลูกกระจอก” ในอีกไม่นานแล้วแต่ว่า ตอนนี้เขาไม่มีจิตใจไปคิดถึงเรื่องลมดอกไม้หิมะพระจันทร์เหล่านั้นพวกเขาหน้าหลังใช้เวลาล่าช้าไปไม่น้อย ต้องเร่งไปยังซั่วเป่ยเมื่อพวกเขาออกเดินทางอีกครั้ง เสิ่นฮูหยินและเว่ยซวงล้วนแต่งตัวเป็นชาย พวกนางปะปนในกลุ่มคน คนทั่วไปก็ไม่แยกออกว่าเป็นหญิงหรือชายถึงเช่นไรพวกเขาก็หลอกลวงจักรพรรดิเหวิน จึงไปกล้าเดินทางอย่างเอิกเกริก เพื่อหลีกเลี่ยงการคาดเดาที่ไม่จำเป็นหลังออกเดินทางไปยังซั่วเป่ยอีกครั้ง หยุงเจิงได้ทำตามสัญญาเช่นกัน ให้เสิ่นลั่วเยี่ยนนำกองกำลังเดินทางล่วงหน้าไปกำจัดโจรให้พวกเขาได้รับบทเรียนจากการแว้งกัดของเมี่ยวอินมาก่อน เสิ่นลั่วเยี่ยนก็รอบครอบขึ้นมากวันเวลาต่อจากนี้ ถือได้ว่าไม่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันใดอีกแปดวันให้หลัง ในที่สุดพวกเขาก็ได้เห็นด่านเป่ยลู่ที่ยิ่งใหญ่ทรงอำนาจแล้วก่อนที่จะเร่งเดินทางถึงด่านเป่ยลู่ พวกเขาได้จัดการหาที่พักแรมให้คนครอบครัวเสิ่นแล้วถึงเช่นไรซั่วเป่ยกำลังจะเข้าสู่สงคราม เด็กน้อยเสิ่นเนี่ย
Read more

บทที่ 372

รองแม่ทัพตกใจเอ่ย “ตั้งแต่ก่อตั้งแคว้นมา นี่เป็นองค์ชายเพียงองค์เดียวที่ทำลายกฎเกณฑ์เพื่อแต่งตั้งฐานันดรศักดิ์!”“แต่งตั้งฐานันดรศักดิ์มีประโยชน์ใด?”เว่ยซั่วเอ่ยอย่างยี่หระ “ได้รับแต่งตั้งเป็นจิ้งเป่ยอ๋องฉายานี้แค่แต่งตั้งหลังเจ้าตายก็เท่านั้น!”แต่ง...แต่งตั้งหลังตาย?รองแม่ทัพประหลาดใจกล่าวเช่นนี้ องค์ชายหกผู้นี้ตายที่ซั่วเป่ยแทบจะกล่าวได้ว่าเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว?เมื่อเห็นท่าทางประหลาดใจของรองแม่ทัพ เว่ยซั่วอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าหัวเราะ “สำหรับฝ่าบาทแล้ว องค์ชายหกผู้นี้ตายที่ซั่วเป่ยมีประโยชน์มากกว่าที่เขามีชีวิตอยู่ เข้าใจหรือไม่?”รองแม่ทัพคิดชั่วครู่ ก็เข้าใจความหมายของเว่ยซั่วแล้ว“ได้ยินแม่ทัพพูดเช่นนี้ ข้ารู้สึกเหมือนฝ่าบาทจะใช้องค์ชายหกผู้นี้มาเป็นธงสังเวย?”รองแม่ทัพกล่าวอย่างหยอกล้อ“มันก็ไม่ต่างจากธงสังเวยไม่ใช่หรือ?”เว่ยซั่วหัวเราะ “เอาล่ะ เลิกพูดได้แล้ว พวกเขาใกล้ถึงแล้ว! แม้เขาจะไม่ได้ความคาดหวังจากฝ่าบาท แต่สุดท้ายก็ยังเป็นองค์ชาย หน้าตาก็ยังต้องรักษาสักหน่อย”“ใช่แล้ว ใช่แล้ว...”รองแม่ทัพหัวเราะตาม จากนั้นก็ทำท่าเคารพเลื่อมใสระหว่างที่พวก
Read more

บทที่ 373

หยุนเจิงกำลังจะถาม เกาเหอขี่ม้ามารายงาน “ท่านอ๋อง ทหารด้านหน้าต้องการจะตรวจค้นสัมภาระที่พวกเราบรรทุกมา ตู้กุยหยวนพวกเขาไม่ยอม กำลังขัดแย้งกับทหารเฝ้าประตู”ตรวจค้นสัมภาระ?เสิ่นลั่วเยี่ยนพลันตกใจตอนนี้นางรู้แล้ว ภายในโรงศพเหล่านี้ล้วนบรรจุเงินเอาไว้!หากถูกตรวจพบขึ้นมา ไม่แน่ว่าอาจเป็นปัญหา!หยุนเจิงขมวดคิ้ว มองเว่ยซั่วด้วยรอยยิ้มที่ไม่ได้ยิ้ม “แม่ทัพเว่ย แม้แต่ข้าล้วนต้องตรวจ?”“ท่านอ๋องปรีชา!” เว่ยซั่วยิ้ม “มิใช่ข้าจงใจทำให้ลำบาก แต่เป็นราชสำนักมีกฎเกณฑ์ ผู้ที่เข้าออกด่านเป่ยลู่ ล้วนต้องตรวจค้นอย่างเข้มงวด เพื่อป้องกันสายลับเป่ยหวนมีแผนการร้าย!”“สายลับเป่ยหวน?”หยุนเจิงเลิกคิ้ว “แม่ทัพเว่ยไม่คิดว่าภายในคนของข้ามีสายลับเป่ยหวนหรอกมั้ง?”“ข้าไม่กล้า!”เว่ยซั่วประสานหมัดคาราวะ “ข้าทำงานตามกฎ ขอให้ท่านอ๋องอย่าทำให้ข้าลำบากใจเลย!”เว่ยซั่วไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อยเดิมเขาก็ทำงานตามกฎราชสำนักอยู่แล้วต่อให้หยุนเจิงไม่พอใจ แต่ไม่อาจกล่าวสิ่งใดได้ถึงแม้เรื่องจนไปถึงฝ่าบาท ฝ่าบาทก็ไม่อาจตรัสได้ว่าสิ่งที่เขาพูดไม่ถูกต้องเสิ่นลั่วเยี่ยนขมวดคิ้ว สีหน้าบึ้งตึง “แม่ทัพเว่ย ราชสำนั
Read more

บทที่ 374

เกาเหอถามด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด ทหารที่คิดจะเปิดโลงศพได้ฟังก็ตกใจจะบอกว่าเรื่องเล็กมันก็เล็ก จะบอกว่าเรื่องใหญ่มันก็ใหญ่เช่นกันหากกลายเป็นเรื่องใหญ่ เว่ยซั่วแม่ทัพเฝ้าด่านเป่ยลู่ผู้นี้รับไม่ไหวแน่นอนทว่า เมื่อเผชิญกับคำถามเฉียบขาดของเกาเหอเช่นนี้ เว่ยซั่วยังคงไม่สะทกสะท้าน“นี่เป็นกฎของราชสำนัก!”เว่ยซั่วกล่าวอย่างวางตัวพอเหมาะพอดี “นอกเสียจากมีการอนุญาตพิเศษจากฝ่าบาท มิฉะนั้น ผู้ใดก็ตามล้วนต้องได้รับการตรวจค้น!”เกาเหอยังอยากจะกล่าวต่อ ทว่าหยุนเจิงยกมือให้หยุด“ให้เขาตรวจ!”หยุนเจิงสีหน้าเคร่งขรึมมองซั่วเว่ย จากนั้นก็คำรามใส่เกาเหอ “อย่าทำให้พวกเขาลำบากเลย! ไป เปิดโลงศพของข้าออก! ข้าอยากจะดู วันนี้พวกเขาจะค้นสิ่งใดออกมาได้!”“ท่านอ๋อง...”เกาเหอกล่าวด้วยความโมโห “เพิ่งจะเข้าซั่วเป่ยก็เปิดโลงศพ มันช่าง...”“ข้าสั่งให้เจ้าไป!”หยุนเจิงตวาด ใบหน้าบึ้งตึงเมื่อเห็นหยุนเจิงโมโห เกาเหอไม่กล้าพูดต่อแล้ว รีบมายังหน้าโลงศพใบหนึ่งปึง!เกาเหอเปิดฝาโลงด้วยฝ่ามือเดียว สีหน้าเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือกตวาดลั่น “เปิดตาสุนัขของพวกเจ้าดูให้ดี!”ทหารโดยรอบถูกแรงกดดันของเกาเหอควบคุมเอาไว
Read more

บทที่ 375

หลังจากผ่านด่านอย่างราบรื่น คณะเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองติ้งเป่ยเฉิงของผู้บัญชาการเว่ยเหวินจงผ่านด่านเป่ยลู่แล้ว อากาศเริ่มเปลี่ยนเป็นหนาวเย็นขึ้นมายังดีที่ซั่วเป่ยตอนนี้ยังไม่ได้เข้าสู่ฤดูหนาวอย่างเป็นทางการ มิเช่นนั้น สิ่งที่พวกเขาเห็นตรงหน้าก็จะกลายเป็นโลกที่เต็มไปด้วยหิมะน้ำแข็งแต่จากสถานการณ์ตรงหน้า อีกประมาณครึ่งเดือน ซั่วเป่ยเกรงว่าน่าจะเจอกับหิมะแรกของฤดูนี้แล้วซั่วเป่ยเขตพื้นที่กว้างใหญ่ไพรศาลซั่วเป่ยแม้เป็นพื้นที่มณฑลเขตปกครองตนเอง พื้นที่จริงมีขนาดเกือบใหญ่เท่ากับสองมณฑลดังนั้น ต่อให้พวกเขามาถึงซั่วเป่ยแล้ว เดินทางไปยังเมืองติ้งเป่ยเฉิง ก็ยังต้องใช้เวลาหลายวันซั่วเป่ยร่วมทั้งภายในด่านเป่ยลู่มีคูเมืองทั้งหมดเก้าแห่งแล้วเมืองติ้งเป่ยเฉิง โดยพื้นฐานแล้วถือว่าเป็นส่วนหน้าสุดของซั่วเป่ยด้านหน้าเมืองติ้งเป่ยเฉิง มีป้อมเมืองสุ่ยหนิงและป้อมเมืองจิ้งอันสองแห่งสามคูเมืองอยู่ในตำแหน่งทำมุมซึ่งกันและกัน รวมกันกลายเป็นแนวป้องแรกของซั่วเป่ยทหารประจำการของสามเมืองนี้รวมกัน นับคร่าวๆ ก็มีจำนวนเป็นแสนแล้วป้อมเมืองสุยหนิงและป้อมเมืองจิ้งอันห่างจากแม่น้ำไป๋สุ่ยประมาณยี่สิ
Read more

บทที่ 376

ตู้กุยหยวนพลันตกใจ เอ่ยอย่างตะลึงงัน “องค์ชายไม่คิดจะเป็นฝ่ายบุกก่อนกระมั้ง?”“ก็ไม่แน่ว่าต้องเป็นฝ่ายบุกก่อน”หยุนเจิงโกหก ยิ้มเอ่ย “ข้าแค่ต้องการ แอบไปดูเขตแดนเป่ยหวนเงียบๆ ทางที่ดีควรรู้สถานการณ์ในเป่ยหวนล่วงหน้า เพื่อประโยชน์ในการเตรียมตัวก้าวถัดไป”“เช่นนั้นหรือ?”ตู้กุยหยวนครุ่นคิด ชี้ไปยังสู้ฉวีทางตะวันออกเฉียงเหนือของซั่วเป่ยแล้วพูดว่า “จากตรงนี้เดินทางตรงไปยังทางตะวันออกเฉียงเหนือ ก็คือภูเขาหิมะมี้อวินต้นกำเนิดแม่น้ำไป๋สุ่ย กลางภูเขาหิมะมีหุบเขา น่าจะสามารถเข้าสู่เป่ยหวนได้ แต่ว่าหุบเขาแห่งนั้นขึ้นชื่อว่าเป็นดินแดนมรณะ...”“ดินแดนมรณะ?”หยุนเจิงไม่เข้าใจ “เหตุใดกล่าวเช่นนี้? หุบเขานี่อันตรายมากหรือ?”“อันตรายมากจริงแท้”ตู้กุยหยวนพยักหน้า “สถานที่แห่งนี้อันตรายเป็นพิเศษ คนม้าเข้าไป ล้วนต้องเจอกับฟ้าฝ่าจู่โจม...”พูดถึงแดนมรณะแห่งนั้น คำพูดของตู้กุยหยวนเหมือนกล่องที่เปิดออกแล้วดินแดนมรณะแห่งนี้ บางคนก็เรียกว่าแดนลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์แค่มีคนเข้าสู่ดินแดนมรณะแห่งนั้น ก็จะให้เทพขุนเขาขุ่นเคือง ปล่อยสายฟ้าฟาดลงมาไม่ว่าจะเป็นต้าเฉียนหรือเป่ยหวน ล้วนมีคนไม่เชื่อเรื่องร้า
Read more

บทที่ 377

สองวันถัดมา หยุนเจิงกำลังจะถึงเมืองหม่าอี้เฉิงเห็นว่าฟ้ามืดแล้ว หยุนเจิงคิดว่าคืนนี้จะพักผ่อนที่เมืองหม่าอี้เฉิงผ่านเมืองหม่าอี้เฉิงไป ก็จะเป็นเมืองติ้งเป่ยเฉิงแล้ว“รายงาน!”เวลานี้ ทหารม้ายามที่ส่งออกไปพาม้าสองตัวกลับมาไม่นาน ทหารยามมาถึงหน้าหยุนเจิง “รายงานท่านอ๋อง ระหว่างทางที่ข้าน้อยมาหม่าอี้เพื่อรายงาน พบสองคนนี้ พวกเขามาที่นี่ภายใต้คำสั่งของแม่ทัพใหญ่เว่ย”ขณะที่ทหารยามกำลังพูดจา ทั้งสองคนลงจากหลังม้าและทำความเคารพหยุนเจิง“เอ๋?”หยุนเจิงแปลกใจเล็กน้อย “แม่ทัพใหญ่เจียงฝากพวกเจ้าบอกสิ่งใดกับข้า?”หนึ่งในนั้นตอบทันที “แม่ทัพใหญ่ได้รับข่าวว่าท่านอ๋องมาถึงซั่วเป่ยแล้ว แม่ทัพใหญ่สั่งให้มารอเพื่อแจ้งกับท่านอ๋อง แม่ทัพใหญ่มาถึงหม่าอี้แล้ว งานเลี้ยงจะจัดขึ้นที่หม่าอี้ เพื่อต้อนรับท่านอ๋องและพระชายา”“เช่นนั้นก็ดีแล้ว!”หยุนเจิงหัวเราะ “พวกเจ้ารีบกลับไปแจ้งแม่ทัพใหญ่เว่ย ข้าจะไปถึงในไม่ช้า!”“ขอรับ!”ทั้งสองคนขึ้นหลังมาและจากไปอย่างรวดเร็วหยุนเจิงยกยิ้มมุมปาก สั่งให้มุ่งหน้าไปหม่าอี้ทันทีดีเหมือนกัน!ไม่ต้องไปเมืองติ้งเป่ยเฉิงหาเว่ยเหวินจงแล้ว ยังทำให้พวกเขาประหยัดเว
Read more

บทที่ 378

ต่อให้ได้รับการฝึกฝนแล้ว แต่กำลังทหารก็ยังคนละระดับชั้นกับทหารประจำการ!เพียงแต่ ต่อให้นางไม่พอใจมากเพียงใด ตอนนี้ก็จนปัญญานี่เป็นประสงค์ของจักรพรรดิเหวิน!เว่ยเหวินจงทำตามพระประสงค์ของจักรพรรดิเหวินต่อให้นางกระโดดลุกขึ้นมาสู้กับเว่ยเหวินจงสักตั้ง ก็ไร้ประโยชน์“ในเมื่อเป็นพระประสงค์ของเสด็จพ่อ ก็ตามนั้นเถอะ!”หยุนเจิงคร้านจะกล่าวสิ่งอื่นแล้วต่อให้กล่าวสิ่งอื่นก็ไร้ประโยชน์เช่นกันเขาจะปล่อยให้เว่ยเหวินจงขัดพระประสงค์ของเสด็จพ่อ จัดทหารชั้นยอดเก้าพันนายให้กับเขาได้หรือ?เขากล้าเสนอ แต่เว่ยเหวินจงต้องไม่มีทางตกลง!ได้!ต่อไปมีงานให้ทำแล้ว!ฝึกฝนทหารทำเกษตรไม่ใช่หรือ?ก็ได้!ความท้าทายนี้ ก็เป็นโอกาสเช่นกัน!หากต้องยึดครองทหารทำเกษตรเหล่านี้ ย่อมต้องง่ายกว่าพิชิตทหารชัดยอดเหล่านั้นมาก“ขอบคุณท่านอ๋องที่เข้าใจ”เว่ยเหวินจงกล่าวตามมารยาท จากนั้นก็หยิบจดหมายคำสั่งที่เตรียมไว้นานแล้วมอบให้หยุนเจิง “นี่เป็นจดหมายคำสั่งของข้า ท่านอ๋องนำคำสั่งนี้ไปยังค่ายทหาร รับช่วงต่อกิจการทหาร!”“ได้!”หยุนเจิงรับจดหมายคำสั่งมา ไม่มองเลยสักนิดและเก็บเอาไว้เวลานี้เอง เว่ยเหวินจงลุกขึ้น
Read more

บทที่ 379

ตอนเที่ยงสองวันให้หลัง ในที่สุดหยุนเจิงก็พาทุกคนมาถึงเมืองซั่วฟางทหารรักษาการเมืองของเมืองซั่วฟางได้เตรียมจวนแห่งหนึ่งให้หยุนเจิงเรียบร้อยแล้ว ไว้ใช้เป็นจวนอ๋องของเขาแน่นอน จวนแห่งนี้ก็เป็นแค่จวนอ๋องแต่เพียงชื่อเท่านั้นขนาดพื้นที่มีเพียงครึ่งเดียวของจวนอ๋องของหยุนเจิงที่เมืองจักรพรรดิแต่ว่า สำหรับหยุนเจิงแล้ว ก็ถือว่ามากพอแล้วตอนนี้พวกเขาขอแค่มีที่พักแรมชั่วคราวได้ก็พอแล้วหลังจากมอบเรื่องที่จำเป็นต้องจัดการภายในเรือนให้กับเยี่ยจื่อแล้ว หยุนเจิงและเฉินลั่วเยี่ยนพาคนไปยังค่ายทหารที่อยู่นอกเมืองซั่วฟางห่างไปสิบกว่าลี้ทันทีมีจดหมายคำสั่งของเว่ยเหวินจงอยู่ในมือ หยุนเจิงเข้ารับช่วงต่อกิจการทหารในค่ายได้อย่างราบรื่นครึ่งชั่วยามต่อมา ทหารทุกคนในค่ายและหัวหน้าน้อยใหญ่ล้วนมารวมตัวกันที่สถานฝึกเงยหน้ามองดูแล้ว จำนวนคนก็ไม่น้อยเลยไม่แน่ว่าจะมีแค่จำนวนเก้าพันอย่างไรก็ควรทะลุหมื่นแล้ว!แต่คุณภาพทหารทำเกษตรเหล่านี้ไม่ได้เรื่องเท่าใดหยุนเจิงกวาดตามองคร่าวๆ ก็สามารถเห็นชายชราผมขาวได้อยู่หลายส่วนเห็นอายุของพวกเขา อย่างน้อยก็ควรใกล้ห้าสิบแล้ว!มารดามันสินี่จะไปสู้รบหรือมาบ้านพ
Read more

บทที่ 380

เวรเอ๊ย!ตอนที่อยู่ในเมืองจักรพรรดิ เขายังคิดว่าบวกกับทหารจวนของเขา เขาก็จะเป็นแม่ทัพที่มีทหารทั้งหมดหนึ่งหมื่นนายแล้วผลปรากฏว่ามาถึงซั่วเป่ย ก็ลดจำนวนของเขาลงสี่ส่วน!นี่มันสี่ส่วนที่ใดล่ะ!เห็นได้ชัดว่าลดจนเหลือแต่กระดูก!อีกทั้ง นอกจากม้าศึกที่พวกเขาพามา ม้าศึกทั้งค่ายใหญ่มีไม่ถึงยี่สิบตัวด้วยซ้ำ!กล่าวให้ถูกต้องคือ ไม่มีแม้แต่ตัวเดียว!ม้าศึกเดิมที่มีอยู่นั้น ล้วนถูกย้ายไปเป็นพาหนะชั่วคราวของขุนพลระดับกลางและระดับล่างม้าที่อยู่ในค่าย ล้วนเป็นม้าล่อ!ไถนาในเวลาว่าง ช่วงสงครามก็เป็นม้าล่อส่งเสบียง!อย่าว่าแต่ม้าศึกเลย คนมากมายแม้แต่ชุดเกราะล้วนไม่มี!เสิ่นลั่วเยี่ยนได้ฟังผลลัพธ์นี้ก็โมโหอัดอั้นเช่นกัน กัดฟันกล่าว “เว่ยเหวินจงเจ้าสารเลวนี่ จงใจส่งพวกคนชราอ่อนแอขี้โรคเหล่านี้ยัดเยียดให้พวกเรา!”“เรื่องนี้เขาคงไม่ได้ตั้งใจ”ตู้กุยหยวนอธิบาย “ทหารทำเกษตรของทุกค่าย ล้วนสถานการณ์ไม่ต่างกัน! ดังนั้นกองทหารมณฑณทางเหนือความจริงมีทหารสามแสนกว่าคน แต่ทุกคนล้วนพูดกองทหารมณฑณทางเหนือมีทหารจำนวนสองแสน...”ในสายตาคนทั่วไป ทหารทำเกษตรเหล่านี้เดิมก็ไม่นับรวมอยู่ในกองกองทหารมณฑณทางเหนื
Read more
PREV
1
...
3637383940
...
109
DMCA.com Protection Status