Semua Bab โคตรคนยอดปรมาจารย์: Bab 1091 - Bab 1100

พลังของเขาได้พัฒนาไประดับหนึ่งแล้วต่อไป หากเย่ซิวต้องการก้าวข้ามจากขั้นสูงไปสู่ขั้นสมบูรณ์ เขาจะต้องใช้ทรัพยากรมหาศาลยิ่งขึ้นต่อให้ฝึกฝนกับผู้หญิงทั้งสามคนนี้ต่อไปอีกสิบปีก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะบรรลุถึงระดับนั้นเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับปัญหาความเหนื่อยล้าไม่ได้หมายถึงร่างกายมันคือการที่ฝึกฝนกันบ่อยเกินไปจนทำให้อัตราการได้รับพลังลดลงก็เหมือนกับการเล่นเกมหากฆ่าสัตว์ประหลาดชนิดเดิมมากเกินไป ค่าประสบการณ์ที่ได้รับก็จะค่อย ๆ ลดลงในช่วงเวลานี้ สิ่งที่ควรทำก็คือไปล่าสัตว์ประหลาดตัวอื่นก่อนพอเวลาผ่านไปแล้วกลับมาใหม่ ค่าประสบการณ์ก็จะกลับมาเหมือนเดิมเย่ซิวลูบคางมองผู้หญิงสามคนตรงหน้าพลางคิดว่าจะจัดการกับพวกเธอยังไงดีถ้าฆ่าทิ้งไปก็ดูจะเสียของไปหน่อยแต่หากปล่อยไว้ก็อาจกลายเป็นภัยคุกคามในภายหลังหลังจากที่คิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา ก่อนจะเอ่ยกับพวกเธอว่า “ฉันจะปล่อยพวกเธอไป แต่พวกเธออย่ามายุ่งกับฉันอีก และห้ามทำร้ายคนของฉันเด็ดขาด”สิ่งที่ได้รับตอบกลับมาคือสายตาเย็นชาทั้งสามคู่เย่ซิวไม่ใส่ใจและยังคงพูดต่อไป “ถ้าพวกเธอไม่เชื่อฟัง ฉันจะปล่อยคลิปนี้ออกไปพวกเ

“จุ๊บ!”หวังซวงฝากรอยจูบไว้บนแก้มของเย่ซิว ก่อนจะรีบวิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็วพอถึงข้างนอก เธอก็เอามือกุมหน้าอกแน่นรู้สึกเหมือนหัวใจจะกระเด็นออกมาทางลำคอใบหน้าของเธอร้อนผ่าวจนแทบมีไอออกมา“แย่แล้ว เมื่อกี้เราหุนหันพลันแล่นเกินไป ไม่รู้ว่าอาจารย์จะโกรธไหม ถ้าเขาไล่เราออกจากสำนักจะทำยังไงดี…เฮ้อ แต่ถ้าถูกไล่ออกจริง ๆ ก็อาจจะดีเหมือนกัน…”เย่ซิวแตะแก้มตัวเองเบา ๆ แล้วส่ายหัวเล็กน้อย เขาไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้เลยในช่วงเวลาต่อจากนั้น เย่ซิวก็ใช้เวลาไปกับการบำเพ็ญร่วมกับเหล่าคนสนิทของเขาพร้อมกับออกคำสั่งใหม่ให้ปลูกเครื่องยาสมุนไพรภายในอาณาเขตของพวกเขาให้มากที่สุดนี่เป็นการเตรียมพร้อมสำหรับการฝึกฝนเก้าวัจนะลึกลับขั้นสองเมื่อบำเพ็ญขั้นที่สองเสร็จ เย่ซิวก็ยังต้องเดินทางไปยังประเทศวูอีกน่าอีเคยบอกกับเขาว่าขั้นแรก ๆ ของเก้าวัจนะลึกลับถูกพบอยู่แค่บริเวณรอบนอกของแผ่นดินบรรพชนเท่านั้นส่วนที่ลึกกว่านั้น เธอไม่สามารถเข้าไปได้ครั้งที่แล้ว เย่ซิวเองก็ไม่ได้เข้าไปสำรวจ เพราะแผ่นดินบรรพชนมีความพิเศษอย่างหนึ่งคือทางเข้าของมันจะปรากฏขึ้นทุก ๆ สามปีเท่านั้นและครั้งต่อไปที่จะเปิดก็อีกหกเ

“พี่เย่ นอนหรือยังคะ?”เสียงของหยางถิงถิงดังมาจากนอกประตูในห้อง เซี่ยชิงชิงกับหลิวอวิ้นพลันแสดงสีหน้าตื่นตระหนกเล็กน้อยพวกเธอเป็นคนที่ไม่สามารถเปิดเผยตัวได้อีกอย่าง คืนนี้พวกเธอก็ถูกเย่ซิวแอบพามาด้วยแต่ไม่คิดเลยว่าหยางถิงถิงจะโผล่มาในเวลานี้ เย่ซิวชี้ไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อส่งสัญญาณให้พวกเธอเข้าไปซ่อน จากนั้นจึงเดินไปเปิดประตูหยางถิงถิงยืนอยู่หน้าประตูด้วยรอยยิ้มสดใสวันนี้เธอสวมเดรสลายดอกไม้ เอวบางถูกคาดด้วยริบบิ้นสีสันสดใสรองเท้าผ้าใบสีขาวที่ใส่อยู่ทำให้เธอดูมีเสน่ห์แบบสาววัยรุ่นทั้งตัวเธอเต็มไปด้วยบรรยากาศสดใสบริสุทธิ์ในมือเธอถือกล่องอาหารสุญญากาศไว้ เมื่อเห็นเย่ซิว เธอก็ยิ้มหวานแล้วเอ่ยขึ้นว่า “สวัสดีตอนค่ำค่ะพี่เย่ ฉันทำต๊อกบกกีมานิดหน่อย อยากให้พี่ลองชิมดู”“เธอทำต๊อกบกกีเป็นด้วยเหรอ” เย่ซิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยหยางถิงถิงยิ้มอย่างเขิน ๆ “ก็ลองทำดูค่ะ ถ้าไม่อร่อยก็อย่าหัวเราะฉันนะ”“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ เข้ามาสิ”เย่ซิวให้เธอเข้ามาในห้องเธอเปิดกล่องอาหารและหยิบจานต๊อกบกกีออกมาดูจากภายนอกแล้ว หน้าตาดูดีใช้ได้เลยหยางถิงถิงหยิบตะเกียบแบบใช้แล้วทิ้งออกมา

แหวนผนึกของของเขากำลังเรืองแสงเย่ซิวคิดก่อนจะหยิบของสิ่งหนึ่งออกมามันเป็นรังไหมสีขาวเสี่ยวไป๋นั่นเองนานมาแล้วที่เย่ซิวพาเสี่ยวไป๋ติดตัวมาด้วยเพราะการกลายร่างของมันต้องใช้เวลานานมากเย่ซิวกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นจึงพกติดตัวไว้ตลอดเพื่อความปลอดภัยถ้ามีปัญหาอะไร เขาจะได้ช่วยจัดการได้ทันทีตอนนี้บนรังไหมเริ่มปรากฏรอยแตกร้าวเป็นเส้น ๆจนสุดท้าย หัวเล็ก ๆ ที่ดูมีเค้าโครงของสัตว์ในตำนานก็ค่อย ๆ โผล่ออกมาจากรอยแตกภายใต้สายตาของเย่ซิวเจ้าตัวเล็กมีขนาดประมาณนิ้วโป้ง ทั้งตัวมีสีขาวสะอาด หน้าผากมีตุ่มกลมสองตุ่ม ดวงตาใสกระจ่างมันขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะมุดออกมาจากรังไหมแล้วกลืนเปลือกที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ลงท้องไปในคำเดียวงร่างกายของมันยาวขึ้นอีกหนึ่งเซนติเมตรตอนนี้มันยาวประมาณยี่สิบเซนติเมตรกว่า ๆ“แอ้ ๆ ๆ!”เจ้าตัวน้อยร้องอ้อแอ้มันบินขึ้นไปเกาะไหล่เย่ซิวก่อนจะใช้หัวเล็ก ๆ ถูไถที่คอของเขาอย่างสนิทสนมเย่ซิวอุ้มเจ้าตัวน้อยขึ้นมาพิจารณาอย่างละเอียดรูปลักษณ์ภายนอกเปลี่ยนไปมากทีเดียวลักษณะเช่นนี้ ดูก็รู้ว่ามันกำลังจะกลายร่างเป็นมังกรจากสีของร่างกาย ดูเหมือนจะเป็น

แสงสีดำพุ่งเข้ากระแทกร่างของเย่ซิวอย่างรุนแรงม้าศึกเพลิงน้ำแข็งจ้องเย่ซิวตาไม่กระพริบ พลางคิดในใจ“ไอ้หนูนี่ช่างอวดดีนัก ไม่คิดจะเปิดใช้พลังป้องกันของตัวเองเลยหรือไง นี่มันดูถูกกันเกินไปแล้ว ต่อให้ฆ่ามันไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันบาดเจ็บสาหัสให้ได้”ตูม!เสียงระเบิดดังกึกก้อง แสงพลังพวยพุ่งออกมา ก่อนจะค่อย ๆ จางหายไปภายในสิบกว่าวินาทีทว่าความคาดหวังในดวงตาของม้าศึกเพลิงน้ำแข็งกลับแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว มันถึงกับร้องลั่นออกมาโดยไม่รู้ตัว “เป็นไปได้ยังไง ทำไมถึงไม่เป็นอะไรเลยล่ะ?!”เย่ซิวยังคงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างมั่นคง แม้แต่รอยขีดข่วนก็ไม่มีเมื่อครู่นี้ม้าศึกเพลิงน้ำแข็งใช้พลังทั้งหมดของมันในการโจมตีและยังแอบแฝงวิชาลับเพื่อเพิ่มพลังโจมตีอีกด้วยแต่การโจมตีที่รุนแรงขนาดนั้นกลับไม่อาจทำอันตรายเย่ซิวได้แม้แต่น้อยสิ่งนี้ทำให้มันถึงกับเริ่มสงสัยในชีวิตของตัวเอง สมองเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามนับสิบเย่ซิวพอใจกับพลังป้องกันของร่างกายตนเองในตอนนี้มากแม้แต่ม้าศึกเพลิงน้ำแข็งที่ลงมือเต็มกำลังก็ยังทำอะไรเขาไม่ได้แบบนี้ต่อให้ต้องออกไปเผชิญหน้ากับศัตรูข้างนอก เขาก็มั่นใจว่าตั