Semua Bab โคตรคนยอดปรมาจารย์: Bab 1101 - Bab 1110

เจ้าพวกนี้มาจากพลังงานสีเทาที่เย่ซิวดูดซับไปก่อนหน้านี้ภายในแอบแฝงไปด้วยวิญญาณที่หลงเหลืออยู่ตอนแรกเย่ซิวไม่ทันระวังตัวเลยไม่รู้สึกถึงเล่ห์เหลี่ยมเหล่านี้ แม้แต่พลังในร่างก็ถูกหลอกจนไม่สามารถกำจัดพวกมันไปได้แต่ถ้าพวกมันคิดว่าแค่นี้จะเล่นงานเขาได้ล่ะก็ คงประเมินเขาต่ำเกินไปแล้วเพียงแค่ขยับความคิด ธงหมื่นวิญญาณก็ปรากฏขึ้นเหนือวิญญาณก่อกำเนิดของเขาเมื่อมันสั่นไหวเล็กน้อยก็เกิดแรงดูดอันน่าสะพรึงกลัวเหล่าวิญญาณที่แอบซ่อนอยู่กระเด็นออกมาโดยไม่อาจควบคุมตัวเองได้ พวกมันกรีดร้องโหยหวนอย่างหนัก บางตนถึงกับร้องขอชีวิตแต่เย่ซิวไม่สนใจ ในชั่วพริบตาเดียว พวกมันทั้งหมดก็ถูกกลืนหายไปจนหมดสิ้นตูม ๆ ๆ!พื้นที่โดยรอบสั่นสะเทือนขึ้นมาอีกครั้งเหล่าวิญญาณนับไม่ถ้วนรวมตัวกันกลายเป็นร่างสีม่วงมหึมาสูงนับพันเมตร ดวงตาของมันลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงอันน่าสะพรึง“ไอ้หนู กล้าดียังไงถึงมาทำตัวกำเริบเสิบสานที่นี่!”เสียงของมันดังกึกก้องสะเทือนไปทั่ว ทำเอาหูแทบดับน่าอีมองสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าด้วยความตกตะลึงสุดขีด “เป็นไปได้ยังไง บรรพชน?!”สิ่งมีชีวิตตรงหน้านี้มีรูปลักษณ์เหมือนบรรพบุรุษของประเทศพวกเ

ในชั่วพริบตา เย่ซิวก็ทำให้เธอสลบลง จากนั้นก็ใช้นิ้วแตะหว่างคิ้วของน่าอีเขาปล่อยพลังจิตเข้าไปในจิตสำนึกของเธอเมื่อเห็นสภาพภายในจิตสำนึกของน่าอี เย่ซิวก็รู้สึกหนักใจทันทีวิญญาณของน่าอีและไป๋หลานพันกันยุ่งเหยิงบางส่วนถึงกับเริ่มหลอมรวมเข้าด้วยกันแล้วถ้าหากเขาพยายามฉีกพวกมันออกจากกัน น่าอีอาจไม่รอด“ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะมีฝีมือขนาดนี้” ไป๋หลานหัวเราะเยาะ “แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าก็ไม่มีทางไล่ข้าออกไปได้ มีแต่ต้องฆ่าพวกเราทั้งสองไปพร้อมกันเท่านั้น”“ฝันไปเถอะ แกไม่มีวันได้ครอบครองร่างฉันหรอก!”เสียงของน่าอีดังขึ้นทันใดนั้น วิญญาณของเธอก็ปลดปล่อยแสงเจิดจ้าออกมากดดันวิญญาณของไป๋หลานให้ถอยร่นไปสีหน้าไป๋หลานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ไม่นานก็สงบลง “เอาเถอะ ข้าจะค่อย ๆ ดูสิว่าเจ้าจะทนได้อีกนานแค่ไหน”พูดจบ ไป๋หลานก็หลับตาลงช้า ๆ ปล่อยให้น่าอีกลับมาควบคุมร่างกายของตัวเองเย่ซิวครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะถ่ายทอดหนึ่งในวิชาเก้าวัจนะอาคมให้กับเธอเขาใช้วิธีส่งผ่านโดยตรงจากวิญญาณถึงวิญญาณเพื่อไม่ให้ไป๋หลานสามารถขโมยไปได้จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ถอนพลังจิตออกจากจิตสำนึกของน่าอีน่าอีลืมตาขึ้นด้วยสีหน้า

น่าอีดูมีความสุขมากขึ้น ดวงตาคู่นั้นมีประกายแปลกประหลาดซ่อนอยู่ภายในเมื่อเห็นสายตาแบบนั้น เย่ซิวก็พอจะเดาความคิดของเธอออกเขาเอื้อมมือไปตบไหล่เธอเบา ๆ “เธออยู่ที่นี่มาหลายวันแล้วนะ ข้างนอกยังมีเรื่องอีกมากมายรอให้เธอจัดการอยู่”น่าอีทำปากยื่นเล็กน้อย ไม่อยากแยกจากเย่ซิวสักเท่าไหร่แต่ก็รู้ว่าสิ่งที่เย่ซิวพูดนั้นถูกต้องตอนนี้เธอคือผู้นำของประเทศวูมีเรื่องสำคัญหลายเรื่องที่จะต้องลงมือจัดการด้วยตัวเองถ้าไม่ปรากฏตัวนานเกินไปย่อมเป็นปัญหาได้เธอปล่อยแขนออกจากคอของเย่ซิว “งั้นนายรอฉันอยู่ที่นี่นะ เย็นนี้ฉันจะกลับมาต้มบะหมี่ให้กิน”เย่ซิวเริ่มบำเพ็ญตนอีกครั้งพอถึงตอนค่ำ น่าอีก็กลับมาจากข้างนอก เมื่อจัดการธุระเสร็จก็ต้มบะหมี่ให้เย่ซิวตามที่บอกไว้จริง ๆหลังจากทั้งสองคนนั่งกินบะหมี่ด้วยกันอย่างอบอุ่น น่าอีก็ลุกไปล้างจาน หั่นผลไม้ และนำมาวางไว้ตรงหน้าเย่ซิว“อ้าปากสิ ฉันจะป้อนให้นายเอง”น่าอีถือจานผลไม้ไว้ในมือแล้วยื่นผลไม้ชิ้นหนึ่งไปตรงหน้าเย่ซิวเขายิ้มบาง ๆ ก่อนจะอ้าปากตามที่เธอบอกแต่ในขณะนั้นเอง ดวงตาของน่าอีกลับปรากฏแววเย็นยะเยือกขึ้นทันใดเล็บมือของเธอยาวขึ้นอย่างรวดเ

“หยุดก่อน อย่าทำต่อเลย ข้ายอมรับปากแล้วว่าจะถอนตัวออกจากจิตสำนึกของนาง”“ตอนนี้เสียใจก็สายไปแล้ว”เย่ซิวเพิ่มกำลังรุกหนักขึ้นทันที“อย่านะ หยุดเร็วเข้า ข้าให้ผลประโยชน์กับพวกเจ้าได้ ข้าจะบอกความลับให้ อ๊ากกก!!”เสียงร้องโหยหวนดังลั่นขึ้นก่อนที่ไป๋หลานจะหายสาบสูญไปในทันทีหน้าผากของน่าอีเปล่งแสงสีม่วงออกมาคลื่นพลังวิญญาณเข้มข้นจนเกือบจับต้องได้ตอนนี้แค่พลังวิญญาณอย่างเดียว เธอก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้บำเพ็ญระดับถอดจิตทั่วไปเลยเธออ่อนกว่าเย่ซิวเพียงระดับเล็กน้อยเท่านั้นด้วยเหตุนี้ ในอนาคตเมื่อน่าอีทะลวงเข้าสู่ระดับถอดจิต ความยากก็จะลดลงไปอย่างมาก“เยี่ยมเลย ในที่สุดวิกฤตนี้ก็ผ่านพ้นไปแล้ว” น่าอียกมือขึ้นสูงพลางส่งเสียงร้องอย่างยินดี “ขอบคุณนะที่รัก”“ในเมื่อวิกฤตของเธอผ่านไปแล้ว งั้นฉันก็คงต้องไปได้แล้วล่ะ บางทีอาจต้องใช้เวลาสิบกว่าปีหรืออาจนานกว่านั้น พวกเราถึงจะได้เจอกันอีกครั้ง”รอยยิ้มบนใบหน้าของน่าอีหายไปทันที ดวงตาแดงก่ำมองเขาอย่างเจ็บปวด “ให้ฉันไปกับนายด้วยไม่ได้เหรอ”“ไม่ได้” เย่ซิวส่ายหน้าพลางลูบผมนุ่มลื่นของเธอเบา ๆ“อย่างแรกคือข้างนอกอันตรายมาก อีกอย่าง ธุรกิจที่

ไพ่ตายสารพัดรูปแบบที่เย่ซิวเคยภูมิใจมาตลอด พออยู่ต่อหน้าผู้หญิงคนนี้กลับไม่มีประโยชน์อะไรเลยแม้แต่นิดเดียวเขากลายเป็นเหมือนเด็กน้อยอ่อนแอที่ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะจับไก่สักตัว“เธอเป็นใคร? ต้องการอะไรกันแน่!”สีหน้าของเย่ซิวตอนนี้เต็มไปด้วยความเคร่งเครียดที่มาของผู้หญิงคนนี้แปลกประหลาดเกินไปสิ่งเดียวที่ทำให้เขาโล่งใจได้บ้างคือเขาไม่รู้สึกถึงจิตสังหารจากเธอ“ไอ้เด็กบ้า บอกแล้วไงว่าฉันคืออาจารย์ของนาย ยังจะไม่เชื่ออีก” หญิงสาวเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ “จริง ๆ อาจารย์ของนายก็เป็นผู้หญิงมาตั้งแต่แรกแล้ว แต่ก่อนแค่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย ส่วนเหตุผลที่ต้องทำแบบนั้นน่ะเหรอ?แน่นอนว่าก็เพราะอาจารย์ของนายงดงามจนฟ้าดินสะเทือน มัจฉาจมวารี ปักษีตกนภา หากใช้รูปลักษณ์ที่แท้จริงออกมา รับรองว่าโลกทั้งใบต้องวุ่นวายจนควบคุมไม่ได้แน่ ๆ”เย่ซิวยังคงเงียบและไม่เชื่อในสิ่งที่หญิงสาวตรงหน้าพูดแม้แต่น้อยแต่มีอยู่จุดหนึ่งที่เขาเห็นด้วยอยู่บ้างหากใบหน้างดงามเช่นนี้ปรากฏตัวให้คนทั่วไปเห็นก็คงจะก่อให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่จริง ๆจะมีเหล่ายอดฝีมือ มหาเศรษฐี หรือแม้กระทั่งผู้มีอำนาจอีกมากมายที่พร้อมจะลงมือแย