Semua Bab โคตรคนยอดปรมาจารย์: Bab 1331 - Bab 1340

เมื่อการเปลี่ยนแปลงครั้งที่สามสำเร็จ วิชาโลกีย์หลอมเซียนก็ยกระดับขึ้นไปอีกขั้นสมดุลระหว่างเขากับเฉินอิ๋งอิ๋งก็พังทลายลงในพริบตา“อ๊า…”เธอร้องเสียงเล็ก ๆ ออกมาอย่างตกใจ รู้สึกได้ว่าตัวเองไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้อีกแล้วความหวาดกลัวผุดขึ้นมาในใจอย่างมิอาจควบคุมหรือว่าเย่ซิวกำลังใช้วิชาที่ทรงพลังยิ่งกว่าเธอ และจะดูดกลืนพลังบำเพ็ญที่เธอฝึกฝนมานานหลายปีไปทั้งหมด?!แต่ทิศทางของเหตุการณ์กลับไม่ได้เป็นไปตามที่เธอคิดไว้เย่ซิวไม่ได้ดูดกลืนพลังบำเพ็ญหรือพลังชีวิตของเธอ แต่กลับก่อให้เกิดกระแสพลังหมุนเวียนที่แข็งแกร่งมหาศาลขึ้นกระแสพลังนี้โคจรผ่านร่างของทั้งสองคน และทุกครั้งที่โคจรผ่าน พลังของทั้งคู่ก็เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล เฉินอิ๋งอิ๋งเบิกตากว้างด้วยความมึนงง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ไม่นาน เธอก็ไม่สามารถคิดเรื่องพวกนี้ได้อีกแล้วตอนนี้จิตใจเธอจดจ่ออยู่กับการซึมซับพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างพุ่งพรวดของตนเองเธอไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อนเย่ซิวรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งหลังจากที่วิชาโลกีย์หลอมเซียนเข้าสู่ระดับใหม่ ไม่ว่าจะเป็นประสิทธิภาพหรือระดับพลัง ก็ล้วนยกระดับขึ้นทั้งหมดพ

เย่ซิวมองผู้หญิงที่ไม่เคยลงรอยกับเขาคนนี้ “ฉันบอกอาจารย์ของเธอไปแล้วนะ จากนี้ไปเธอมีหน้าที่คอยดูแลปรนนิบัติฉันโดยเฉพาะ”“เพ้อเจ้อ ท่านอาจารย์ไม่มีทางยอมในเรื่องแบบนี้แน่นอน” หลินปิงถึงกับสบถด้วยความโกรธ “หลีกไป ฉันจะไปหาท่านอาจารย์เอง”เย่ซิวหยิบตราที่เฉินอิ๋งอิ๋งให้เขาออกมา แล้วโบกให้เธอดูตรงหน้า “นี่เป็นของที่อาจารย์เธอให้ฉันมา เธอน่าจะรู้นะว่ามันหมายถึงอะไร”เมื่อเห็นตรา ร่างของหลินปิงถึงกับสั่นสะท้านจากนั้นก็ร้องกรี๊ดออกมาเสียงแหลม “ไม่มีทาง ไม่มีทางเด็ดขาด ท่านอาจารย์จะยกฉันให้คนเลวแบบนายได้ยังไง”เธอไม่อาจยอมรับความจริงได้เลย“ถอยไป ฉันจะไปถามท่านอาจารย์ให้รู้เรื่อง”อารมณ์ของหลินปิงปะทุขึ้นจนถึงขีดสุด แถมร่างกายยังแผ่จิตสังหารออกมาอย่างชัดเจนแต่ก่อนที่เธอจะได้ลงมือ เสียงของเฉินอิ๋งอิ๋งก็ดังขึ้นข้างหูของเธอ“เขาพูดถูกแล้ว จากนี้ไปเธอต้องคอยปรนนิบัติเขา”สีหน้าของหลินปิงซีดเผือดในทันที ดวงตาเริ่มเอ่อคลอด้วยน้ำตา “ท่านอาจารย์ ทำไมกัน? ทำไมกันล่ะคะ?! ฉันไม่ใช่ลูกศิษย์ที่อาจารย์รักที่สุดเหรอ ทำไมถึงผลักฉันลงไปในนรกแบบนี้”เรื่องนี้สร้างความกระทบกระเทือนให้กับเธออย่างรุ

ยังไม่ทันที่หลินปิงจะเข้าใจอะไร ในห้องก็พลันปรากฏแรงดึงดูดอันรุนแรง ดูดร่างของเธอเข้าไปทันทีปัง!ประตูปิดลงโดยอัตโนมัติไม่นาน เสียงของหลินปิงก็ดังออกมาจากในห้อง เป็นเสียงผสมระหว่างความโกรธกับการร้องขอความเมตตา ดังอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน…เย่ซิวจัดการผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนี้อย่างสาสม แล้วถึงได้ยอมปล่อยเธอไปหลินปิงหนีออกไปทันทีก่อนจะไป เธอหันกลับมามองเย่ซิวด้วยแววตาอาฆาตแค้นไม่รู้จบแต่เย่ซิวไม่ใส่ใจเลยสักนิดหากพลังไม่พอ ต่อให้จะอาฆาตมากกว่านี้เป็นร้อยเท่าพันเท่าแล้วจะทำอะไรได้?เย่ซิวนำภาพร้อยบุปผาศักดิ์สิทธิ์ออกมา ก่อนจะลูบเบา ๆ บนผิวมัน จากนั้นก็ส่งพลังจิตเข้าสู่ภายในด้านในเป็นพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลกลางพื้นที่นั้นมีร่างหญิงสาวรูปร่างงดงามนั่งขัดสมาธิอยู่ ทั่วร่างของพวกเธอกำลังปล่อยไอสีดำออกมาเหล่าดวงวิญญาณของหญิงสาวหนึ่งร้อยคนต่างหันหน้าไปทางร่างของตน แล้วอ้าปากดูดกลืนไอสีดำเข้าสู่ร่าง ก่อนจะเริ่มกระบวนการกลั่นพลังกระบวนการนี้เป็นไปอย่างเชื่องช้า“คารวะคุณชาย”“ทำไมคุณชายถึงมาที่นี่ได้ ที่นี่มีมลทินรุนแรงมาก เกรงว่าจะส่งผลไม่ดีต่อท่าน”เย่ซิวส่ายหน้า “ไม่ต้องห่

แม้แต่พระหนุ่มผู้นำกลุ่ม ในดวงตาก็ยังแวบผ่านแววเคลิบเคลิ้มไปชั่วครู่หนึ่ง“นางปีศาจ กล้าดีอย่างไรถึงคิดล่อลวงอาตมา อยากตายนักใช่ไหม!”เขารู้สึกตัวในที่สุด ก่อนจะตวาดออกมาอย่างเกรี้ยวกราดดุจฟ้าคำรามเลือดสด ๆ ซึมออกจากมุมปากเล็กน้อย จากนั้นก็ลงมือด้วยความเดือดดาล“ฝ่ามือวัชระปราบมาร!”ฝ่ามือขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยพลังอันน่าเกรงขามพุ่งลงมาทางเฉินอิ๋งอิ๋งอย่างรุนแรงพร้อมกับเสียงพุทธมนต์ที่แว่วก้อง กลางฝ่ามือมีอักขระ 卍 หมุนวนไม่หยุด พุทธพลังกลิ้งไหลราวมหาสมุทรใบหน้าเย็นชาเฉินอิ๋งอิ๋งราวน้ำแข็ง ก่อนที่เธอจะเผยพลังระดับรวมกายาขั้นกลางออกมาทันที และพุ่งขึ้นไปปะทะโดยตรงเสียงระเบิดจากทั้งสองฝ่ายสะเทือนเลื่อนลั่นทั่วฟ้าหลินปิงตะโกนเสียงใส “พวกเราทุกคนลุยพร้อมกันกับฉันเลย ให้พวกพระหัวโล้นพวกนี้ได้เห็นถึงความเก่งกาจของพวกเรา!”ทั้งสองฝ่ายปะทะกันอย่างดุเดือดในทันทีด้านล่าง เย่ซิวเดินออกจากห้องพอดี เขาไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้แน่นอนว่าเขาไม่มีทางช่วยสำนักศตะบุปผาแน่ เพียงแค่มองสถานการณ์ตรงหน้าด้วยความสนใจเท่านั้นเขายังไม่สามารถล่วงเกินทั้งสองฝ่ายได้สำนักวัชระ ก็เป็นสำนักระดั

น่าแปลกใจไม่น้อยที่เฉินอิ๋งอิ๋งก็ขอหมั่นโถวเพิ่มอีกสองลูกเช่นกัน เธอใช้แม่น้ำที่ไหลผ่านมาล้างคราบฝุ่น แล้วค่อย ๆ กัดกินทีละคำเย่ซิวก็เคี้ยวหมั่นโถวแข็ง ๆ ไปพลาง สายตาก็เหลือบมองสำรวจทัศนียภาพรอบข้างไปด้วยเขาไม่เคยมาแถวนี้มาก่อน จึงไม่รู้เลยว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนเมื่อกินเสร็จแล้ว กรงขังนักโทษก็ถูกคลุมด้วยผ้าดำอีกครั้ง แล้วขบวนก็ออกเดินทางต่อไปสุดท้ายพอถึงช่วงเย็น ขบวนก็เดินทางมาถึงวัดร้างทรุดโทรมแห่งหนึ่งทว่าทันทีที่ทุกคนเดินผ่านม่านพลังบาง ๆ เข้าไป ภาพตรงหน้าก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงแท่นวิหารทองเหลืองสว่างไสวเรียงรายอยู่ทั่วบริเวณ พระสงฆ์เดินผ่านไปมานับไม่ถ้วน เสียงระฆังวัดดังไม่ขาดสาย“คารวะท่านเจ้าอาวาส”พระสงฆ์จำนวนมากพากันค้อมกายทำความเคารพต่อหน้าพระหนุ่มรูปงามผู้นำขบวนเขานำตัวเย่ซิวและคนอื่น ๆ ไปคุมขังด้วยตนเองในมือข้างหนึ่งถือบาตรสีทอง ภายในเต็มไปด้วยของเหลวสีทองที่ไม่รู้ว่าคืออะไร อีกมือหนึ่งถือพู่กันเขาใช้ของเหลวสีทองเขียนอักขระลงบนประตูกรงแต่ละบานโดยเริ่มจากกรงนักโทษกรงแรก แสงสีทองแวบผ่าน กรงแต่ละห้องก็แข็งแรงแน่นหนายิ่งขึ้นเหนือกรงแต่ละบานยังมีรูปปั้นพระโพธิ