All Chapters of โคตรคนยอดปรมาจารย์: Chapter 1321 - Chapter 1330

เสียงกรีดร้องโหยหวนและเจ็บปวดดังก้องอยู่ในห้องนานกว่าสองชั่วโมง ก่อนจะค่อย ๆ เงียบหายไปจากนั้นเย่ซิวก็สลายค่ายกล แล้วกลับไปนั่งบนเก้าอี้อย่างสงบหลินปิงรีบเผ่นหนีออกไปอย่างลนลานศิษย์หญิงที่อยู่ข้างนอกถึงได้รีบพุ่งเข้ามาเมื่อเห็นเย่ซิวนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทีสบาย ๆ พวกเธอก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี“พวกเธอบุกเข้ามาทำอะไร?” เย่ซิวทำท่าทางราวกับว่าเขาเป็นเจ้าของที่นี่ “ออกไปให้หมด”ไม่รู้ว่าเป็นเพราะบารมีอันน่าเกรงขามที่แผ่ออกมาจากตัวเย่ซิว หรือเพราะก่อนที่หลินปิงจะจากไปไม่ได้สั่งให้พวกเธอลงมือกับเขาพวกเธอจึงได้แต่มองหน้ากัน แล้วก็ยอมถอยออกไปอย่างว่าง่ายพร้อมกับปิดประตูให้เรียบร้อยอีกด้านหนึ่ง หลินปิงลากสังขารที่บาดเจ็บของตนมายังสถานที่ที่มีการป้องกันแน่นหนาที่สุดของสำนักศตะบุปผา แล้วคุกเข่าลงที่หน้าประตูใบหน้าของเธออาบไปด้วยน้ำตา “ท่านอาจารย์ โปรดให้ความเป็นธรรมกับศิษย์ด้วย ไอ้คนที่ชื่อเย่ซิวมัน...มัน...”ภายในห้องเงียบสนิท ผ่านไปเนิ่นนานถึงจะมีเสียงเย็นชาดังขึ้นมา“รู้แล้ว ออกไปได้”หลินปิงเงยหน้าขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ท่านอาจารย์ เย่ซิวมันทำกับศิษย์ขนาดนั้น อาจารย์จะปล

จากการซักถามของเย่ซิว เจี้ยนจีก็ได้บอกถึงความสามารถพิเศษอันทรงพลังสองอย่างที่เธอมีลอบเร้นในเงา!สรรพสิ่งแปรเป็นกระบี่!อย่างแรกเจี้ยนจีสามารถลอบเข้าไปใกล้ศัตรูได้อย่างเงียบเชียบ แล้วระเบิดพลังสังหารอันน่าสะพรึงกลัวออกมาอย่างที่สองภายในขอบเขตที่กำหนด ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถเปลี่ยนเป็นดาบวิเศษได้ เสมือนเป็นการมอบชีวิตใหม่ให้กับสิ่งเหล่านั้นยกตัวอย่างเช่น อีกฝ่ายกำลังดื่มชาอยู่ในระยะที่กำหนด เจี้ยนจีสามารถเปลี่ยนน้ำชาที่อีกฝ่ายเพิ่งดื่มเข้าไปให้กลายเป็นปราณกระบี่อันน่าสะพรึงกลัว ทำลายศัตรูจากภายในได้นี่มันคือสุดยอดวิชาสำหรับลอบทำร้ายและลอบกัดโดยแท้เย่ซิวพึงพอใจอย่างยิ่งไม่ว่าจะเป็นความสามารถในการต่อสู้ซึ่งหน้าหรือการลอบสังหารของเจี้ยนจี ล้วนอยู่ในระดับสูงสุดทั้งสิ้นถ้าเหลิ่งเฟิงรู้ว่ามีเจี้ยนจีอยู่บนโลก เกรงว่าเขาคงจะทำทุกวิถีทางเพื่อแย่งชิงเธอไปแน่เธอยังมีความสามารถอีกอย่างหนึ่งคือ ในเวลาปกติ เจี้ยนจีสามารถแปลงร่างเป็นเส้นผมหนึ่งเส้น ซ่อนตัวอยู่บนศีรษะของเย่ซิวได้โดยเธอจะไม่มีการปลดปล่อยคลื่นพลังงานใด ๆ ออกมาเลย ไม่ต่างอะไรกับเส้นผมธรรมดาซึ่งในยามคับขันก็สามารถส

เย่ซิวมองเหล่าสาวงามร่ายรำอย่างสบายอารมณ์ศิษย์หญิงของสำนักศตะบุปผาเหล่านี้ คนที่หน้าตาธรรมดาที่สุดยังเทียบได้กับพวกดาราในวงการบันเทิงสมัยก่อนเลยในตอนนี้ทุกคนกำลังเต้นรำเพื่อเย่ซิวเพียงคนเดียว ภาพที่ปรากฏแก่สายตาและความรู้สึกเหนือกว่าทางจิตใจที่ได้รับนั้น ยากที่จะบรรยายเป็นคำพูดได้“ยอดเยี่ยม!”เย่ซิวตะโกนชมออกมาเสียงดัง พร้อมกับหยิบไหสุราออกมา ดื่มไปพลางชมการแสดงไปพลางหลินปิงโกรธจนตัวสั่น เธอชี้นิ้วไปยังเย่ซิวอย่างเกรี้ยวกราด “นายกำลังทำอะไรน่ะ ตอนนี้นายอยู่ระหว่างการทดสอบนะ เก็บเหล้าของนายไปเดี๋ยวนี้”เย่ซิวเหลือบมองเธอ “เมื่อกี้เธอไม่ได้บอกนี่ว่าห้ามดื่มเหล้า”“!!!” ถ้าสายตาสามารถฆ่าคนได้ เย่ซิวคงถูกสับเป็นหมื่น ๆ ชิ้นไปนานแล้ว เธอโกรธจัด “แต่ตอนนี้ฉันสั่งแล้วไงว่าห้ามดื่ม! พวกเธอก็ด้วย!”เธอชี้ไปที่ศิษย์หญิงทั้งหลาย “เขาเป็นแค่อาหารของท่านอาจารย์เท่านั้น ห้ามเต้นให้เขาดู!”บารมีของหลินปิงในสำนักยังคงสูงส่งเมื่อเธอแสดงความโกรธออกมา ศิษย์หญิงเหล่านั้นก็หยุดเต้นทันที ไม่กล้าฝ่าฝืนเย่ซิวส่ายหน้า รู้สึกว่ามันช่างน่าเบื่อจริง ๆแต่ศิษย์หญิงเหล่านี้ก็ช่วยสร้างความเพลิดเพลิ

เย่ซิวถูกพามายังห้องหนึ่งที่แสงสลัวเบื้องหน้าของเขาคือฉากกั้นห้องบนฉากกั้นห้องนั้นวาดภาพหญิงสาวที่งดงามเย้ายวนร้อยพันหญิงสาวเหล่านี้ดูราวกับมีชีวิตจริง เหมือนกับว่าวินาทีถัดไปจะเดินออกมาจากฉากกั้นห้องได้เลยเมื่อหลินปิงเห็นฉากกั้นห้องนี้ ในแววตาของเธอก็ฉายแววหวาดหวั่น เธอพูดกับเย่ซิวว่า “ด่านที่สาม แค่อยู่ในนี้ให้ครบหนึ่งชั่วโมงก็พอ ขอให้โชคดี”พูดจบ มุมปากของเธอก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยันความน่ากลัวของด่านที่สามนี้ เธอเคยสัมผัสมาด้วยตัวเองแล้วในตอนนั้นเธอยังทนอยู่ได้แค่สองนาทีหลังจากนั้นก็ล้มป่วย ต้องพักฟื้นอยู่นานหลายเดือนแต่เย่ซิวกลับต้องอยู่ที่นี่นานถึงหนึ่งชั่วโมง ต่อให้เขาจะแข็งแกร่งกว่าเธอ ก็ไม่มีทางที่จะรอดออกไปอย่างไร้รอยขีดข่วนแน่ปัง!เธอรีบเดินจากไปแล้วปิดประตูอย่างแรง แถมยังแปะแผ่นยันต์ไว้บนประตูสร้างเป็นค่ายกลไว้อีกด้วยเย่ซิวจ้องมองฉากกั้นห้องนั้น“คิกคิกคิก...”“พี่ชาย มาเล่นกันเถอะ”“อื้อออ~ เราเหงาเหลือเกิน”……ทันใดนั้น หญิงสาวบนฉากกั้นห้องก็ ‘มีชีวิต’ ขึ้นมาจริง ๆ พวกเธอค่อย ๆ ทะลุออกมาจากฉากกั้นแล้วเข้ามาล้อมรอบเย่ซิวนิ้วเรียวงามค่อย ๆ ลูบ

“ชี่ ๆ ๆ…”ชั่วพริบตาที่มือดุจหยกของเฉินอิ๋งอิ๋งสัมผัสกับภาพร้อยบุปผาศักดิ์สิทธิ์ก็เกิดควันสีขาวพวยพุ่งขึ้นมา มือของเธอแดงก่ำและปรากฏรอยไหม้เธอนิ่วหน้าเล็กน้อย บนมือปรากฏหมอกสีชมพูชั้นหนึ่งปกคลุมไว้ แล้วยื่นออกไปคว้าอีกครั้ง“ชี่ ๆ ๆ!”ม่านหมอกนั้นก็ถูกเผาไหม้อย่างรวดเร็วเช่นกันยิ่งไปกว่านั้น บนภาพร้อยบุปผาศักดิ์สิทธิ์ยังเกิดแรงกระแทกอันน่าสะพรึงกลัว ผลักเธอให้ถอยไปเล็กน้อยพร้อมกันนั้นก็มีเสียงเย็นชาดังออกมาจากภาพร้อยบุปผาศักดิ์สิทธิ์“เธอไม่มีคุณสมบัติที่จะครอบครองพวกเรา”“ถ้ายังคงบีบคั้นต่อไป พวกเราก็เหลือแค่ทางเดียวคือระเบิดตัวเอง ถึงตอนนั้นต่อให้เธอจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรอดไปโดยไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน ไตร่ตรองให้ดี”…… “น่าสนใจ”เฉินอิ๋งอิ๋งดึงมือกลับ ไม่ได้พยายามจะสัมผัสภาพร้อยบุปผาศักดิ์สิทธิ์อีกดวงตาที่แฝงไปด้วยพลังอันลึกลับคู่หนึ่งจับจ้องมาที่เย่ซิว “บททดสอบสามด่านผ่านไปแล้ว ตามฉันมา”ร่างของเธอไหววูบ หายไปจากที่นี่ทิ้งไว้เพียงกลิ่นหอมพิเศษเป็นสิ่งนำทาง เพื่อให้เย่ซิวตามไปได้เย่ซิวเก็บภาพร้อยบุปผาศักดิ์สิทธิ์แล้วตามเธอไปเหาะเหินตามไปตลอดท