All Chapters of For the Love of Rafael: Chapter 31 - Chapter 40

Wala silang naging imikan ni Rafael habang buhat sya nito sa likod. Mabuti na lamang at tumila na rin ang ulan. Isang traysikel ang pinaswitan ng binata na agad namang lumapit sa kanila. Maingat siyang ibinaba ni Rafael at iginiya pasakay sa nakahintong trike. Buong akala niya ay isasakay lamang sya nito roon pero laking gulat ni Rada nang sumunod ang lalaki at tinabihan sya sa loob. Jusmiyo ito na naman ang puso niyang ayaw paawat sa pagkabog. Nanatili siyang tahimik na animo nalulon ang dila. Tila ngayon lang nag sink in sa utak niya ang katatapos lang na palabas. Hiyang-hiya tuloy sya kay Pael. Hindi nya sukat akalain na naroroon lang pala ang binata sa akademya ng mga oras na iyon. Panggabi kasi ang klase ng lalaki kaya naman buo ang paniniwala niyang walang Pael na lilitaw na ala prince charming. Isa pa naroon pa rin ang kanyang pag-aalinlangan na baka hindi rin siya pagbigyan ng binata kahit na umabot pa sa kaalaman nito ang pangyayari. Hindi nga ba at ayaw na nitong magkaroon

"Napakaganda niyo po Miss Rada." bungad na bati ng isang usherette na agad sumalubong pagkakita palang sa kanya. Nginitian niya ito ng maluwang at pinasalamatqn. Sumunod naman rito ang mga kasamahan sa table na pawang nakalarawan sa mga mata ang pamamangha. Ang isa ay hindi pa nakatiis at hinaplos ang gown niya. Pero pagkatapos ay biglang nahiya. At katulad ng nauna ay binigyan nya ang mga ito ng palakaibigang ngiti. Iginiya na sya ng tatlong usherettes sa bungad ng ballhall. At bago pagbuksan ng pinto ay Ipinaalala ng mga ito ang kanyang maskara. Agad naman niyang ikinabit ang kanyang sparkly cerulean beaded mask. Isang malalim na paghinga muna ang ginawa bago tinanguan ang usherette na siyang magbubukas sa kanya ng pinto. Pagbungad pa lamang ni Rada sa bulwagan ay agad na umagaw ng kanyang pansin ang stage deco with chandeliers, string curtains, candelabras, feathers lanterns, and drapes. Everything she sees exudes sophistication and mystery. Alongside a theatrical presentation

"Are you all ready?" ang tumataginting na boses ng, presenter. I a-anunsyo na kasi nito ang pinakamataas na parangal sa gabing iyon at lahat ay pawang mga sabik sa mga huling pangalan na mababanggit. "The Masquerade Royal King and Queen-” the host paused a bit. Pabitin kumbaga. “The Royal King and Queen are Rafael Samaniego, from the Agriculture Department, and Rada Buenavista from freshmen Btech.” loud and clear na pahayag ng program host. Umugong ang masigabong palakpakan. Sila Cathy at Bing ay hindi naiwasang mapahiyaw sa labis na katuwaan. Bunying-bunyi ang dalawa para sa kaibigan at kay Rafael. Si Rada bagama't nagulat ay nanatili ang composure. Sinulyapan nito si Pael na tahimik lang din sa kinauupuan nito. Ang totoo ay mas lamang ang pag-aalala sa dalaga. Hindi kasi sanay si Pael sa mga ganitong uri ng aktibidades. Medyo kinabahan tuloy sya. "Go Ibarra-" ani Bing sa lalaki. Na senegundahan naman ng iba pa nilang mga kasama. Makalipas ang ilang sandali ay tumayo si RAFA

Maagang gumising si Rada kinabukasan kahit pa late na syang nakatulog nang nagdaang gabi. May ngiti sa labi na nag-inat pa sya ng mga kamay. Alas, sais empunto nang sumulyap sya sa orasan sa kanyang bedside table. Agad siyang bumangon sa kama at hinagilap ang malambot niyang pambahay na tsinelas. Diretso sya sa kanyang bintana upang buksan iyon. Pagkatapos ay hinawi niya ang puting lace na kurtina. Nakamulatan na niya ang paniniwalang pagkagising raw sa umaga ay buksan agad ang bintana para pumasok ang grasya. Pikit matang pinakiramdaman niya ang paligid. Nang may masamyo. There was a cool wind – a delightful morning breeze. She smiled. Pagkatapos ng ilang minuto ay minulat niya ang mga mata at tinanaw ang bahaging silangan. She saw the sun rising which made her gasping by the light of it. Everything around it was bright and peaceful. So beautiful that for her it must be one of the joyous things. Pagkalipas ng ilang saglit ay tinungo na ni Anya ang banyo para maligo. Wala

Ilang minuto nang nakakaalis si Clara sakay ng batlag nito ay naroroon pa rin siya sa dungawan at pilit na tinatanaw ang buntot ng sasakyan nito. Pilit niyang paglabanan ang samut-saring emosyon na nagsasalimbayan sa kanyang dibdib. Kaya naman ay pinuno niya ito ng sariwang hangin. Nakita niyang naglalakad na pabalik si Pael kaya't sinikap niyang pagaanin ang mukha at pinaporma ang isang ngiti sa mga labi. "Kumusta sa taniman anak? Hinog na ba ang mga bunga ng palay?" Naisip niyang itanong rito. Pumaroon kasi ang binata maaga pa lamang kanina para bisitahin ang mga pananim nitong palay. Nabanggit rin ng anak na aayusin nito ang patubig para magkaroon ng sapat na suplay ang mga tanim. Tumango si Pael na umaliwalas ang mukha. "Opo Inay, sitenta porsyento ng bunga ay hinog na. Baka sa susunod na buwan ay maaari nang gapasin ang mga ito. Sakto dahil hindi na ito aabutin nang darating na tag-ulan.” "Mabuti naman kung ganoon anak." masaya niyang wika sa binata. "Siya nga pala aasikasuh