"A-anong ginagawa mo rito? Ang ibig kong sabihin ay—-“Natutuwa akong makita ka Pael.” putol ni Rada sa binata sa napakalambing na tono. Kumaway rin ito kay Carlito bilang pagbati na ikinaluwang ng pagkakangiti naman ng binata.Nahihiyang ngumiti si Rafael. “ Hindi ko inaasahan na makikita kita dito sa plaza.” “Nagkayayaan kami nila—-Hindi na natapos ni Rada ang sinasabi dahil agad na nakasunod ang mga kaibigan nitong sila Cathy at Bing. “Kumusta Ibarra?" bungad agad ng dalawa sa kanyang nobyo. “ Mabuti naman Cathy at Bing. Ikinasisiiya kong makita kayong muli.” “Kami’y nagagalak rin. Naku! May kutong lupa ka palang kasama." tukoy ni Cathy kay Carlito. Inismiran agad nito ang binata na napakamot naman sa ulo nito.“Nagkayayaan kaming manood at maglibot sa perya. Ikaw, buti at naisipan mong pumarito?." si Rada kay Rafael. “Ah nagyaya si Carlito." anito sabay sullyap sa kasama. “Pinayagan ka ng Senyor na lumabas?" habol nitong tanong.. Alam ng binata na hindi basta-basta pinapay

Nang mga sumunod na araw ay naging abala na si Pael sa bukid. Inaasikaso niya ang pagpapatuyo sa palayan para sa nalalapit na paggagapas ng mga palay. Dalawang linggo mula ngayon ay maaari nang anihin ang mga hinog nang butil. Kaya naman ay ginagawa niya ang lahat ng paghahanda at dahil wala naman siyang makabagong makinarya ay manu-mano ang trabahong ginagawa niya. Mahirap pero hindi na niya inaalala ang bagay na iyon dahil sanay naman syang magtrabaho sa bukid. Isa pa talagang nag-iipon rin sya para naman makabili ng mga makabagong kagamitan. Para sa mga susunod na pagtatanim ay mapapadali na lamang ang kanyang trabaho. Nang sa gayon ay magkaroon sya ng mas mahabang oras para naman sa iba pang gawain at--- bigla niyang naisip si Rada. Lumarawan sa kanyang balintataw ang maganda at maamo nitong mukha. Kaya naman ay tila may isip na nagplaster ang matamis na ngiti sa kanyang mga labi. Nais niyang magkaroon ng sapat na panahon sa dalaga.Tirik na ang araw nang magpasya syang huminto m

"You go up to your room, now!" Madiing pagkakabigkas ni Ramon pagkarating nila sa mansion. Bagama’t naroon ang galit sa kanya ay hindi niya pinagtaasan ng boses ang anak. "Dad---" ani Rada na nais pa sanang magprotesta sa ama. "You ain't hear me? I said go up to your room right now." ma-awtoridad na utos niyang muli habang pormal ang mukha at tono. Sinisikap niyang huwag pangibabawan ng galit sa harap ng dalaga.Gustong namang maiyak ni Rada. Nagkaroon ng lambong ang mukha niya. Wala siyang magawa kundi ang sumunod sa ipinag-uutos ng ama. Batas ang bawat salita nito at wala siyang sapat na lakas para komontra. Kanina ay wala rin siyang nagawa nang sapilitan nitong pinasakay ng kotse. Wala itong sinabing kung anupaman laban kay Pael ngunit sigurado siyang may gagawin itong hindi hindi niya maiibigan.How she wished her mother was here.What takes her so long? She needs her now. Mabigat ang loob niya habang pumapanhik sa hagdan. "Gusto kong makausap si Manang Yoly, pasunurin sya sa st

"Baka kailangan kong kausapin ang Senyor, Inay. Nag-aalala po talaga ako para kay Rada." puno ng pag-aalala na wika ni Pael sa ina. "Hindi!" ang pabiglang sagot ni Lourdes na napatayo pa mula sa kinauupuan. Subalit nang mapuna ang eksaherado na naging reaksyon ay sinikap na makabawi. Pilit nitong pinakaswal ang tinig at kumilos ng normal. Lalo na at nabasa nito sa mukha ni Pael ang pagtataka. "Ang ibig kong sabihin anak ay hindi pa naman tayo nakakasiguro na may hindi magandang nangyari kay Rada. Alalahanin mong anak pa rin siya ng Senyor. Hindi kailanman mananakit ng anak ang isang ama " pahayag niya na ang namapayaang asawa ang nasa isip nang banggitin iyon.Pagka't totoong ni minsan ay hindi nagbuhat ng kamay si Augusto kay Pael. Bagkus ay inangkin nito at binigyan ng pangalan ang kanyang anak. Ni minsan ay hindi nagkulang sa kanila ang namayapang asawa. Naging napakabait nito sa kanilang mag-ina. Tinanggap sila nito ng buong puso at minahal ng lubos. Sayang nga lamang at kinuha

Tahimik na nakatanaw si Ramon sa binatang sa tantiya niya ay nasa pagitan ng labing walo at dalawampu't taong gulang. Naggagapas ng palay ang lalaki sa hindi kalakihan nitong sakahan na hula niya ay nasa tatlong ektarya. Kanina pa niya pinagmamasdan sa mga kilos nito ang ipinakilalang nobyo ng anak. Masasabi niyang maalam ito pagdating sa pagtatanim at pagsasaka. Mabilis rin itong kumilos at alam ang bawat hakbang na ginagawa. Ni hindi nito alintana ang mataas na sikat ng araw. Pansin niya ang kasipagan nitong taglay. Hindi niya maunawaan ang sarili kung bakit bigla na lamang ay nagka-interes sya sa lalaki. May parte ng isip niya ang nagtutulak sa kanya na alamin ang pagkatao nito. Mula noong araw na makaharap niya si Rafael ay hindi na sya natahimik. Naroon ang masidhing kagustuhan na makilala niya ito nang lubusan. Inalam niya kay Mang Kanor ang pagkakakilanlan ng mga magulang ng binata. Na ayon sa kanyang drayber ay malayo nitong pinsan. Ang ama ng lalaki ay taal na taga Maynila a