All Chapters of ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง: Chapter 1351 - Chapter 1360

"อืม?" จั๋วซือหรานรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว เพียงแต่ชั่วขณะหนึ่งยังตั้งตัวไม่ทันว่าทำไมจู่ๆ เขาก็เอ่ยถึงเรื่องนี้"เพราะล้วนเป็นสัตว์วิเศษสัตว์เทพกันหมด ดังนั้นความรู้สึกต่อพลังวิญญาณจึงค่อนข้างเฉียบคม" เฟิงเหยียนตอบจั๋วซือหรานจึงมีปฏิกิริยาขึ้นมา เขากำลังบอกว่าทำไมพวกเขาถึงรู้ว่าผลไม้นั่นกินแล้วดีต่อสุขภาพคำพูดนี้ น่าจะเพื่อทำให้นางสบายใจจั๋วซือหรานครุ่นคิด อันที่จริงกำลังคิดอยู่ว่า จะบอกเรื่องมิติน้ำพุวิเศษนี่กับเขาไปเลยดีไหมแต่ยังไม่ทันที่นางจะคิดได้ว่าควรจะเปิดประเด็นอย่างไรเฟิงเหยียนก็บีบนิ้วมือนางเบาๆ เอ่ยขึ้นว่า "ดังนั้น จึงไม่มีความคิดที่จะไปสืบค้นความลับอะไรของตัวเจ้า"ถ้าหากบอกว่า ก่อนหน้านี้นางยังลังเลอยู่บ้าง เช่นนั้นตอนที่ได้ยินคำนี้ นางก็ไม่เหลือความลังเลใดอีกแล้วนางคิดๆ แล้วจึงยื่นมือออกไปเบาๆเฟิงเหยียนสัมผัสได้ถึงมือเล็ก อ่อนนุถ่มขดเข้ามาอยุ่ในฝ่ามือตนเอง สายตาของเขาก็งงงันไปหน่อยๆและมือเล็กนี้ ไม่ใช่แค่ขดเงียบๆ อยู่ในฝ่ามือเขาเท่านั้นแต่ยังค่อยๆ กางนิ้วทั้งห้าออกช้าในฝ่ามือเขาจากนั้นจึงประสานคล้องกับนิ้วเขาองเขาเฟิงเหยียนก้มหน้าลงมองนิ้วที่คล้องเข้าม

เฟิงเหยียนได้ยินคำนี้ ริมฝีปากก็ยกขึ้น "ข้านี่แหละคือความอันตราย ข้าไม่กลัวอันตรายอะไรหรอก..."จั๋วซือหรานสัมผัสได้ว่าเขาเขยิบเข้ามา ลมหายใจเย็นรดลงข้างหูนาง ทำเอาจักจี้ขึ้นมาเลยเสียงทุ้มต่ำน่าดึงดูดแต่เดิม เวลานี้กลับยิ่งเสนาะหูขึ้นไปอีก ลอดเข้ามาในใบหูนาง "เจ้ายอมบอกความลับข้าแบบนี้ ข้าดีใจเอามากๆ"เขาเคยคิดไว้ บางทีตนเองที่ไม่มีความทรงจำนั่น ก็น่าจะไม่รู้ความลับนี้หรอกกระมัง?จั๋วซือหรานไม่รู้ว่าในใจเขามีเสียวจิ่วอยู่อีกมากหลังจากที่นางแค่บอกความลับนี้ของตนเองออกมา ก็รู้สึกว่าผ่อนคลายขึ้นไม่น้อยยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่นางบอกความลับนี้ เรื่องราวบางส่วนอื่นๆ ก็สามารถพูดตามกันออกมาได้แล้วนางคิดๆ เอ่ยเสียงต่ำขึ้นว่า "ดังนั้นข้าจึงคิดว่า ไม่แน่ข้าอาจจะไหว ดังนั้นจึงอยากจะลองดู"เฟิงเหยียนได้ยินคำนี้ก็ชะงัก เข้าใจขึ้นทันที นางหมายถึงเรื่องที่นางตั้งท้องนางชี้ถึง นางรู้สึกว่าในเรื่องนี้ นางอาจจะไม่มีผลลัพธ์เดียวกันกับเยี่ยนเสวี่ยเจินแม่ของนางเพราะว่า นางมีความมั่นใจของนางอยู่เฟิงเหยียนพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่งเขาสูดลมหายใจลึก หลับตาลง ราวกับถ้าไม่หลับตาลงทันที ความรู้

เฟิงเหยียนเตรียมจะตามลงมา พอได้ยินคำนี้ของนาง เท้าที่ยื่นออกมาแล้วก็อดกลับไปอีกครั้งเชื่อฟังสุดๆเซี่ยอวิ๋นซีกำลังใช้น้ำจากถุงหนังล้างหน้าล้างตาง่ายๆ อยู่ไม่ห่างออกไปนัก ดังนั้นจึงเห็นฉากนี้อย่างชัดเจนแม้จะบอกว่า สถานการณ์ตอนนี้ของลูกสาว อยู่ห่างจากเฟิงเหยียนไม่ได้เลย ดังนั้นทั้งสองคนจึงทำได้แค่ต้องนอนด้วยกันแต่พอเห็นลูกสาวที่ยังไม่แต่งงานของตนเอง นอนด้วยกันกับชายหนุ่มคนหนึ่ง แล้วชายหนุ่มคนนี้...ก็ยังหมั้นแล้วด้วยนั้นถ้าจะบอกว่าเซี่ยอวิ๋นซีพออกพอใจมากล่ะก็ มันไม่ใช่อย่างแน่นอนกระทั่งว่า พอพูดขึ้นมาแล้วก็รู้สึกยากจะระงับความไม่พอใจได้อีกด้วยแต่พอเห็นลูกสาวจัดการผู้ชายคนนี้ให้เชื่อฟังได้เรียบร้อยแบบนี้อย่างน้อยก็พอจะลบความหงุดหงิดไม่พอใจในใจนางออกไปได้บ้างจั๋วซือหรานพอลงจากรถม้า ก็เห็นท่านแม่กำลังล้างหน้าอยู่ไม่ห่างออกไปนัก จึงเดินเข้ามาหา"ท่านแม่" จั๋วซือหรานทักขึ้น "นอนหลับเป็นอย่างไรบ้าง?""ยังพอไหว กลางดึกตื่นขึ้นมาครั้งนึง" เซี่ยอวิ๋นซีเอ่ยขึ้น "เหมือนจะมีเรื่องอะไรวุ่นวาย แต่หัวหน้าองครักษ์เหลียนเจินก็จัดการได้รวดเร็วมาก ข้าเองเดิมทีก็กลัวอยู่ แต่จากนั้น..."เซ

เหล่าโจร: "..." หน้าตาดีแล้วมีประโยชน์อะไร แม่มดร้ายเขาสนรูปลักษณ์ที่ไหน!จั๋วซือหรานหันไปถามเหลียนเจิน "ไต่สวนหรือยัง? ได้อะไรบ้าง?"เหลียนเจินส่ายหัว "ยังขอรับ ปากแข็งกระดูกแข็งเหลือเกิน ไม่พูดอะไรเลย ยิ่งไปกว่านั้นยังกลัวพวกเขาเอะอะจนนายท่านตื่นอีกด้วย"จั๋วซือหรานพอได้ยิน ก็เลิกคิ้ว มองไปทางเจ้าพวกไม่รู้จักตายพวกนี้"โอ๋? ปากแข็งกระดูกแข็งรึ?"เหล่าโจรทั้งหมดเห็นว่าสีหน้าของนางแสดงท่าทีสนใจอย่างชัดเจนแต่สีหน้านี้ ทำเอาพวกเขาขนลุกซู่พวกเขามองกันออกว่า คนตรงหน้านี้ แม้จะร่างกายเป็นหญิง แต่ในเมื่อทำให้องครักษ์ศิโรราบได้ขนาดนี้ กระทั่งทำให้เหล่าสัตว์ประหลาดศิโรราบให้นี่ต้องเป็นตัวตนระดับจอมโฉดแน่นอนยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นนักควบคุมสัตว์ด้วย เพราะไม่ว่าจะรับมือกับกู่พิษเหล่านั้น หรือรรับมือกับหุ่นเชิด ไม่ว่าจะเป็นรับมือกับสัตว์ประหลาด...ก็ล้วนเป็นสิ่งที่จัดการได้ยากทั้งสิ้น เพราะความสนใจต่อกู่พิษ หุ่นเชิดและสัตว์ประหลาดของพวกเขา มีมากกว่าสนใจในตัวคนเสียอีกหรืออธิบายได้ว่า ในสายตาพวกเขา ชีวิตคนนั้น...แทบไม่มีค่าอะไรพอได้ยินนางหางเสียงยกขึ้นเล็กน้อยของนาง พกวเขาก็เริ่มรู้แ

นางกระทั่งยกมุมปากขึ้นบางๆ "ข้าเชื่อว่า พวกเจ้าคงจะไม่ทำเรื่องโง่ๆ แล้วกระมัง?"จั๋วซือหรานเข้าใจเช่นนี้มาตลอด สิ่งที่ทำให้คนหวาดกลัวได้มากที่สุด 'เสียงโหยหวนของเพื่อน' นี่ล่ะที่ติดอันดับต้นๆและก็เป็นไปตามคาด ภายใต้สถาพที่มีเสียงโหยหวนของโจรคนนั้นโจรคนอื่นก็ดูว่าง่ายลงมาพอสมควรพอได้ยินคำพูดจั๋วซือหราน ก็รีบร้อนพยักหน้าหงึกหงักเหมือนคอแทบจะหลุดลงมาเลยทีเดียวดังนั้นจั๋วซือหรานจึงถามคำถามเมื่อครู่นี้ขึ้นอีกครั้ง "พวกเจ้ามาจากไหนกัน...""ซื่อหนาน! พวกเรามาจากเมืองซื่อหนาน!" โจรคนหนึ่งกระทั่งไม่รอให้จั๋วซือหรานพูดจบ ก็รีบร้อนพูดออกมาทันทีจั๋วซือหรานพยักหน้า "คนของเมืองซื่อหนานนั้นวุ่นวายมาก ข้าเองก็เคยได้ยินมา เพียงแต่ว่า..."นางหรี่ตาลง "คนของซื่อหนาน ต้องมาปล้นกันถึงแถวเมืองลั่วหม่าเลยหรือ? ดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลเลย เมืองลั่วหม่าเป็นเมืองสำคัญนะ..."ควาหมายคือ การรักษาความปลอดภัยกับการป้องกันน่าจะค่อยข้างดีกว่ามาออกปล้นแถวนี้ ไม่กลัวจะถูกกองทหารของเมืองลั่วหม่าจัดการเอาหรือ?แต่โจรเหล่านี้ถูกนางทำเอากลัวไปหมดแล้ว ชั่วขณะหนึ่งยังฟังความหมายของนางไม่ออก รู้สึกแค่ว่านางไม่ค่อ