HINDI ko maintindihan kung bakit nakaramdam ako ng kaunting selos ng banggitin ni Anthon ang pangalang Chesca. Pakiramdam ko ay may namamagitan sa kanilang dalawa. Ang hindi ko lang naunawaan ay kung bakit pakiramdam ko ay may iba sa ikinikilos ni Henry, ayaw kong bigyan iyon ng kahulugan pero iyon ang nararamdaman ko. Ayaw kong mag-isip ng kung ano-ano pero nagkukusa.Ayaw kong isipin niya na apektado ako. Hangga’t maaari ay gusto kong isipin niya na wala akong pakialam. Ayaw kong masaktan, ayaw kong dumating sa punto na hilingin kong sana totoo lahat ang mga ito. Si Anthon ay agad na nagpaalam nang dumating yong order namin, inimbitahan pa namin siya ngunit agad din itong tumanggi."I told you.” Nakangisi niyang sagot bago ako kinindatan. Sa maikling panahon na nakilala ko si Henry ay alam kong napakabait nito. Nang mamatay si Andy ay siya ang nandyan para samahan ako. Siya ang tumulong sakin sa lahat at laking pasasalamat ko sakanya dahil kahit nagpakasal lang kami sa magkaibang ra

Dumaan ang mga araw na ayos na ang lahat. May ilangan na naganap ngunit hindi naman iyon nagtagal. Hanggang sa dumaan ang isang linggo ay bumalik na kami sa dati pero hindi kami ganoong nakapag-usap. Madadatnan niya akong magluluto sa umaga, kakain siya tapos aalis. Uuwi ng gabi tulog naman ako. Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat na abala siya dahil hindi pa ako handang pag-usapan ang tungkol sa aming dalawa. "Anong plans mo for your online class wife? Why don't you go to school? Mas better 'yon." sabi niya habang kumakain sa pagkaing niluto ko."Ni, mas mabuti siguro kung online lang ang kukunin ko para narin may magawa naman ako dito sa bahay. Tsaka iilang unit lang naman ang kukunin ko." sagot ko. Tumango lang siya bilang sagot na nagpakunot ng noo ko, nakakapanibago. Hindi ako sanay na wala siyang sinasabi tungkol sa mga desisyon ko. Usually, pipilitin niya ako o di kaya ay mag suggest nang mag suggest. Dumaan ulit ang isang lingo at wala akong ibang inaasikaso kundi

"Thank you so much, Henry. You don't know how happy I am today." mahina kong sabi at humiwalay sa yakap niya. Tiningnan ko siya sa mga mata at nakita ko na parang nakangiti rin ito sa akin. "Thank you for doing this. I really appreciate it." muli kong sabi at nginitian siya. Pakiramdam ko ay iyon na ang pinakamaganda kong ngiti na kaya kong ibigay. Nanatili parin siyang nakangiti habang nakatitig sakin at parang tuwang-tuwa na nakikita akong masaya."It’s my pleasure to make you happy, wife. Always." muling tumulo ang aking mga luha at walang pag-aalinlangang inisang hakbang ko ang pagitan namin dalawa upang gawaran siya ng isang masuyong halik. Napapikit ako ng tugunan niya ang halik na aking sinimulan. Hinapit niya ang bewang ko at mas pinalalim ang halik. Napadaing ako ng ipasok niya ang dila niya sa bibig ko. Bakit ba gustong gusto ko ang halik niya? Bakit ba sa tuwing naghahalikan kami ay nagdidiwang ang puso ko. Ayaw ko mang aminin pero sa tingin ko ay may gusto na ako sa lala

"Haiistt! Nakakaasar kayo! Feel na feel ko tuloy ang moment ng walang jowa." nakangusong sabi ng bakla kaya natatawa akong bumalik sa upuan ko."So tapos na ano? Well, it’s my turn now na pala ano? Hmmmm, Mrs. Lily Alster. Happy birthday to you. You're such a lucky lady. Kita mo 'yon? Grabe inggit na inggit ako te! Anyway, God bless you and your family.” Sabi niya."And now, let's enjoy the party everyone! The dance floor is all yours now! Enjoy the rest of the night." anunsyo niya na ikinahiyaw ng mga bisita.The night went well and everyone is enjoying. Napaangat ako ng tingin nang may naglahad ng kamay sa harap ko."May I have this dance, wife?" Tiningnan ko siya at nginitian bago ko tinanggap ang kamay niya."Sure." nagpahila ako sa kanya sa gitna and all eyes are on us. He put my hands on his shoulder and he placed his hands on my waist. Inilibot ko ang aking paningin at namula ako. They're watching us kaya automatic akong napayuko. Bakit ba ako nahihiya ng ganito. Come on Lily

"Drew–" nanlalamig kong sabi. Napakalakas ng loob kong sabihin na kailangan ko siyang makausap subalit ngayong kaharap ko na siya ay wala akong makapang salita.. Wala akong lakas ng loob at hindi ko alam kong paano ko siya haharapin."I've been looking for you. Nandito ka lang pala. Sa isang mansyon?" sarkastiko niyang sabi habang inilibot ang paningin sa kabuuhan ng bahay."And you look happy huh?" dagdag niya ng ibaling niya ang kanyang paningin sakin. Napalunok ako ng ilang beses. Hindi ko magawang tumingin sa kanyang mga mata na tila ba nawala lahat ang kapal ng mukha ko at parang umurong bigla ang aking dila."Drew, I'm so sorry. Please let me explain." kinakabahan kong sabi. Pagak siyang natawa."Then explain. Explain to me why you left me all of the sudden without any explanation, without a hint? What happened? Hindi ko kasi maintindihan kung bakit nagkaganito, ayos naman tayo diba? Bakit tayo humantong sa ganito?" emosyonal niyang sabi. He looks pale. He looks terrible and I