PINILI ko iyong kulay itim na backless long gown na isa sa mga disenyo ni Mindy Torres. This is a very formal event kaya kailangang pormal din ang aking susuutin.Binigay na rin ni daddy ang cheke sa akin bago siya nangibang bansa. I texted Clyde at sinabi niyang naghahanda na raw siya. Nag hintay ako sa aking condo kasama si Jane at Trina. Kaaalis lang ni Chris, iyong make up artist ko. Bahagyang niretouch ni Jane ang aking blush on para maibalik ang kulay.Light make up lang ang gusto ko ngunit nang nalaman ni Chris na may media at maaaring mailathala ang event na ito sa mga newspaper o magazine ay kinapalan niya ang eye shadow ko."Gwendolyn Merculio, wearing a Mindy Torres gown, HMUA Chris Guevarra!" aniya sabay tili.Though I must admit... nagustuhan ko parin ang ginawa niya kaya hindi na ako nagreklamo.Nang sinundo ako ni Clyde sa aking condo ay kitang kita ko ang reaksyon ng dalawa kong kaibigan. They loved Clyde way back in college. Pero simula nang nagtaksil siya sa akin, tu

KUNG hindi lang naghirap si Chris para sa make up ko ay kanina pa ako naghilamos sa loob ng bathroom. Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. Namumula ang aking leeg at kahit hindi ko kita ay nakasisiguro akong pati ang aking dibdib ay pulang pula. Mabilis din ang aking paghinga. Kinalma ko ang aking sarili. I don't know what to freaking do. With André watching me like that, hindi na ako makahagilap ng tamang oxygen para lang makahinga ng tama. Nang sa wakas ay medyo maayos na ang paghinga ko ay lumabas ako ng bathroom. Hindi pa ako nakakahakbang ay natigilan na ako. Nakita ko si André na nakaigting ang panga habang naghihintay sa labas. "What are you doing here?" tanong ko sa kanya. "Let's go somewhere else.. aniya. Nagulat ako sa biglaan niyang pagkalma. Hindi ko alam na kaya niyang kumalma. He looked so pissed kanina. Hindi ko inasahan na ganito ka kalmado ang magiging tungo niya. "Where? What about the event? Your date?" tanong ko. 'Marina can go home by herself. Let's go..

"SAAN TAYO?" tanong ko."I'm hungry so let's dine somewhere."Tumango ako. Nag drive naman siya palabas ng basement. Nagkasundo na kami ng sarili ko na tumahimik na lang tuwing ganito pero hindi ko pa rin maiwasan."Do you always dine to expensive restaurants tuwing dinner? Or tuwing inaaya mo ang mga babae mo." tanong ko.Nanatilig ang mga mata ni André sa kalsada. I'm not even sure if he'll answer me. Kumibot ang kanyang labi."Not always. I cook. Most of the time sa condo lang. Why?" sumulyap siya sa akin, kumunot kaagad ang noo,His thick eyebrows accentuated his strange-colored eyes. I can't help but stare at him,"Gaano ka "not always"? You know people like you dine to places that sells food ten times the average cost of the food most Filipinos eat. Nagsasayang lamang ng pera. And to think na maraming gutom sa Pilipinas..." Kinagat ko ang labi ko. Why do I always fail to shut my mouth?"People like me?" Natawa siya. Rinig ko ang sarcasm doon. "Do you expect me to eat on fastfood

NAKATAYO ako sa harap ng aking canvas. Higit kumulang tatlumpong bata ang tuturuan ko ngayon. Ang pinakabata sa tuturuan ko ay nasa edad pito, ang pinakamatanda naman ay nasa sampu. Wala dito ang mga mas bata dahil iba naman ang activity nila ay ibang volunteer ang hahawak.Una kong pinaalala sa kanila ay ang paghahalo ng mga kulay. Ipinakita ko na pagpinaghalo ang yellow at blue, nagiging green ito; red at yellow, nagiging orange; blue at red, nagiging violet.May mga prutas sa harapan namin. Naroon ang manga, watermelon, grapes, at orange sa ibabaw ng mesa. Noong isang taon ay mga bulaklak ang pina-paint ko sa kanila, ngayon naman ay naisipan kong mga prutas ang magandang gawin."Pwede kayong maglaro sa mga kulay Ialo na sa background ng mga prutas," sambit ko habang inaayos ang sarili kong painting.Covered din ito ng ilang media. Hindi nga lang kasing dami noong event pero mayroon paring nag do-document sa ginagawa ng mga bata.Umayos ako sa pagkakaupo ko. Tahimik ang mga bata at

NANG nagkita na kami ni Clyde ay mukhang badtrip siya.Hindi siya gaanong nagsasalita, not his usual playful aura. Hindi na rin ako gaanong nagsalita.Malamig. Ang turingan naming dalawa ay kasing lamig ng yelo. Hindi ako nagrereklamo. It just sucks that we can't just break up. I know he's not happy with me and I am definitely unhappy with him."Do you want to go somewhere after this?" tanong niya nang tiningnan na naming dalawa ang venue.Napatingin ako kay Clyde. For a moment, I saw the boy I loved a long time ago. Nawala din kaagad ito. Umiling ako sa kanya."I'm tired. Uuwi na ako," sabi ko."Bakit nga pala wala sa parking lot ang sasakyan mo?" Kumunot ang kanyang noo.Agaran ang pag-iwas ko ng tingin. I don't want to suddenly feel guilty. Gusto kong ipunin lahat ng kasalanan niya at gawin iyong dahilan para sa mga ginagawa ko ngayon ngunit hindi ko parin maalis sa aking sistema ang kaalamang hindi ito mabuti."Left it at work.." Iyon lang ang tanging nasabi ko."Why?" Nahimigan