Lahat ng Kabanata ng ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน: Kabanata 1781 - Kabanata 1790

ผู้ใหญ่ยังทนไม่ไหว แล้วเด็กทารกจะฝังตัวโดยง่ายได้อย่างไร?นางจะต้องคิดหาหนทางทำให้ท้องอุ่นขึ้นมาให้ได้นอนเอนกายบนตั่งคนงามสักพักซู่ฉินที่เก็บถั่วงอกจำนวนหนึ่งมาจากข้างนอก เอ่ยขึ้น “พระชายา เก็บถั่วงอกที่ท่านต้องการมาแล้วเพคะ”“พี่เจ็ด ท่านมีลาภปากแล้ว มา หม่อมฉันทำน้ำแกงถั่วงอกให้ท่านกิน” ฉินเหยี่

เมื่อเย่ว์ลู่เอ่ยถึงตรงนี้ นางพลันร้องไห้ฟูมฟายออกมาโดยไม่มีเสียงพูดนางสะอึกสะอื้นอยู่นานกว่าจะสงบลงได้ฉินเหยี่ยนเย่ว์หยิบผ้าเช็ดหน้าผืนใหม่มาให้เย่ว์ลู่เช็ดน้ำตาของตนเองไป พลางกล่าวออกมาว่า “หม่อมฉันเสียใจ เสียใจมาก ๆ ที่ดื่มยาขับเด็กคนนั้นลงไป หม่อมฉันอยากเก็บเขาเอาไว้”“ยามที่หม่อมฉันตื่นขึ้นม

เมื่อเห็นตงฟางหลีนั่งอยู่ข้าง ๆ โต๊ะนั้น ฉินเหยี่ยนเย่ว์ตกใจจนแทบสิ้นสติ ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยท่าทีหมดคำพูดว่า “ท่านมาตั้งแต่เมื่อใดกัน? แอบฟังมานานเท่าใดแล้ว? ท่านเป็นถึงท่านอ๋องนะ มาแอบฟังสตรีพูดคุยกันเช่นนี้ได้อย่างไร?”“เย่ว์ลู่ตั้งครรภ์แล้วหรือ?” ตงฟางหลีเอ่ยถาม“อืม” ฉินเหยี่ยนเย่ว์สั่งให้คนไปเป

ตงฟางหลีเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “แม่ทัพย่อมนำทัพสู้ศึกโดยอาศัยความน่าเชื่อถือและความไว้วางใจซึ่งกันและกัน เมื่อถึงเวลาจะต้องใช้ตราพยัคฆ์จริง นั่นก็ต่อเมื่อเผชิญเหตุการณ์พลิกฟ้าพลิกแผ่นดินเท่านั้น”“ท่านอย่าเอาแต่คิดเรื่องเหล่านี้เลย เราเข้าประเด็นสำคัญเถอะ ตราพยัคฆ์ของเหล่าแม่ทัพไม่สามารถส่งมอบออกไปได้ตามอ

“ไม่ใช่ว่าพี่รองยุ่งกับการเตรียมงานแต่งงานหรือ? แล้ววันนี้เจ้ามีเวลามาที่นี่ได้อย่างไร?” ตงฟางหลีถามหลิวอวิ๋น“อ้อ ใช่แล้ว” หลิวอวิ๋นนึกธุระขึ้นได้ “ท่านอ๋องเชิญอ๋องเจ็ดและพระชายาอ๋องเจ็ดไปยังหอเฉินเซียงเสียหน่อย ท่านอ๋องได้เตรียมสุราและอาหารเลิศรสไว้รอพระองค์ทั้งสองแล้ว”“ข้ารู้แล้ว เจ้ากลับไปก่อนเ