Semua Bab The Spoiled Wife of Attorney Dankworth: Bab 951 - Bab 960

HINDI NA SIYA nagawang pigilan ng inang si Donya Livia nang pilitin ni Giovanni na bumaba kahit na anong sermon pa ang gawin nito sa kanya dala ng sama ng panahon. Pinili niyang magmatigas at sundin ang kanyang gusto. Ang tanging mahalaga sa kanya ng mga sandaling iyon ay ang kalagayan ng kanyang anak. Hindi pwede na hindi siya bababa at hahayaan niya ang anak na mag-isa lang kasama ng kanilang mga maid. Nagsama siya ng dalawang driver para sigurado na magiging safe sila pababa. Umaga na halos ng sapitin nila ang villa sa Batangas. Malakas pa rin ang buhos ng ulan na tila walang planong tumigil. May kaunting hangin na rin noon. Nag-suspend na ng pasok sa school at trabaho, maging ang ilang mga bus company ay walang biyahe. Mahahagip ang lugar nila ng bagyo na mas nagpadelikado. Hindi lang anim na oras ang naging biyahe nila kahit na walang traffic dahil madulas ang kalsada, lumagpas iyon dahil sa sama na rin ng panahon. Buong biyahe ay hindi magawang makatulog ni Giovanni. Sumasakit m

TINAMBOL NA SA labis na kaba ang puso ni Briel nang marinig ang sumbong ng anak. Bahagyang napaawang na ang bibig niya na nahigit ng ilang segundo ang hininga niya. Binuhat na niya ang anak, dala ng pagkataranta at adrenaline rush ay mabilis na siyang umakyat ng hagdan upang puntahan lang si Giovanni sa silid ng kanilang mga anaka. Ibinaba ni Briel si Brian sa may pintuan at napasugod ng lumapit sa kama kung saan ay naabutan niyang nakahiga si Giovanni sa paraan na iniwan ito ng anak niyang si Brian. Nakabaluktot, mariing nakabalot ang katawan sa comforter na tila ba lamig na lamig. Halos mapaso ang mga kamay ni Briel nang hipuin na niya ang noo ng dating Governor sa sobrang init. Inaapoy ito ng lagnat. Nakakasunog.“Hala, oo nga!” aniyang napahawak pa sa kanyang dibdib na nilingon na si Brian na nakatayo pa rin sa kung saan siya iniwan ng kanyang ina, “Giovanni?” marahang tapik niya sa balikat ng lalaki upang gisingin, ngunit hindi naman ito tumugon. Dahan-dahan na lumapit na si Bria

NAGAWANG PISILIN NA ni Giovanni ang kamay ni Briel sa kabila ng kanyang panghihina. Muli niyang isinara ang kanyang mga mata na bumabagsak kahit na anong pilit niyang idilat pa iyon.“Nasa hospital na tayo, wala ka ng dapat na ipag-alala. Saka, simpleng lagnat lang naman ito.” Napairap na si Briel, nagawa pa talagang sabihin ni Giovanni iyon? Simpleng lagnat? Simple lang?“Dapat kasi hindi ka na talaga bumaba. Naghalo na iyong pagod mo, stress at masama pa ang lagay ng panahon. Pwede naman kasi natin tawagan ang mga magulang ko at si Kuya Gav upang makisuyo na puntahan muna ang mga bata kung talagang hindi makakapunta ang isa sa kanila doon. Hindi mo inaalagaan ang sarili mo. Alam mo namang hindi ka na bata eh, matanda ka na!” sabog na ni Briel ng kinikimkim na sama ng loob kung kaya wala ng preno ang bibig niya doon.Napahawak na sa kanyang dibdib si Giovanni na nasaktan sa huling sinabi ni Briel. Matanda na siya. Totoo naman iyon, pero ano pa nga bang gagawin niya kung hindi ang ta

NAPUNO PA NG tawanan ang loob ng silid. Namula naman ang buong mukha ni Briel sa hiya. Pagkaraan ng ilang oras ay nagpaalam na rin ang grupong bumisita na aalis na rin sila. Hinatid sila ni Briel sa may pintuan lang. Pagkatapos noon ay hinarap na niya ang mga naiwang kalat sa loob ng binagyo nilang silid. Syempre may dalang pagkain ang mga ito na kanilang pinagsaluhan na nag-iwan ng maraming mga kalat. “Brian, Gia? Gusto niyo ba ng fruits? Ipagbabalat ko kayo.” basag ni Briel sa katahimikan, matapos maglinis. Maligayang tumango ang dalawang bata kay Briel na nagagawa ng maghabulan paikot ng silid. “Ako Briel, hindi mo tatanungin? Gusto ko rin ng fruits.” pababe na sambit ni Giovanni na ikinatawa lang ni Briel matapos na lumingon habang naiiling sa kalokohan nito, “Biased ka ha!”Habang kumakain sila ng prutas ay dumating ang doctor upang i-check na naman ang lagay ni Giovanni.“Aba, mukhang bibilis ang paggaling mo nito Mr. Bianchi ah? Ang daming nagmamahal sa’yo.” biro nitong nabu

HINDI NI BRIAN matandaan. Paano kasi naagaw ang buong atensyon niya ng pamilyar na imahe ng bata sa labas ng bintana ng kinaroroonan nilang sasakyan. Hindi siya maaaring magkamali. Parang iyon ang batang sinugod niya sa hospital na nabalian ng binti noong nasa Baguio sila. Iyong batang kinamumuhian niya nang sobra dahil sa inaagaw ang Daddy nila. Lingid sa kanyang kaalaman na si Ceska nga ang batang iyon, nasa Maynila na sila ulit na piniling doon na mag-aral ang bata habang nagpapagaling. Bumaba na sila ng Baguio at sa villa na ulit na binili noon ni Giovanni nakatira. Malapit lang iyon sa kanilang villa at nina Gavin.“Di ba? Hindi mo masagot dahil hindi ka naman talaga nakikinig!” akusasyon pa ni Gabe na biglang uminit na ang ulo, “Ano ba kasing tinitingnan mo sa labas ha? Ngayon ka lang ba nakakita ng maraming tao?” “Gavina?” saway agad ni Gavin sa anak na napakalakas mang-alaska, harap-harapan itong nangbu-bully. “Oh, I knew it! You must be looking at the pretty girl on the whe