Semua Bab The Spoiled Wife of Attorney Dankworth: Bab 941 - Bab 950

HINDI NAGLAON AY maligaya na silang dumulog sa hapag na puno ng iba’t-ibang putahe ng pinaluto nilang pagkain. Puno ng pasensya na nilagyan ng pagkain ng dalawang pares ang mga batang behave ng nakaupo sa harap ng mesa na para bang hindi nagpakita kanina ng kagaspangan ng mga pag-uugali nila. Tabi-tabi na rin sila. Iyong tipong para bang hindi sila nag-agawan kay Giovanni. Agad ng nakalimutan ang alitan sa kanilang pagitan na literal na away bata lamang.“May gusto ka bang sabihin sa amin, Giovanni?” tanong ni Mr. Dankworth nang matapos na silang kumain, kanina pa kasi napapansin ng matandang lalaki ang lingon nito sa kanila na para bang may pinipigilan lang na sabihin sa kanila. Wala na sa hapag ang mga bata na abala ng naglalaro. Naiwan lang silang matatanda doon upang mayroong pag-usapan. Alam na iyon ng bawat isa. Hindi na kailangang magtanong pa o magpakiramdaman pa para simulan na ang usapin nila.“Alam ko po na marami akong maling nagawa kay Briel at pati na rin sa aming mga a

NAPATAKBO NA ANG dalawa nang marinig ang malakas na iyak ni Gia na hindi nila alam kung napaano sa labas ng garden. Sari-sari na ang naging laman ng kanilang isipan dahil habang palapit sila sa banda nila ay palakas ito nang palakas. Iyong tipong parang sasabog na sa labis na pag-aalala ang dalawa. Naunang tumakbo si Giovanni, kasunod si Briel na halos sumayaw na ang buong katawan sa labis niyang pag-aalala sa tunog ng iyak ng kanyang anak na babae.“Anong nangyari?” karga agad dito ni Giovanni na cheneck na ang katawan ng kanyang anak kung mayroong sugat. OA kung pakaiisipin pero iyon ang unang instinct ni Giovanni. Nasugatan ang anak kung kaya naman biglang umiyak. Hagas na hagas din ang mukha ni Briel na hindi na makaimik at tahimik na rin na hinagod ng tingin ang kanilang anak.“Takot siya sa bulate, Daddy.” natatawang paliwanag ni Brian na nasa shovel na dala ang bulateng kinatatakutan ng kapatid, nabungkal niya ito sa lupa. “Takot siya dito oh kasi hindi lang mahaba kundi malam

ILANG DIPA LANG ang layo ni Giovanni. Hindi niya pa magawang makalapit sa kanila dahil hinihintay niya pa ang doctor na ipinakilala ni Briel sa kanya, medyo na-late lang iyon ng dating dahil umano ay na-traffic ito patungo ng hospital na iyon.“Conrad, huwag mo na silang patulan. Hindi abot ng isip nila kahit magpaliwanag ka pa. Masyadong mababa ang memory nila. Sabi nga di ba? Kung ano ang bunga ay siya ‘ring puno. Magsasayang ka lang ng laway at panahon. Nariyan na si Mr. Bianchi, siya na lang ang harapin natin na mas mabuti pa.” ang Misis iyon ni Conrad na inirapan na ang babaeng kaharap.Hindi ipinahalata ni Giovanni na narinig niya ang kanilang usapan kahit na nasa malayo siya. Diretso sa loob ng silid ang doctor na kasama niya upang i-check ang binti ng batang pasyente. Saglit na nilingon ni Giovanni ang babae na agad na napatungo nang makilala kung sino ang dumating. Dating Governor iyon kung kaya kailangan niyang ayusin ang kanyang pananalita at tindig ngayon dahil baka mamaya

ALAM NG DONYA kung nasaan ang kanyang anak na si Giovanni kaya naman nasabi niya ang bagay na iyon.“Pauwiin mo na siya muna dito upang makatulong natin maghanap sa panganay niyo. Mas importante si Brian.” Nanginginig ang mga daliri ni Briel ng i-dial ang number ni Giovanni. Hindi niya matandaan kung paano siya nagkaroon ng courage na sabihin kay Giovanni ang balitang iyon. Sinabihan niya itong siya na ang bahala sa mga anak, tapos heto siya at hindi nila mahanap kung nasaan ngayon si Brian. Bumalik sa kanyang isipan ang nangyari noon. Ang masaklap pa, nasa Baguio sila at hindi naman dito familiar ang kanilang anak. Maluha-luha siya ng sagutin ni Giovanni ang tawag.“H-Hindi namin makita si Brian, kanina pa namin siya hinahanap nina Mama. Giovanni, uwi ka muna, please? Hindi ko na alam ang gagawin ko.” baha na ng kanyang mga luha doon, “Nagtimpla lang naman ako ng gatas ni Gia eh…tapos wala na, paglabas ko ng sala hindi ko na mahagilap ang anak natin na panganay.” nangangatal pa ang

HINDI TUMUGON SI Ceska na iniisip pa rin ang hitsura ng galit na si Brian sa kanya kanina. Kahit anong waglit niya ay hindi maalis ng mukha ng bata sa kanyang balintataw. Nagui-guilty siya. Kung kaya lang niyang magsalita, sana ay naipaliwanag niya sa bata na hindi niya inaagaw ang ama nito sa kanya. Kaso ay hindi. Wala siyang kakayahan na ipaliwanag ang kanyang side. Kung kaya lang sana niyang magsalita, hindi ito magagalit nang sobra at sasama pang lalo ang loob.“Ako na ang humihingi ng paumanhin sa inasta ni Brian kanina, Ceska. Galit lang siya dahil alam mo naman na ang dahilan di ba? Naipaliwanag ko na iyon sa’yo dati. Ipinagdadamot niya ang Daddy niya sa’yo o kahit na sa sinong bata. Hindi lang ikaw. Inaaway nga rin noon ang pinsan niyang si Gabe at Bry kapag inaangkin ang Daddy niya.” kwento pa ni Conrad na pampalubag ng loob, “Alam mo kung bakit? Dahil uhaw siya sa atensyon ng Daddy niya. Saka, alam mo ba bata pa si Brian ay hindi na niya nakasama ang Daddy niya kaya ganun si