All Chapters of My Stranger Groom Is A Billionaire: Chapter 811 - Chapter 820

Tahimik lang kasi ito. Hindi naman iyon ang unang pagkikita nito sa pamilya niya, pero ngayong gabi, masyado itong tahimik—like a professional, reserved, na parang may kung ano.Ang mga mata niya ay tila laging nakamasid, parang may sariling iniisip na hindi niya kayang ibahagi sa kahit sino sa mesa.“What is the problem of your cousin?” mahinang bulong ni Thali kay Lorenzo.Napatingin din si Lorenzo kay Paul at bahagyang nagtaka. “I don’t know,” he whispered. Pero agad siyang napalayo ng bahagya kay Thali nang mapansin ang mariing titig ni River sa kaniya, tila pinapagalitan na naman siya ng mga mata nito.Napahawak na lang tuloy si Lorenzo sa batok niya dahil gusto niya talagang makuha ang tiwala ng kapatid nito.“I heard na may malaki kayong planta na hindi nagawang maipatakbo,” biglang tanong ni Azrael, this time kay Lorenzo at Paul nakatingin. Kita sa mga mata niya ang interes at seryosong pag-usisa, halatang hindi lamang simpleng tanong ito kundi may kasamang concern bilang ama

Thali’s knees weakened, almost giving way as her breathing grew unsteady, her chest rising and falling as if trying to catch up with her racing heart. She bit her lower lip when Lorenzo pulled away slightly, leaving a trace of warmth that lingered on her skin, making her shiver in the night air. Nakatingin pa rin siya diretso sa mga mata nito, at halos malunod siya sa lalim ng titig na iyon. Namumungay ang mata ni Lorenzo, puno ng init, pagnanasa, at isang pagmamahal na tila walang hanggan—parang nagsusumamo at nangungusap nang hindi na kailangan ng salita.“Hindi ka pa ba buntis?” biglang tanong nito, mababa at may halong biro ang boses, ngunit may bahid din ng pag-aalala at panunukso, na nagpatigil at nagpanganga kay Thali.“Huh?” Hindi makapaniwala at gulat na gulat niyang sagot, ang pisngi’y agad namula sa kahihiyan at pagkalito, habang mabilis ang kabog ng kanyang dibdib.Pero natawa lang si Lorenzo, malambot at mahina ang kanyang tawa—isang tinig na parang musika sa pandinig ni

Inabot niya iyon sa mama niya, halos nanginginig ang kamay, sabay hawak sa batok niya, pilit na hinahabol ang hininga, at naupo sa gilid ng kama, pilit pinipigil ang matinding panginginig ng buong katawan niya na para bang kahit kaunting galaw ay babagsak siya.Tahimik ang paligid, tila huminto ang mundo habang dahan-dahang tinitingnan ni Cheska ang pregnancy test. Bawat segundo ay parang oras na kumakain sa lakas ni Thali.Ang mahinang tiktak ng wall clock sa dingding ay tila umaalingawngaw, kasabay ng mabilis, malakas na tibok ng puso niya na parang sasabog anumang sandali. Hanggang sa biglang mapasinghap ang ina niya, mabigat at mabagal, at marahang iniangat ang tingin, diretso sa mga mata ng anak, puno ng emosyon na mahirap basahin.“Negative? Positive?” Mahina, pero tarantang tanong ni Thali sa kanyang ina at hindi na alam kung uupo ba siya o tatayo o ano.“Positive,” mahina pero malinaw na sabi nito. Sapat iyon para mapapikit si Thali nang mariin, ngunit sa ilalim ng kaba ay may

“Really? Seryoso ka ba o ano? Isang halik lang ‘yon tapos tinitigas@n ka na—”“Shut up,” singhal ni Lorenzo, nakasimangot habang inaangat ang belt niya. Napatingin si Thali doon at gusto sanang humalakhak ulit, pero nang makita niya ang malamlam na tingin ni Lorenzo na animo'y kaunti na lang ay magsusungit nanaman siya ay tumigil na si Thali.Alam ni Thali kung bakit gano’n si Lorenzo. Naiintindihan niya na gusto nitong patunayan sa pamilya niya na karapat-dapat siya kay Thali. He was trying his best to show that he was a man, someone reliable and strong. At mas lalo lang siyang naiin love dahil doon.Pero para kay Thali, hindi naman niya kailangan ng patunay. Walang makakapagsabi sa kanya kung sino ang dapat niyang mahalin. Still, hinayaan niya si Lorenzo na gawin ang gusto nito, dahil alam niyang kung siya ang nasa posisyon ni Lorenzo, gugustuhin din niyang tanggapin siya ng pamilya nito ng buong buo.Napabuntong-hininga si Thali habang iniisip iyon. Kung sana’y buhay pa ang mga magu

Tumango naman ang isa pang lalake, sinamahan pa ng mapanuyang ngiti, na para bang bawat salitang lumalabas sa kanilang bibig ay isang kutsilyong pilit ibinabaon sa kanyang dibdib.Humigpit pa lalo ang hawak ni Thali sa paperbag na may lamang pagkain, halos mamuti ang kanyang mga daliri sa higpit ng kapit. She took a deep, measured breath, her chest rising and falling in a desperate attempt to control the storm inside her. Pero kahit anong pilit niya, the blood rushing to her ears drowned out everything else, the murmurs of the employees na nakarinig ng sinabi ng security guard, until all she could hear was the deafening pound of her irritation.Kaunti lang naman ang nakarinig at umalis rin pagkatapos tumingin at magbulungan, pero sapat na iyon para sumiklab ang init ng ulo ni Thali.“Gusto niyong mamatay?” mahina pero nakangiting sarkastikong tanong ni Thali, ang bawat salita ay may dalang malamig na banta. The dangerous curve of her lips, the sharp, cutting glint in her eyes, sapat pa