Who's excited for the next story?
Kita niya ang galit sa mukha nito—matigas ang panga, matalim ang mga mata na parang nanghuhukay ng kasalanan sa loob niya. Nakakakilabot ang tingin nito, at kahit na gusto niyang magmukhang matapang, hindi niya mapigilang maramdaman ang kabog ng dibdib niya.“Ano!?” Dia blurted, halos isigaw iyon para unahan na siya bago siya pagalitan ulit. Ayaw niyang palamunin ng katahimikan ang pagitan nila.“I’m asking you kung bakit ka andito,” iritadong ulit nito, mahigpit ang tingin, bawat salita ay parang utos na hindi maaaring baliwalain.Napahinga si Dia ng malalim, pilit pinapakalma ang sarili pero sa loob-loob niya, nagwawala ang emosyon.Bakit ba ito laging gano’n? Laging siya ang nagdedesisyon, laging siya ang may huling salita. Sino ba siya para diktahan siya? Pero bakit din, kahit sobrang inis niya, hindi niya magawang iwasan ang pagkabog ng puso niya tuwing nakatitig ito ng gano’n?“Bakit ka ba nagtatanong—”“Because I want to know!” Iritang putol ni Paul sa sinasabi ni Dia. Ramdam n
Expanded Chapter 31 & 32Their eyes met, and Dia saw how his smile disappeared instantly, para bang isang segundo lang ay nagbago ang lahat. Nawala ang ngiti nito at biglang napalitan ng iritasyon at galit, parang may tinatago pa itong emosyon na ayaw ipakita.Galit? Dahil nakita niya ito? Dia wants to curse at she thinks about it. Gusto niya itong tignan ng masama, pero pilit niyang nilulunok ang sakit.She was so happy thinking that they might see each other—nakita nga niya ito agad, wala pa ngang 24 oras noong nakauwi sila galing abroad. Pero ang makita ito dito, at makita pa na may kahalikan ito, ay parang sobra naman. May parte sa kanya na gusto na lang umalis, pero nanatili siya roon dahil ayaw niyang ipakitang tinamaan siya.Parang may kurot sa dibdib niya, parang tinusok ng karayom ang puso niya, pero mabilis niyang tinabunan iyon ng inis kaya agad siyang umiwas ng tingin. Tumalikod siya at humarap sa bartender, pilit na nag-aastang wala siyang nararamdaman.Pinanood niya iton
Saka ang isiping manliligaw si Paul ay parang subrang saya para aky Dia.“Oh, come on, Solvia. Kita mo naman ang differences ng mga boys na nanliligaw sa akin kay Paul, diba? They’re all so childish. I want a man, not a boy. Wala silang panama kay Paul, so, yeah, if he is going to court me, hindi ko na siya pahihirapan,” she said confidently, her tone filled with a mix of playfulness and conviction.Then she smiled dreamily, tilting her head slightly as if imagining the possibility, which only made Solvia groan louder in frustration. Halos gusto na niyang batukan ang pinsan niya dahil sa pagiging sobrang prangka nito at sa walang preno nitong mga salita.“I can’t believe this,” reklamo ni Solvia, napahawak pa ito sa sentido na parang sumusuko. “Tara na nga sa labas, okay ka na ba? Nakaayos ka na? Pwede na tayong pumunta sa airport? Or kailangan mo pa ng sampung minuto para magpa-cute sa salamin?” tanong pa niya na may halong sarkasmo, pero halata rin ang excitement sa boses nito dahil
Chapter 29“Excited ka umuwi dahil kasal ni Ate Thali o baka naman excited ka umuwi kasi makikita mo na si Kuya Paul?” Napairap si Dia nang marinig iyon, pilit pinipigilan ang ngiti na gusto sanang sumungaw sa labi niya.Sa totoo lang, kahit anong tanggi pa ang gawin niya, alam niyang parehong dahilan ang nagpapabilis ng tibok ng puso niya. Ang thought na makakauwi siya sa Pilipinas, makikita ulit ang pamilya, at makakadalo sa kasal ng kapatid niya ay nakakadagdag ng saya. Pero hindi rin niya maikakaila ang excitement na baka muli niyang makita si Paul.Huling kita niya rito ay iyong gabi ng birthday niya, they part ways with a smile on her lips, kaya naman wala siyang kahit anong sama ng loob dito. She felt like those times were something that made them closer to each other, parang nagkaroon ng maliit pero mahalagang bridge sa pagitan nila.Hindi lang basta simpleng gabing iyon, kundi isang moment na parang nakaukit sa isip niya—yung tipong kapag naalala niya ay may halong kilig at in
Chapter 27 & 28 — Expanded Version“Kaka-18 pa lang niya, pero iyong manliligaw abot Mars na!” Kumunot ang noo ni Paul nang marinig iyon at saka napasulyap kay Thali, who was talking to their mother on the phone.His brows furrowed deeper as he listened, trying hard to hide the irritation bubbling in his chest. Kahit hindi nito sabihin kung sino iyon ay kilala niya na man iyon, kilala niya kung sino. And that is Dia.“Kung puwede nga lang na pumunta ako sa abroad para batukan siya, ginawa ko na!" Si Thali at saka umiiling pa.May sinabi ang mama niya sa kabilang linya kaya hindi agad nakapagsalita ulit, pero mas lalo lang itong kumunot ang noo."Ang sabi niya, magpapaligaw lang siya, pero hindi siya magbo-boyfriend. Eh, anong pinagkaiba non?” mariing ani pa ni Thali, kaya umigting na lang ang panga ni Paul sa narinig.Mas lalo siyang napahigpit ng pagkaka-kuyom ng kamao, feeling the heat rise to his ears. He looked away for a second, pretending to focus on something else, pero sa totoo
Alam niyang bata pa ito. Hindi lang basta bata — minor de edad. And seven years… seven fvcking years gap was too huge for him. At habang nakatayo siya sa gitna ng kwarto, hindi niya maiwasang maalala ang unang beses na nakita niya ito…Sa bar.The first time their eyes met, aaminin niya — she really caught his attention. Hindi niya maitatanggi. The way she carried herself, the way she looked that night — she looked so damn matured for her age.Akala niya ay nasa twenties na rin ito. Kung paano ito magsalita, kung paano ito tumingin, kung paano ito ngumiti — everything screamed confidence and charm.Then that kiss. That fvcking kiss that even now, he still thinking! Dman it!Hindi niya iyon inaasahan, pero nangyari. The feel of her lips against his — impulsive, daring, and far too intoxicating — left a mark that no amount of logic could erase. It was supposed to be nothing, a fleeting moment fueled by the night’s reckless energy.But the warmth lingered. Hanggang ngayon, ramdam niya pa