All Chapters of My Stranger Groom Is A Billionaire: Chapter 871 - Chapter 880

Saka ang isiping manliligaw si Paul ay parang subrang saya para aky Dia.“Oh, come on, Solvia. Kita mo naman ang differences ng mga boys na nanliligaw sa akin kay Paul, diba? They’re all so childish. I want a man, not a boy. Wala silang panama kay Paul, so, yeah, if he is going to court me, hindi ko na siya pahihirapan,” she said confidently, her tone filled with a mix of playfulness and conviction.Then she smiled dreamily, tilting her head slightly as if imagining the possibility, which only made Solvia groan louder in frustration. Halos gusto na niyang batukan ang pinsan niya dahil sa pagiging sobrang prangka nito at sa walang preno nitong mga salita.“I can’t believe this,” reklamo ni Solvia, napahawak pa ito sa sentido na parang sumusuko. “Tara na nga sa labas, okay ka na ba? Nakaayos ka na? Pwede na tayong pumunta sa airport? Or kailangan mo pa ng sampung minuto para magpa-cute sa salamin?” tanong pa niya na may halong sarkasmo, pero halata rin ang excitement sa boses nito dahil

Kita niya ang galit sa mukha nito—matigas ang panga, matalim ang mga mata na parang nanghuhukay ng kasalanan sa loob niya. Nakakakilabot ang tingin nito, at kahit na gusto niyang magmukhang matapang, hindi niya mapigilang maramdaman ang kabog ng dibdib niya.“Ano!?” Dia blurted, halos isigaw iyon para unahan na siya bago siya pagalitan ulit. Ayaw niyang palamunin ng katahimikan ang pagitan nila.“I’m asking you kung bakit ka andito,” iritadong ulit nito, mahigpit ang tingin, bawat salita ay parang utos na hindi maaaring baliwalain.Napahinga si Dia ng malalim, pilit pinapakalma ang sarili pero sa loob-loob niya, nagwawala ang emosyon.Bakit ba ito laging gano’n? Laging siya ang nagdedesisyon, laging siya ang may huling salita. Sino ba siya para diktahan siya? Pero bakit din, kahit sobrang inis niya, hindi niya magawang iwasan ang pagkabog ng puso niya tuwing nakatitig ito ng gano’n?“Bakit ka ba nagtatanong—”“Because I want to know!” Iritang putol ni Paul sa sinasabi ni Dia. Ramdam ni

He bit his lip, napatingala na lang para pigilan ang sarili. Trying so damn hard not to look at her, not to pull her and just fvcking kiss her.Pero bawat segundo na lumilipas, mas lalo siyang nadadala, parang unti-unting nawawala ang lahat ng depensa niya. Ramdam niya ang init ng katawan niya, at ang hindi mapakaling pag-igting ng muscles niya na parang sasabog anumang oras.Kanina halos manlamig siya nang magtama ang tingin nila, nang makita ni Dia na nakatingin sa kanya habang nakikipagsayawan at nakikipaghalikan siya, pakiramdam niya kanina ay para siyang nahuli sa isang kasalanan kahit na ang totoo ay hindi naman iyon kasalanan dahil single siya at wala siyang girlfriend.But knowing that Dia saw that was something! Pakiramdam niya ay nagkakasala siya dito kahit na hindi naman.Nakipagtalo pa siya sa sarili niya kung lalapitan ba niya ito o hindi at hayaan na lang, but he just ended up here.Hindi siya mapakali, pakiramdam niya kapag nagtagal pa ito sa loob ay may lalapit na dito

Chapter 36“Bahala ka sa buhay mo!” iritang ani ni Paul, rinig na rinig ni Dia, pero hindi na rin niya pinansin. Hindi niya kayang ipakitang apektado siya, kahit ramdam niya ang bigat ng tono ni Paul.Para bang bawat salitang binitawan nito ay kumakapit sa dibdib niya, nanunuligsa, pero pinilit niyang manatiling matigas ang mukha.Bumalik siya sa loob at agad na umorder ng panibagong baso ng wine.Kinuha pa niya ito nang may bahagyang panginginig ng daliri, pero pilit niyang pinanatili ang kumpiyansa. Pasulyap-sulyap pa siya kay Paul habang naglalakad ito sa gilid niya, hindi man lang siya tinitingnan at dumiretso na sa kumpulan ng mga lalaki sa isang L-shape sofa.May mga babae roon, halakhakan, at parang lalo na lang gustong umirap ni Dia. Lalo siyang nanggigigil."Edi mambabae ka, wala akong pake,": she said, pero alam naman niya na may pakealam siya.Napakagat siya ng labi, ininom agad ang alak at ramdam niyang unti-unti na siyang hinihila ng init ng alak sa dugo niya.Pinikit niya

Hindi niya hahayaang mapahamak si Dia sa kamay ng isang tulad ni Derrick. Alam niyang lasing na lasing na si Dia, halos hindi na nito alam ang sarili, at ang ideya na mapagsamantalahan ito ng isang taong kagaya ni Derrick ay nagdudulot ng panginginig sa buong katawan niya.“Ngayon lang kita nakita rito. And looks like you don’t have a friend with you,” narinig pa ni Paul na bungad ni Derrick, ang boses nito mababa, puno ng panunukso at kumpiyansa. May mapanganib na ngiti sa labi nito habang nakasandal pa ng bahagya, tila ba inaangkin na ang espasyong kinauupuan ni Dia.Dia, already tipsy, brushed her hair back using her fingers. Halata ang panginginig ng kamay, ang mga mata niya’y half-lidded, namumungay, tila ba lumulutang.Lasing na lasing na, parang wala na sa sariling katawan, at sa bawat tawa niya, ramdam ang pagod at kabigatan na pilit niyang tinatabunan ng alak. She leaned slightly forward, as though the weight of her own body was too much to bear, and yet she laughed—reckless,