Guys, kalma. Magsasama pa yan sa isla kung saan nagsimula ang loves story ni Thali at Lorenzo. tignan natin kung makapagpigil pa si Paul hahah charrinhg
Saka ang isiping manliligaw si Paul ay parang subrang saya para aky Dia.“Oh, come on, Solvia. Kita mo naman ang differences ng mga boys na nanliligaw sa akin kay Paul, diba? They’re all so childish. I want a man, not a boy. Wala silang panama kay Paul, so, yeah, if he is going to court me, hindi ko na siya pahihirapan,” she said confidently, her tone filled with a mix of playfulness and conviction.Then she smiled dreamily, tilting her head slightly as if imagining the possibility, which only made Solvia groan louder in frustration. Halos gusto na niyang batukan ang pinsan niya dahil sa pagiging sobrang prangka nito at sa walang preno nitong mga salita.“I can’t believe this,” reklamo ni Solvia, napahawak pa ito sa sentido na parang sumusuko. “Tara na nga sa labas, okay ka na ba? Nakaayos ka na? Pwede na tayong pumunta sa airport? Or kailangan mo pa ng sampung minuto para magpa-cute sa salamin?” tanong pa niya na may halong sarkasmo, pero halata rin ang excitement sa boses nito dahil
Chapter 29“Excited ka umuwi dahil kasal ni Ate Thali o baka naman excited ka umuwi kasi makikita mo na si Kuya Paul?” Napairap si Dia nang marinig iyon, pilit pinipigilan ang ngiti na gusto sanang sumungaw sa labi niya.Sa totoo lang, kahit anong tanggi pa ang gawin niya, alam niyang parehong dahilan ang nagpapabilis ng tibok ng puso niya. Ang thought na makakauwi siya sa Pilipinas, makikita ulit ang pamilya, at makakadalo sa kasal ng kapatid niya ay nakakadagdag ng saya. Pero hindi rin niya maikakaila ang excitement na baka muli niyang makita si Paul.Huling kita niya rito ay iyong gabi ng birthday niya, they part ways with a smile on her lips, kaya naman wala siyang kahit anong sama ng loob dito. She felt like those times were something that made them closer to each other, parang nagkaroon ng maliit pero mahalagang bridge sa pagitan nila.Hindi lang basta simpleng gabing iyon, kundi isang moment na parang nakaukit sa isip niya—yung tipong kapag naalala niya ay may halong kilig at in
Chapter 27 & 28 — Expanded Version“Kaka-18 pa lang niya, pero iyong manliligaw abot Mars na!” Kumunot ang noo ni Paul nang marinig iyon at saka napasulyap kay Thali, who was talking to their mother on the phone.His brows furrowed deeper as he listened, trying hard to hide the irritation bubbling in his chest. Kahit hindi nito sabihin kung sino iyon ay kilala niya na man iyon, kilala niya kung sino. And that is Dia.“Kung puwede nga lang na pumunta ako sa abroad para batukan siya, ginawa ko na!" Si Thali at saka umiiling pa.May sinabi ang mama niya sa kabilang linya kaya hindi agad nakapagsalita ulit, pero mas lalo lang itong kumunot ang noo."Ang sabi niya, magpapaligaw lang siya, pero hindi siya magbo-boyfriend. Eh, anong pinagkaiba non?” mariing ani pa ni Thali, kaya umigting na lang ang panga ni Paul sa narinig.Mas lalo siyang napahigpit ng pagkaka-kuyom ng kamao, feeling the heat rise to his ears. He looked away for a second, pretending to focus on something else, pero sa totoo
Alam niyang bata pa ito. Hindi lang basta bata — minor de edad. And seven years… seven fvcking years gap was too huge for him. At habang nakatayo siya sa gitna ng kwarto, hindi niya maiwasang maalala ang unang beses na nakita niya ito…Sa bar.The first time their eyes met, aaminin niya — she really caught his attention. Hindi niya maitatanggi. The way she carried herself, the way she looked that night — she looked so damn matured for her age.Akala niya ay nasa twenties na rin ito. Kung paano ito magsalita, kung paano ito tumingin, kung paano ito ngumiti — everything screamed confidence and charm.Then that kiss. That fvcking kiss that even now, he still thinking! Dman it!Hindi niya iyon inaasahan, pero nangyari. The feel of her lips against his — impulsive, daring, and far too intoxicating — left a mark that no amount of logic could erase. It was supposed to be nothing, a fleeting moment fueled by the night’s reckless energy.But the warmth lingered. Hanggang ngayon, ramdam niya pa
Chapter 25 & 26 — Expanded Version“Pasok na, huwag ka nang babalik sa taas,”mariin na ani ni Paul kay Dia nang nasa harap na sila ng pinto ng room ni Dia. Medyo seryoso ang tono niya, tipong walang puwang para kontrahin pa siya.Pagkatapos nilang magkape sa labas, agad din naman silang bumalik sa hotel. Paul walked beside her quietly, hands tucked in his pockets, his tall frame casting a faint shadow beside her. Every step felt heavier for Dia, not because she was tired, but because she didn’t want their night to end just yet.Dia, however, wanted to spend more time with him — kahit sandali lang. Kahit isang minuto lang na kasama niya si Paul, sapat na. Her heart ached with that silent yearning; she found herself stealing glances at him, memorizing the way his brows were slightly furrowed, how his jaw clenched as if he was deliberately holding back words.Pero wala naman siyang magagawa kung siya mismo ang magpapauwi sa kanya. He stood there like a wall, firm, unyielding, his voice l
She bit her lips after sending the reply, at saka napatingin kay Paul, pero bago pa mahuli si Paul na nakatingin kay Dia, Paul immediately looked away at nagkunwaring sobrang busy sa pagmamaneho. Pinakawalan nito ang isang malalim na hinga, pilit na pinapakalma ang sarili, pero halata ang bahagyang paninigas ng panga niya. Hindi niya maiwasang sumulyap ulit sa gilid gamit ang paningin.“You text your Ate?” tanong nito bigla, boses niya mababa pero ramdam ang bahagyang bigat, hindi inaalis ang mata sa daan.“Si Ate?” ulit ni Dia, kahit malinaw naman ang narinig niya. Saglit siyang napahinto, parang nag-isip muna, bago dahan-dahang umiling. “No. Baka tulog na siya. And you already called Kuya Lorenzo, kaya hindi ko na siya kailangang tawag. So si Alfie ang ka-text ko… baka kasi hanapin niya ako kasi hindi tayo nagpaalam sa kanya,” paliwanag niya, at saka tumingin sa harapan.Umigting ang panga ni Paul sa narinig, halatang may kung anong hindi nito nagustuhan. Hindi naman talaga siya dapa