“พวกเราจะไปแคว้นเป่ยตี้” กู้หว่านเยว่กล่าว สามารถพิจารณาเดินทางไปด้วยกันพลันดวงตาลั่วหรงลุกวาว และอดไม่ได้ที่จะกล่าว “บังเอิญจัง พวกเราก็จะไปแคว้นเป่ยตี้”ของที่พวกเขาคุ้มกันส่งครั้งนี้ จัดส่งไปที่พระราชวังแคว้นเป่ยตี้พอดีกู้หว่านเยว่พยักหน้า ในเมื่อไปทางเดียวกัน เช่นนั้นก็ยิ่งง่ายแล้ว“พวกเราไม่อยากเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้าง แต่ในเมื่อจุดหมายของพวกเราคือที่เดียวกัน เช่นนั้นก็สามารถพิจารณาเดินทางไปด้วยกันเพื่อเป็นการตอบแทน หากพวกท่านเจอปัญหาที่จัดการไม่ได้ระหว่างทาง ข้ากับน้องชายจะยื่นมือช่วยเหลือ”สมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างฉื่อหรงมองหน้ากันอย่างงงงวยแน่ใจนะว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เข้าใจอะไรผิด ปัญหาที่กลุ่มทหารรับจ้างของพวกเขาจัดการไม่ได้ นางสามารถจัดการได้?“แค่กๆ เกรงว่าเจ้าเข้าใจผิดแล้ว พวกเราแค่เห็นว่าวรยุทธ์ของพวกเจ้าสองคนสูง ตั้งใจจะชักชวนเข้ากลุ่มทหารรับจ้างของพวกเรา…”แม้แต่ลั่วหรงก็ไม่ได้เก็บเอาคำพูดของกู้หว่านเยว่ไปใส่ใจกู่หว่านเยว่เลิกคิ้ว “ไม่เป็นไร พวกท่านลองพิจารณาก่อน ไม่ได้ก็ไม่มีอะไรเสียหาย”กู้หว่านเยว่ก็ใช่ว่าอยากเดินทางร่วมกับพวกเขามากนักนางแค่คำนึงถึงว
더 보기
